ਰਾਖਸ਼ ਤੇ ਬੱਕਰੇ

ਡਰ ਨਾਲ ਕੰਬਦਾ ਹੋਇਆ ਨੰਨ੍ਹਾ ਬੱਕਰਾ ਬੋਲਿਆ, "ਮੈਨੂੰ ਨਾ ਖਾਉ। ਰਾਖਸ਼, ਮੈਂ ਬਹੁਤ ਛੋਟਾ ਹਾਂ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਤੁਹਾਡੀ ਭੁੱਖ ਨਹੀਂ ਮਿਟੇਗੀ। ਮੇਰੇ ਦੋ ਵੱਡੇ ਦੋਸਤ ਹਨ ਉਹ ਹੁਣੇ ਇਸ ਪਾਸੇ ਆਉਣ ਵਾਲੇ ਹਨ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਖਾ ਲਿਉ।" ਰਾਖਸ਼ ਵੱਡੇ ਬੱਕਰਿਆਂ ਨੂੰ ਖਾਣ ਦੇ ਲਾਲਚ ਵਿੱਚ ਆ ਗਿਆ। ਬੋਲਿਆ, "ਚੰਗਾ ਤੂੰ ਜਾ ਮੈਂ ਵੱਡੇ ਬੱਕਰਿਆਂ ਦੀ ਉਡੀਕ ਕਰਾਂਗਾ।" ਨੰਨ੍ਹਾ ਬੱਕਰਾ ਸਿਰ 'ਤੇ ਪੈਰ ਰੱਖ ਕੇ ਉੱਥੋਂ ਭੱਜਿਆ ਤੇ ਪਿੰਡ ਦੇ ਖੇਤ 'ਚ ਪਹੁੰਚ ਕੇ ਤਾਜ਼ਾ ਫਲ-ਸਬਜ਼ੀਆਂ ਖਾਣ ਲੱਗਾ। ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੇ ਬੱਕਰੇ ਨੇ ਉਦੋਂ ਵਿਚਕਾਰਲੇ ਬੱਕਰੇ ਨੂੰ ਕਿਹਾ, "ਹੁਣ ਤੂੰ ਪੁਲ ਰਾਹੀਂ ਪਿੰਡ ਵੱਲ ਜਾ।" ਵਿਚਕਾਰਲਾ ਬੱਕਰਾ ਪੁਲ ਪਾਰ ਕਰਨ ਲੱਗਾ।

ਜਦੋਂ ਉਹ ਪੁਲ ਦੇ ਵਿਚਾਲੇ ਪਹੁੰਚਿਆ ਤਾਂ ਰਾਖ਼ਸ ਉੱਪਰ ਚੜ੍ਹ ਆਇਆ ਤੇ ਆਪਣੇ ਦੰਦ ਤੇ ਨਹੁੰਆਂ ਨਾਲ ਉਸਨੂੰ ਡਰਾਉਂਦਿਆਂ ਬੋਲਿਆ, "ਮੈਨੂੰ ਬਹੁਤ ਭੁੱਖ ਲੱਗੀ ਹੈ, ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ਖਾ ਜਾਵਾਂਗਾ।" ਵਿਚਕਾਰਲੇ ਬੱਕਰੇ ਨੇ ਕਿਹਾ, "ਮੈਨੂੰ ਜਾਣ ਦਿਉ, ਰਾਖ਼ਸ਼ ਮੈਂ ਹਾਲੇ ਛੋਟਾ ਹੀ ਹਾਂ। ਮੈਨੂੰ ਖਾਣ ਨਾਲ ਤੁਹਾਡੀ ਭੁੱਖ ਨਹੀਂ ਮਿਟੇਗੀ। ਹੁਣੇ ਮੇਰਾ ਇੱਕ ਦੋਸਤ ਆਉਣ ਵਾਲਾ ਹੈ। ਉਹ ਮੇਰੇ ਤੋਂ ਬਹੁਤ ਵੱਡਾ ਹੈ, ਉਸਨੂੰ ਖਾ ਲਿਉ।" ਰਾਖ਼ਸ਼ ਬੋਲਿਆ, "ਚੰਗਾ ਤੂੰ ਜਾ ਫੇਰ" ਵਿਚਕਾਰਲਾ ਬੱਕਰਾ ਉੱਥੋਂ ਭੱਜ ਕੇ ਨੰਨ੍ਹੇ ਬੱਕਰੇ ਕੋਲ ਪਹੁੰਚ ਗਿਆ।

ਹੁਣ ਵੱਡਾ ਬੱਕਰਾ ਪੁਲ ਪਾਰ ਕਰਨ ਲੱਗਾ। ਉਹ ਬਹੁਤ ਮੋਟਾ ਤੇ ਤਕੜਾ ਸੀ। ਉਸਦੇ ਚੱਲਣ ਨਾਲ ਪੁਲ ਹਿੱਲਣ ਲੱਗਾ। ਉਸਦੇ ਸਿੰਗ ਲੰਮੇ ਤੇ ਕਾਫੀ ਤਿੱਖੇ ਸਨ। ਜਦੋਂ ਉਹ ਪੁਲ ਦੇ ਵਿਚਾਲੇ ਪਹੁੰਚਿਆ ਤਾਂ ਰਾਖ਼ਸ਼ ਇੱਕ ਵਾਰ ਫਿਰ ਪੁਲ 'ਤੇ ਚੜ੍ਹ ਆਇਆ ਤੇ ਆਪਣੇ ਦੰਦਾਂ ਤੇ ਨਹੁੰਆਂ ਨਾਲ ਬੱਕਰੇ ਨੂੰ ਡਰਾਉਂਦਿਆਂ ਬੋਲਿਆ, "ਮੈਨੂੰ ਬਹੁਤ ਭੁੱਖ ਲੱਗੀ ਹੈ। ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ਹੁਣੇ ਖਾ ਜਾਵਾਂਗਾ।" ਪਰ ਵੱਡਾ ਬੱਕਰਾ ਥੋੜ੍ਹਾ ਜਿਹਾ ਵੀ ਨਾ ਡਰਿਆ, ਉਸਨੇ ਆਪਣੇ ਅਗਲੇ ਪੈਰਾਂ ਨਾਲ ਜ਼ਮੀਨ ਖੁਰਚਦਿਆਂ ਹੰਕਾਰ ਭਰੀ ਤੇ ਸਿਰ ਨੀਂਵਾਂ ਕਰਕੇ ਰਾਖਸ਼ ਦੇ ਢਿੱਡ 'ਤੇ ਆਪਣੇ ਸਿੰਗਾਂ ਨਾਲ ਹਮਲਾ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਰਾਖਸ਼ ਦੂਰ ਨਦੀ 'ਚ ਜਾ ਡਿੱਗਾ। ਹੁਣ ਵੱਡਾ ਬੱਕਰਾ ਅਰਾਮ ਨਾਲ ਪੁਲ ਪਾਰ ਕਰ ਗਿਆ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਦੋਵਾਂ ਸਾਥੀਆਂ ਕੋਲ ਪਹੁੰਚ ਕੇ ਮਨਪਸੰਦ ਭੋਜਨ ਕਰਨ ਲੱਗਾ।