ਭਾਈ ਵੀਰ ਸਿੰਘ ਦੁਆਰਾ ਲਿਖੀ "ਭਰਥਰੀ ਹਰੀ ਜੀਵਨ ਤੇ ਨੀਤੀ ਸ਼ਤਕ," ਇੱਕ ਡੂੰਘੀ ਸਾਹਿਤਕ ਰਚਨਾ ਹੈ ਜੋ ਪ੍ਰਾਚੀਨ ਭਾਰਤੀ ਰਾਜੇ ਭਰਥਰੀ ਹਰੀ ਦੇ ਜੀਵਨ ਅਤੇ ਨੈਤਿਕ ਸਿੱਖਿਆਵਾਂ ਨੂੰ ਦਰਸਾਉਂਦੀ ਹੈ। ਭਾਈ ਵੀਰ ਸਿੰਘ, ਪੰਜਾਬੀ ਸਾਹਿਤ ਦੀ ਇੱਕ ਸਤਿਕਾਰਤ ਹਸਤੀ, ਭਰਥਰੀ ਹਰੀ ਦੁਆਰਾ ਦਰਪੇਸ਼ ਦਾਰਸ਼ਨਿਕ ਅਤੇ ਨੈਤਿਕ ਦੁਬਿਧਾਵਾਂ ਨੂੰ ਕੁਸ਼ਲਤਾ ਨਾਲ ਜੀਵਨ ਵਿੱਚ ਲਿਆਉਂਦਾ ਹੈ, ਇਤਿਹਾਸਕ ਬਿਰਤਾਂਤ ਨੂੰ ਸਦੀਵੀ ਬੁੱਧੀ ਨਾਲ ਜੋੜਦਾ ਹੈ। ਪੁਸਤਕ ਤਿਆਗ, ਕਰਤੱਵ ਅਤੇ ਧਾਰਮਿਕਤਾ ਦੀ ਪ੍ਰਾਪਤੀ ਦੇ ਵਿਸ਼ਿਆਂ ਦੀ ਪੜਚੋਲ ਕਰਦੀ ਹੈ, ਪਾਠਕਾਂ ਨੂੰ ਧਰਮ ਦੇ ਸਿਧਾਂਤਾਂ ਅਤੇ ਮਨੁੱਖੀ ਸੁਭਾਅ ਦੀਆਂ ਗੁੰਝਲਾਂ ਬਾਰੇ ਕੀਮਤੀ ਸਮਝ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਕਾਵਿਕ ਪ੍ਰਗਟਾਵੇ ਅਤੇ ਪ੍ਰਭਾਵਸ਼ਾਲੀ ਕਥਾ-ਕਥਨ ਦੁਆਰਾ, ਭਾਈ ਵੀਰ ਸਿੰਘ ਭਰਥਰੀ ਹਰੀ ਦੀ ਇੱਕ ਬਾਦਸ਼ਾਹ ਦੇ ਅਮੀਰ ਜੀਵਨ ਤੋਂ ਇੱਕ ਰਿਸ਼ੀ ਦੀ ਤਪੱਸਵੀ ਹੋਂਦ ਤੱਕ ਦੀ ਯਾਤਰਾ ਨੂੰ ਪੇਸ਼ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਉਸ ਦੀਆਂ ਸਿੱਖਿਆਵਾਂ ਦੀ ਸਥਾਈ ਪ੍ਰਸੰਗਿਕਤਾ 'ਤੇ ਜ਼ੋਰ ਦਿੰਦਾ ਹੈ। "ਭਰਥਰੀ ਹਰੀ ਜੀਵਨ ਤੇ ਨੀਤੀ ਸ਼ਤਕ" ਨੂੰ ਇਸਦੇ ਅਮੀਰ ਸੱਭਿਆਚਾਰਕ ਸੰਦਰਭ ਅਤੇ ਨੈਤਿਕ ਪ੍ਰਤੀਬਿੰਬ ਨੂੰ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਕਰਨ ਦੀ ਸਮਰੱਥਾ ਲਈ ਮਨਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਇਹ ਪੰਜਾਬੀ ਅਤੇ ਭਾਰਤੀ ਸਾਹਿਤਕ ਵਿਰਾਸਤ ਵਿੱਚ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਯੋਗਦਾਨ ਪਾਉਂਦਾ ਹੈ।...
33 ਕਿਤਾਬਾਂ
ਵੀਰ ਸਿੰਘ (5 ਦਸੰਬਰ 1872–10 ਜੂਨ 1957) ਇੱਕ ਸਿੱਖ ਕਵੀ, ਵਿਦਵਾਨ ਅਤੇ ਸਿੱਖ ਪੁਨਰ-ਸੁਰਜੀਤੀ ਲਹਿਰ ਦੇ ਧਰਮ ਸ਼ਾਸਤਰੀ ਸਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਪੰਜਾਬੀ ਸਾਹਿਤਕ ਪਰੰਪਰਾ ਦੇ ਨਵੀਨੀਕਰਨ ਵਿੱਚ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਭੂਮਿਕਾ ਨਿਭਾਈ। ਵੀਰ ਸਿੰਘ ਦੇ ਯੋਗਦਾਨ ਇੰਨੇ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਅਤੇ ਪ੍ਰਭਾਵਸ਼ਾਲੀ ਸਨ ਕਿ ਉਹ ਭਾਈ ਵਜੋਂ ਮਾਨਤਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੋ ਗਏ। ਭਾਈ ਵੀਰ ਸਿੰਘ ਨੇ ਅਜਿਹੇ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਲਿਖਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ ਜਦੋਂ ਸਿੱਖ ਧਰਮ, ਰਾਜਨੀਤੀ ਅਤੇ ਪੰਜਾਬੀ ਭਾਸ਼ਾ ਅੰਗਰੇਜ਼ਾਂ ਤੇ ਹਿੰਦੂਆਂ ਦੇ ਇੰਨੇ ਜ਼ਬਰਦਸਤ ਹਮਲੇ ਹੇਠ ਸੀ ਕਿ ਸਿੱਖਾਂ ਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਜੀਵਨ ਜਾਂਚ ਤੇ ਸ਼ੱਕ ਹੋਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ। ਆਪਣੀ ਬਹੁਮੁਖੀ ਕਲਮ ਨਾਲ ਭਾਈ ਵੀਰ ਸਿੰਘ ਨੇ ਸਿੱਖਾਂ ਦੇ ਹੌਂਸਲੇ, ਫਲਸਫੇ ਅਤੇ ਆਦਰਸ਼ਾਂ ਦੀ ਵਡਿਆਈ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਪੰਜਾਬੀ ਭਾਸ਼ਾ ਨੂੰ ਮੁੜ ਤੋਂ ਸਤਿਕਾਰ ਦਵਾਇਆ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਫਲਸਫੇ ਦਾ ਮੂਲ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਮਨੁੱਖ ਨੂੰ ਪਰਮਾਤਮਾ ਨੂੰ ਅਨੁਭਵ ਕਰਨ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਆਪਣੇ ਹੰਕਾਰ ਜਾਂ ਹਉਮੈ ਨੂੰ ਦੂਰ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਭਾਈ ਵੀਰ ਸਿੰਘ ਨੇ ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ (1899) ਵਿੱਚ ਹਫ਼ਤਾਵਾਰੀ ਅਖ਼ਬਾਰ, ਖ਼ਾਲਸਾ ਸਮਾਚਾਰ ("ਖ਼ਾਲਸੇ ਦੀ ਖ਼ਬਰ") ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ ਕੀਤੀ ਜੋਕਿ ਅੱਜ ਵੀ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਹੈ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਨਾਵਲਾਂ ਵਿੱਚ ਕਲਗੀਧਰ ਚਮਤਕਾਰ (1935), 17ਵੀਂ ਸਦੀ ਵਿੱਚ ਗੁਰੂ ਗੋਬਿੰਦ ਸਿੰਘ ਜੀ ਦੇ ਜੀਵਨ 'ਤੇ ਇੱਕ ਨਾਵਲ ਅਤੇ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਦੇਵ ਜੀ ਦੇ ਜੀਵਨ ਬਾਰੇ ਵੀ ਇੱਕ ਨਾਵਲ ਸ਼ਾਮਿਲ ਹੈ। ਭਾਈ ਵੀਰ ਸਿੰਘ ਜੀ ਨੇ ਕਾਵਿ ਅਤੇ ਸਾਹਿਤਕ ਰੂਪਾਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕੀਤੀ ਜੋ ਪੰਜਾਬੀ ਭਾਸ਼ਾ ਵਿੱਚ ਪਹਿਲਾਂ ਕਿਤੇ ਮੌਜੂਦ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਸਿੱਖ ਫ਼ਲਸਫ਼ੇ ਬਾਰੇ ਹੋਰ ਨਾਵਲਾਂ ਵਿੱਚ ਸੁੰਦਰੀ (1943), ਬਿਜੈ ਸਿੰਘ (1899), ਅਤੇ ਬਾਬਾ ਨੌਧ ਸਿੰਘ (1946) ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ।...