ਵੀਰ ਬਹੋਨੇ ਜਾਗ ਜ਼ਰਾ ਤੂੰ, ਹਿੰਮਤ ਜ਼ਰਾ ਵਿਖਾ ।
ਆਲਸ ਦਾ ਤੂੰ ਛੱਡ ਕੇ ਪੱਲਾ, ਹਰਕਤ ਦੇ ਵਿੱਚ ਆ।
ਮੋਇਆਂ ਵਾਂਗੂੰ ਢੇਰੀ ਢਾ ਕੇ, ਬਹਿ ਨਾ ਵੀਰ ਨਿਚੱਲਾ।
ਸੁਸਤੀ ਨੂੰ ਤੂੰ ਦੂਰ ਭਜਾ ਦੇ, ਮਾਰ ਕੇ ਇੱਕੋ ਹੱਲਾ।
ਹਿੰਮਤ ਦੀ ਤੂੰ ਉਂਗਲ ਫੜ ਕੇ, ਮਿਹਨਤ ਨੂੰ ਅਪਣਾ।
ਆਪੇ ਤੇਰੀ ਮੰਜ਼ਿਲ ਤੇਰੇ ਕਦਮਾਂ ਵਿੱਚ ਜਾਊ ਆ।
ਦੁੱਖ ਮੁਸੀਬਤ ਆਪੇ ਤੈਥੋਂ, ਵੱਟ ਜਾਣਗੇ ਪਾਸਾ।
ਜਦ ਤੇਰੇ ਬੁੱਲ੍ਹਾਂ 'ਤੇ ਹੋਇਆ, ਫੁੱਲਾਂ ਵਰਗਾ ਹਾਸਾ।
ਰੱਖੀਂ ਸੱਚ ਦਾ ਪੱਲਾ ਫੜ ਕੇ, ਝੂਠ ਨੂੰ ਨਾ ਅਪਣਾਈਂ।
ਸੱਚ ਦੇ ਪੈਂਡੇ ਮੁਸ਼ਕਲ ਹੁੰਦੇ, ਵੇਖੀਂ ਡੋਲ ਨਾ ਜਾਈਂ।
ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਦਾ ਵਣਜਾਰਾ ਬਣ, ਮੁਸਕਾਨਾਂ ਸਭ ਨੂੰ ਵੰਡੀਂ।
ਦਿਲ-ਮੰਦਰ ਵਿੱਚ ਸਾੜਾ ਲੈ ਕੇ, ਮਾਨਵਤਾ ਨਾ ਭੰਡੀਂ।
ਉੱਚੇ-ਸੱਚੇ ਸੁਹਣੇ ਆਪਣੇ ਨੇਕ ਖਿਆਲ ਬਣਾਈਂ।
ਮੈਂ-ਮੈਂ, ਤੂੰ-ਤੂੰ ਦਿਲ 'ਚੋ ਕੱਢ ਕੇ, ਦਿਲ ਵਿੱਚ ਅਸੀਂ ਬਿਠਾਈਂ।
ਫਿਰ ਤੇਰੀ ਜੀਵਨ-ਨਈਆ, ਵਿੱਚ ਸੁੱਖ ਹੋਣਗੇ ਸਾਰੇ।
ਦੁੱਖ-ਦਲਿੱਦਰ ਉਸ ਦੇ ਪੱਲੇ, ਜੋ ਜੀਵਨ ਤੋਂ ਹਾਰੇ।
