ਸਾਡੇ ਕੋਠੇ ਆਉਂਦੇ ਬਾਂਦਰ।
ਸਾਨੂੰ ਬੜਾ ਸਤਾਉਂਦੇ ਬਾਂਦਰ।
ਮਾਰ ਦੁੜੰਗੇ ਖੌਰੂੰ ਪਾਉਂਦੇ,
ਰੱਤੀ ਭਰ ਨਾ ਭਾਉਂਦੇ ਬਾਂਦਰ।
ਚੀਜਾਂ ਏਧਰ-ਓਧਰ ਕਰਕੇ,
ਨੇਰ੍ਹੀ ਵਾਂਗ ਖਿਡਾਉਂਦੇ ਬਾਂਦਰ।
ਲੋਕਾਂ ਤਾਈਂ ਵੱਢਣ-ਕੱਟਣ,
ਗੁੰਡੇ ਜਿਹੇ ਕਹਾਉਂਦੇ ਬਾਂਦਰ।
ਸੁਕਣੇ ਪਾਏ ਕੱਪੜੇ-ਲੱਤੇ,
ਪਾੜ ਕੇ ਹੱਥ ਫੜਾਉਂਦੇ ਬਾਂਦਰ।
ਕੜਛੀ-ਕੌਲੀ-ਬਾਟੀ ਫੜ੍ਹ ਕੇ,
ਚੌਧਰ ਖੂਬ ਦਿਖਾਉਂਦੇ ਬਾਂਦਰ।
ਮੀਆਂ-ਬੀਵੀ ਤੱਕੀ ਜਾਂਦੇ,
ਹੱਥਾਂ ਵਿੱਚ ਨਾ ਆਉਂਦੇ ਬਾਂਦਰ।
ਖਾਂਦੇ ਘੱਟ ਉਜਾੜਾ ਬਾਹਲਾ,
ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕੀ ਚਾਹੁੰਦੇ ਬਾਂਦਰ।
ਬੱਚੇ ਡਰ ਕੇ ਛੁਪ ਜਾਂਦੇ ਨੇ,
ਐਨਾ ਖੌਫ਼ ਖਿਡਾਉਂਦੇ ਬਾਂਦਰ।
ਜੀ ਕਰਦਾ ਫੜ੍ਹ ਕੈਦੀ ਕਰੀਏ,
ਪਰ ਨਾ ਕਾਬੂ ਆਉਂਦੇ ਬਾਂਦਰ।
ਜਦ ਵੀ ਇਨ੍ਹਾਂ ਪਿੱਛੇ ਪਈਏ,
ਅੱਖਾਂ ਕੱਢ ਡਰਾਉਂਦੇ ਬਾਂਦਰ।
ਕਰਕੇ ਇਹੇ ਵਾਧੂ ਇਲਤਾਂ,
ਖਲਕਤ ਤਾਈਂ ਰਵਾਉਂਦੇ ਬਾਂਦਰ।
