ਭਾਵੇਂ ਮੇਰਾ ਲੂਹੀ ਜਾਵੇ, ਮਾਜ਼ੀ ਹਾਲ ਸ਼ਰੀਕਾ ।
ਮੇਰਾ ਹਰ ਇਕ ਦੌਰ'ਚ ਰਹਿਣਾ, ਸੂਰਜ ਨਾਲ ਸ਼ਰੀਕਾ।
ਮੈਂ ਨੇਰ੍ਹੇ ਦੀ ਜੂਹ ਵਿਚ ਜਦ ਵੀ, ਲਹੂ ਦੇ ਦੀਵੇ ਬਾਲੇ,
ਮੇਰੇ ਸਾਹਵੇਂ ਆਨ ਖਲੋਤਾ, ਪਾਲੋ-ਪਾਲ ਸ਼ਰੀਕਾ ।
ਇਕ ਤੇ ਵੇਲੇ ਦੇ ਜਾਲੇ ਨੇ, ਕੈਦੀ ਕੀਤਾ ਮੈਨੂੰ,
ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ ਬੁਣਦਾ ਰਹਿੰਦਾ, ਨਫ਼ਰਤ-ਜਾਲ ਸ਼ਰੀਕਾ ।
ਮੈਂ ਵਰ੍ਹਿਆਂ ਦਾ ਪੰਧ ਮੁਕਾ ਕੇ, ਜਦ ਮੰਜ਼ਿਲ ਤੇ ਪੁੱਜਾ,
ਆਚਨ-ਚੇਤੀ ਚੱਲਿਆ ਰਲ ਕੇ, ਵੱਖਰੀ ਚਾਲ ਸ਼ਰੀਕਾ।
ਓੜਕ ਇਕ ਦਿਨ ਮੁੱਕ ਜਾਣਾ ਏ, ਇਹ ਜਬਰਾਂ ਦਾ ਮੌਸਮ,
ਸਦਾ ਨਈਂ ਏਥੇ ਪਾਉਂਦਾ ਰਹਿਣਾ, ਇੰਜ ਧਮਾਲ ਸ਼ਰੀਕਾ ।
ਭਾਵੇਂ 'ਅਕਰਮ' ਬਾਗ਼ੀ ਰੁੱਤ ਨੇ ਲੱਖ ਉਬਾਲੇ ਖਾਧੇ,
ਫਿਰ ਵੀ ਨਾਲ ਸਿਆਣਪ ਮੈਨੇ ਦਿੱਤਾ ਟਾਲ ਸ਼ਰੀਕਾ ।
