ਬੁਲਬੁਲ ਵਾਂਗ ਗੁਲਾਬ ਦੇ ਫੁੱਲ ਉੱਤੇ,
ਅਸੀਂ ਮਸਤ ਹੋ ਕੇ ਸਦਾ ਚਹਿਕਨੇ ਹਾਂ ।
ਸਾਡੇ ਚਮਨ ਨੂੰ ਕੋਈ ਬਰਬਾਦ ਕਰ ਦੇ,
ਅਸੀਂ ਗਲੇ ਲੱਗ ਕੇ ਮਰਨਾ ਜਾਣਨੇ ਹਾਂ ।
ਮਿੱਟੀ ਵਤਨ ਦੀ ਹੈ ਸੁਰਮਾ ਅੱਖੀਆਂ ਦਾ,
ਅਸੀਂ ਵਰਤੀਏ ਜਗਹ ਮਮੀਰਿਆਂ ਦੀ ।
ਜੇਕਰ ਅੰਨ੍ਹੇ ਨੂੰ ਕੁਝ ਨਾ ਨਜ਼ਰ ਆਵੇ,
ਨੂਰ ਚਾਨਣਾ ਵੀ ਕਰਨਾ ਜਾਣਨੇ ਹਾਂ ।
ਰੱਬੀ ਨੂਰ ਏ ਵਤਨ ਦੀ ਸ਼ਮ੍ਹਾ ਕੀਤੀ,
ਸਦਾ ਵੇਖੀਏ ਏਸ ਦੇ ਜਲਵਿਆਂ ਨੂੰ ।
ਅਸੀਂ ਵਾਂਗ ਪਰਵਾਨਿਆਂ ਦੀਵਾਨਿਆਂ ਦੇ,
ਧੜ ਧੜ ਆ ਕੇ ਸੜਨਾ ਜਾਣਨੇ ਹਾਂ ।
ਗੰਗਾ ਜਮੁਨਾ ਵੇਖੇ ਨੇ ਤਰ ਤਰ ਕੇ,
ਅਸੀਂ ਤਾਰੂ ਹਾਂ ਸਾਰਿਆਂ ਪਾਣੀਆਂ ਦੇ ।
ਵਗਦੇ ਖ਼ੂਨ ਦੇ ਹੋਣ ਦਰਿਆ ਭਾਵੇਂ,
ਸੁਰਖ਼ਰੂ ਹੋ ਕੇ ਤਰਨਾ ਜਾਣਨੇ ਹਾਂ ।
ਸ਼ੇਰ ਵਤਨ ਦੇ ਬੰਦੇ ਕਿਰਾਏ ਦੇ ਨਹੀਂ,
ਟੁਕੜੇ ਜਿਗਰ ਦੇ ਲੜੇ ਮੈਦਾਨ ਅੰਦਰ ।
ਠੰਡ ਦਿਲਾਂ ਦੀ ਨੂਰ ਹੈ ਅੱਖੀਆਂ ਦਾ,
ਦਮ ਵਤਨ ਦਾ ਭਰਨਾ ਜਾਣਨੇ ਹਾਂ ।
ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਇਕ ਸ਼ੇਰਾਂ ਦੀ ਜੂਹ ਸਮਝੋ,
ਕੀ ਚਲਾ ਜਾਏਗਾ ਗਿਦੜ ਭਬਕੀਆਂ ਤੋਂ ।
ਆਪਣੀ ਜ਼ਮੀਂ ਨੂੰ ਖ਼ੂਨ ਦੀ ਨਮੀ ਦੇ ਕੇ,
ਲਾਲੋ ਲਾਲ ਅਸੀਂ ਕਰਨਾ ਜਾਣਨੇ ਹਾਂ ।
ਅਸੀਂ ਯਾਰਾਂ ਦੇ ਯਾਰ ਦਿਲ ਬੰਦ ਵੀ ਹਾਂ,
ਬਾਂਹ 'ਚ ਬਾਂਹ ਪਾ ਕੇ ਟੁਰਨਾ ਆਂਵਦਾ ਏ ।
ਜਦੋਂ ਹੱਥ ਤੋਂ ਕੋਈ ਹਥਿਆਰ ਬਣਦਾ,
ਦੋ ਦੋ ਹੱਥ ਵੀ ਤੇ ਕਰਨਾ ਜਾਣਨੇ ਹਾਂ ।
