ਉਹ ਕੁੜੀ ਵੀ ਜਮ੍ਹਾਂ ਹੀ ਚਿੜੀ ਵਰਗੀ ਸੀ,
ਫਿਰ ਹੱਸਦੀ, ਟੱਪਦੀ, ਚੀਂ ਚੀਂ ਕਰਦੀ ਨਾ ਥੱਕਦੀ।
ਬੰਧਨਾਂ ਦੇ ਧਾਗੇ ਉਸਦੇ ਨੰਨ੍ਹੇ ਪੈਰਾਂ 'ਚ ਫਸ ਗਏ,
ਧਾਗੇ ਖਿੱਚ ਤੋੜਦੀ ਤਾਂ ਉਸਦੇ ਪੈਰ ਜ਼ਖ਼ਮੀ ਹੁੰਦੇ,
ਇੰਝ ਹੀ ਧਾਗਿਆਂ ਨਾਲ ਰੇਂਗਦੀ ਰਹੀ,
ਤੇ ਸਮਾਂ ਪਾ ਕੇ ਉਹ ਉੱਡਣਾ,
ਚਹਿਚਹਾਉਣਾ ਭੁੱਲ ਗਈ।
ਸਮਾਜ ਕਹਿੰਦਾ ਕਿ ਕਿੰਨਾ ਦਰਦ ਹੁੰਦਾ,
ਕੁੜੀਆਂ ਤੇ ਚਿੜੀਆਂ ਦੇ ਹਿੱਸੇ,
ਸੱਚ ਹੀ ਤਾਂ ਹੈ...
