ਕੋਇਲੇ ਨੀ ਤੂੰ ਕੋਇਲੇ ਬੋਲ।
ਮਿੱਠੇ ਅਤੇ ਪਿਆਰੇ ਬੋਲ।
ਬਾਣੀ ਦੇ ਵਿੱਚ ਤੇਰਾ ਨਾਂ।
ਜਾਣੇ ਤੈਨੂੰ ਕੁੱਲ ਜਹਾਂ।
ਬਾਗਾਂ ਦੇ ਵਿੱਚ ਵੱਸੇਂ ਤੂੰ।
ਉੱਡੇਂ ਗਾਵੇਂ ਹੱਸੇ ਤੂੰ।
ਬੋਹੜਾਂ, ਟਾਹਲੀਆਂ, ਪਿੱਪਲਾਂ ਉੱਤੇ।
ਗਾਵੇਂ ਗੀਤ ਤੂੰ ਮਿੱਠੇ-ਮਿੱਠੇ।
ਐਡਾ ਸੁਹਣਾ ਬੋਲਣ ਵਾਲੀ।
ਕੋਇਲੇ ਨੀ ਤੂੰ ਕਾਹਤੋਂ ਕਾਲੀ ?
ਤੂੰ ਕਿਉਂ 'ਕੋਲੇ' ਦੇ ਰੰਗ ਵਾਲੀ।
ਤੂੰ ਕਾਹਤੋਂ ਏਂ ਕਾਲੀ-ਕਾਲੀ ?
'ਕੋਕਿਲ' ਵੀ ਤੇਰਾ ਉੱਪ ਨਾਂ।
ਆ ਤੈਨੂੰ ਗੋਦੀ ਚੁੱਕ ਲਾਂ।
ਕਾਵਾਂ ਨਾਲ ਹੈ ਮਿਲਦੀ ਸੂਰਤ।
ਪਰ ਤੂੰ ਹੈਂ 'ਸਰਗਮ' ਦੀ ਮੂਰਤ।
ਕਾਂ ਲੋਕਾਂ ਤੋਂ ਗਾਹਲਾਂ ਖਾਵੇ।
'ਕਾਂ-ਕਾਂ' ਕਰਕੇ ਲੋਕ ਸਤਾਵੇ।
ਲੋਕ ਦਿਲਾਂ ਵਿੱਚ ਰਾਜ ਕਰੇਂ ਤੂੰ।
ਲੁੱਟ ਲਵੇ ਦਿਲ ਤੇਰੀ ਕੂ-ਕੂ।
ਕਾਲੀ ਹੈਂ ਪਰ ਸਭ ਨੂੰ ਭਾਵੇਂ।
ਹਰ ਇੱਕ ਦੇ ਦਿਲ ਵਿੱਚ ਵੱਸ ਜਾਵੇਂ।
