ਲਹਿਰਾਂ, ਉਛਲ ਉਛਲ ਕੇ ਆਣ
ਲਹਿਰਾਂ, ਮਚਲ ਮਚਲ ਕੇ ਜਾਣ ।
ਨੀਲੇ ਜਲ ਦੇ ਸੀਨੇ ਉੱਤੇ
ਇਕ ਦੂਜੀ ਦੀਆਂ ਬਾਹਾਂ ਫੜਕੇ
ਝੁੰਮਰ ਕੋਈ ਪਾਣ ।
ਨਚ ਨਚ ਪਾਗਲ ਹੋਈਆਂ ਹੀਰਾਂ
ਵੰਝਲੀ ਦੀ ਮਿਠੜੀ ਲੈ ਸੁਣ ਕੇ
ਝੂੰਮ ਝੂੰਮ ਲਹਿਰਾਣ ।
ਥਕ ਥਕ ਜਾਵਣ ਪੈਰ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੇ
ਕੰਢੇ ਦੀਆਂ ਬਾਹਾਂ ਵਿਚ ਸੌਂ ਕੇ
ਹਿੱਕੜੀ ਨੂੰ ਗਰਮਾਣ ।
ਰਾਤੀਂ ਇਹਨਾਂ ਦੇ ਵਿਹੜੇ ਅੰਦਰ
ਚੰਨ-ਚਾਨਣੀ, ਤਾਰੇ ਦੀ ਲੋਅ
ਮਿੱਠਾ ਮਿੱਠਾ ਮੁਸਕਾਨ ।
ਚਿੱਟੀਆਂ ਚਿੱਟੀਆਂ ਚੰਨ ਦੀਆਂ ਇਸ਼ਮਾਂ
ਲਹਿਰਾਂ ਦੇ ਸੀਨੇ ਨੂੰ ਚੁੰਮ ਕੇ
ਪਰਛਾਵੀਂ ਲੁਕ ਜਾਣ ।
ਜਦ ਸਮੀਰ ਦਾ ਬੁੱਲਾ ਆਵੇ
ਜਾਗ ਪੈਣ ਅੰਗੜਾਈ ਲੈ ਕੇ
ਅੱਧ-ਸੁੱਤੇ ਅਰਮਾਨ ।
ਸੂਹੀਆਂ-ਸੂਹੀਆਂ ਸੂਰਜ-ਕਿਰਨਾਂ
ਲਹਿਰਾਂ ਦੇ ਕੋਮਲ ਹੋਠਾਂ ਨੂੰ
ਰੰਗਲੀ ਸੁਰਖ਼ੀ ਲਾਣ ।
ਆ ਵੇ ਮਾਹੀ ! ਹਾਂ ਨੀ ਚੰਨੀਏਂ,
ਲਹਿਰਾਂ ਤੇ ਕੰਢਿਆਂ ਦੇ ਵਾਂਗੂੰ
ਪਾ ਲਈਏ ਪਹਿਚਾਣ ।
ਉਛਲ ਉਛਲ ਕੇ ਲਹਿਰਾਂ ਆਣ ।
ਮਚਲ ਮਚਲ ਕੇ ਲਹਿਰਾਂ ਜਾਣ ।
