ਸ਼ਾਮ ਹੋਈ ਪ੍ਰਛਾਵੇਂ ਢਲ ਗਏ।
ਸੰਗੀ-ਸਾਥੀ ਆ ਕੇ ਰਲ ਗਏ।
ਆਓ ਸਾਥੀਓ ਖੇਡ ਰਚਾਈਏ।
ਪਲ ਦੋ ਪਲ ਲਈ ਦਿਲ ਬਹਿਲਾਈਏ।
ਖੇਡ ਖੇਡੀਏ ਨਾਲ ਪਿਆਰ।
ਆਓ ਸਾਰੇ ਰਲਕੇ ਯਾਰ।
ਰੌਬੀ ਸੋਨੂੰ ਪੁੱਗਣ ਲੱਗੇ।
ਵਾਰੀ-ਵਾਰੀ ਸਾਰੇ ਪੁੱਗੇ।
'ਪੀਤੇ' ਦੇ ਸਿਰ ਦਾਈ ਕੀਤੀ।
ਖੇਡਣ ਲੱਗੇ ਲੁਕਣ-ਮੀਚੀ।
ਆਲਮ-ਰਮਨ-ਜਗੀਰਾ ਲੁਕ ਗਏ।
ਜਾਵੇਦ ਤੇ ਬਲਬੀਰਾ ਲੁਕ ਗਏ।
ਨੂਰਾਂ-ਇੱਤੀ ਬੀਰੋ ਲੁਕੀਆਂ।
ਕਮਲ ਸੰਗ ਕਸ਼ਮੀਰੋ ਲੁਕੀਆਂ।
ਚੇਤਨ-ਦੀਸ਼ੂ ਪੰਮਾ ਲੁਕ ਗਏ।
ਨੂਰ ਮੁਹੰਮਦ ਰੰਮਾ ਲੁਕ ਗਏ।
ਬੱਚੇ ਹਿੰਦੂ-ਮੁਸਲਿਮ-ਸਿੱਖ।
ਰਲ ਮਿਲ ਸਾਰੇ ਹੋ ਗਏ ਇੱਕ।
ਆਲਮ ਨੇ ਅਵਾਜ਼ ਲਗਾਈ।
'ਪੀਤੇ' ਸਾਨੂੰ ਲੱਭ ਲੈ ਭਾਈ।
ਪੀਤਾ ਸਭ ਨੂੰ ਟੋਲਣ ਲੱਗਾ।
ਆਸਾ-ਪਾਸਾ ਫੋਲਣ ਲੱਗਾ।
ਪੰਕਜ ਨੂੰ ਲੱਭ ਲਿਆ ਅਖੀਰ।
ਕਹਿੰਦਾ ਦਾਈ ਦੇ ਦੇ ਵੀਰ।
ਖੇਡ ਇਉਂ ਹੀ ਚਲਦੀ ਗਈ।
ਜਿੰਨਾ ਚਿਰ ਨਾ ਰਾਤ ਪਈ।
ਅੰਬਰੀਂ ਚੜ੍ਹ ਪਏ ਚੰਦਾ-ਤਾਰੇ।
ਚੂਰ ਹੋਏ ਉਹ ਥੱਕ ਕੇ ਸਾਰੇ।
ਕੱਲ੍ਹ ਨੂੰ ਹੋਵਾਂਗੇ ਫਿਰ 'ਕੱਠੇ।
ਵਾਰੋ-ਵਾਰੀ ਘਰਾਂ ਨੂੰ ਨੱਠੇ।
ਤੱਕੀ ਜਦ ਇਹ ਖੇਡ ਨਿਆਰੀ,
ਮਨ ਵਿੱਚ ਜਨਮੀ ਕਵਿਤਾ ਪਿਆਰੀ।
