ਮੈਂ ਪਿਆ ਵਜਾਵਾਂ,
ਪਿਆ ਵਜਾਵਾਂ ਸਿਤਾਰ।
ਉਂਗਲਾਂ ਮੇਰੀਆਂ ਜਾਚ ਨ ਜਾਣਨ,
ਅਜੇ ਜਾਚ ਨ ਜਾਣਨ ਬਹੁਤੀ,
ਕੱਢਣ ਲਗਿਆਂ ਹੇਕ ਹੋਰ ਕੋਈ
ਨਿਕਲ ਜਾਏ ਕੋਈ ਹੋਰ,
ਆ-ਮੁਹਾਰੀ,
ਜਿਸਨੂੰ ਕਿਸੇ ਨ ਸੁਣਿਆ
ਅਜੇ ਤੀਕ।
ਦਿਲ ਪਿਆ ਨੱਚੇ
"ਮੁੜ ਕੇ ਮੁੜ ਕੇ!
ਮੁੜ ਕੇ ਓਹੋ ਵਾਜ!"
ਉਂਗਲ ਮੇਰੀ
ਪਈ ਟਟੋਲੇ ਸਾਜ
ਕਿ ਮੁੜ ਕੇ ਆਵੇ ਵਾਜ।
ਟੁੱਟਿਆ ਤਾਰਾ,
ਚਾਨਣ ਦਾ ਝਲਕਾਰਾ
ਮੁੜ ਨ ਸ਼ਕਲ ਦਿਖਾਏ,
ਵਾਜ ਆਈ ਜੋ 'ਕੇਰਾਂ,
ਮੁੜ ਕੇ ਕਦੀ ਨ ਆਏ।
ਉਂਗਲ ਮੇਰੀ
ਪਈ ਟਟੋਲੇ ਸਾਜ
ਨ ਮੁੜ ਕੇ ਆਵੇ ਵਾਜ।
ਮੈਂ ਪਿਆ ਸੋਚਾਂ,
ਜਾਚ ਆਏ ਜਦ ਪੂਰੀ
ਝਟ ਪਛਾਣਨ ਉਂਗਲਾਂ ਮੇਰੀਆਂ
ਕੰਨ ਮੇਰੇ ਦੀ ਸੈਣਤ,
ਵਾਜ ਜੋ ਆਏ ਅਚਾਨਕ
ਝੱਟ ਪਕੜ ਕੇ ਬੰਨ੍ਹ ਲੈਣਗੀਆਂ
ਅਪਣੇ ਜਾਲ ਦੇ ਅੰਦਰ।
ਨਾਲੇ ਡਰ ਪਿਆ ਆਵੇ,
ਫੇਰ ਕੀ ਹੋਵੇਗਾ?
ਪੂਰੀ ਜਾਚ ਦੇ ਔਂਦਿਆਂ ਸਾਰ
ਨ ਉਂਗਲਾਂ ਨੇ ਖਿਸਕਣਾ,
ਨਾ ਕਦੀ ਪੈਣਾ
ਰਾਹ ਅਵੱਲੜੇ,
ਨ ਕਦੀ ਨਿਕਲੇ ਕੋਈ ਵਾਜ,
ਆ-ਮੁਹਾਰੀ,
ਜਿਸਨੂੰ ਕਿਸੇ ਨ ਸੁਣਿਆ।
