ਮੈਂ ਉੱਠਿਆ ਸਵੇਰੇ ਸਾਰ,
ਮੈਂ ਕੀਤਾ ਏਹ ਇਕਰਾਰ:
"ਮਨੁਖ ਜਾਤ ਹੈ ਦੈਵੀ ਮੇਰੀ;
ਇਸੇ ਦੇ ਅੱਗੇ ਕਰ ਦਾਂ ਢੇਰੀ
ਤਨ ਮਨ ਅਪਣਾ ਵਾਰ।
ਇਸੇ ਦੀ ਸੇਵਾ,ਇਸੇ ਦੀ ਪੂਜਾ,
ਮੇਰੇ ਲਈ ਨ ਮੰਦਰ ਦੂਜਾ,
ਆਪਾ ਕਰਾਂ ਨਿਸਾਰ।"
ਇਸ ਦੇਵੀ ਦੇ ਦੁਆਰ
ਜਾ ਡਿੱਠੀ ਲਹੂ ਦੀ ਧਾਰ,
ਖੂਨੀ ਅੱਖਾਂ, ਚੇਹਰਾ ਕਾਲਾ,
ਇਕ ਹਥ ਅੰਦਰ ਜ਼ਹਿਰ ਪਿਆਲਾ,
ਦੂਜੇ ਹੱਥ ਤਲਵਾਰ।
ਜ਼ਹਿਰ ਉਛਾਲੇ, ਲਹੂ ਉਡਾਵੇ,
ਪ੍ਰੋ ਪ੍ਰੋ ਕੇ ਗਲ ਵਿਚ ਪਾਵੇ
ਸਿਰੀਆਂ ਦਾ ਉਹ ਹਾਰ।
ਸੰਧਿਆ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ
ਮੈਂ ਮੁੜਿਆ ਦਿਲ ਵਿਚ ਧਾਰ:
"ਮੂੰਹ ਨੂੰ ਲੱਗਾ ਇਸਦੇ ਲਹੂ,
ਸਦੀਆਂ ਲੱਗਾ, ਸਦੀਆਂ ਰਹੂ,
ਲਟਲਟ ਕਰਦਾ ਪਿਆਰ
ਕਦੀ ਨ ਜਗਸੀ ਇਸ ਦੇ ਮੰਦਰ
ਇਸ ਦੇ ਲਈ ਨ ਮੇਰੇ ਅੰਦਰ
ਸੇਵਾ ਭਾ, ਸਤਕਾਰ।"
