ਕਾਲੀ-ਸਿਆਹ ਪਰ ਮੱਥਿਓ ਚਿੱਟੀ।
ਸਾਡੀ ਮਹਿੰ ਨੇ ਕੱਟੀ ਦਿੱਤੀ।
ਬੜੀ ਹੀ ਸੁੰਦਰ ਬੜੀ ਪਿਆਰੀ।
ਕਿੱਥੌਂ ਆਈ ਮਾਰ ਉਡਾਰੀ ?
ਪੱਠੇ ਇਹਨੂੰ ਪਾਉਂਦਾ ਹਾਂ ਮੈਂ
ਮਲ-ਮਲ ਖੂਬ ਨਹਾਉਂਦਾ ਹਾਂ ਮੈ।
ਪਰ ਨਾ ਖਾਂਦੀ ਇਹ ਤਾਂ ਪੱਠੇ।
ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਦੇ ਦੁੱਧ ਨੂੰ ਨੱਠੇ।
ਬਿਨਾਂ ਪਾਣੀਓ ਬਿਲਕੁੱਲ ਸ਼ੁੱਧ।
ਪੀਂਦੀ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਦਾ ਦੁੱਧ।
ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਇਹ ਇਲਤਾਂ ਲੈਂਦੀ।
ਪਰ ਨਾ ਮੈਨੂੰ ਮਾਰਨ ਪੈਂਦੀ।
ਖੁੱਲੀ ਛੱਡ ਦੇਵਾਂ ਤਾਂ ਭੱਜੇ।
ਵਿਹੜੇ ਦੇ ਵਿੱਚ ਗੇੜੇ ਕੱਢੇ।
ਮੰਮੀ ਕਹਿੰਦੀ ਵੱਡੀ ਹੋ ਕੇ।
ਖਾਇਆ ਕਰੂ ਇਹ ਪੱਠੇ ਖੋਹ ਕੇ।
ਹੁਣ ਤਾਂ ਕੇਵਲ ਦੁੱਧ ਹੀ ਪੀਊ।
ਦੁੱਧ ਆਸਰੇ ਹੀ ਇਹ ਜੀਊ।
ਕਰਦਾਂ ਇਸ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਪਿਆਰ।
ਇਹ ਨਾ ਹੋਵੇ ਕਦੇ ਬੀਮਾਰ।
