ਫੁੱਲ ਖਿੜੇ ਹਨ ਬਾਗਾਂ ਅੰਦਰ,
ਮਹਿਕਾਂ ਪਏ ਖਿਡਾਉਣ ਜੀ।
ਬੀਬੇ ਰਾਣੇ ਬੜੇ ਸਿਆਣੇ,
ਸਾਨੂੰ ਵੀ ਮਹਿਕਾਉਣ ਜੀ।
ਮੀਂਹ ਆਵੇ ਤਾਂ ਨਿੱਖਰ ਆਉਂਦੇ,
'ਵਾ ਵੱਗੇ ਤਾਂ ਲੈਣ ਹੁਲਾਰੇ।
ਬਾਲਾਂ ਵਾਂਗੂੰ ਰੰਗ-ਬਰੰਗੇ,
ਲੱਗਣ ਸਭ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਪਿਆਰੇ।
ਸਭ ਨੂੰ ਲੈਂਦੇ ਮੋਹ ਮਹਿਕੀਲੇ,
ਸਭ ਦਾ ਜੀ ਪਰਚਾਉਣ ਜੀ।
ਭੇਦ-ਭਾਵ ਜਿਹੇ ਕੋਹੜ ਕੋਲੋਂ,
ਇਹ ਤਾਂ ਦੂਰ ਦੁਰਾਡੇ ਰਹਿੰਦੇ।
ਚਿੱਟੇ ਸੂਹੇ ਅਤੇ ਗੁਲਾਬੀ,
ਨੀਲੇ-ਪੀਲੇ ਰਲਕੇ ਬਹਿੰਦੇ।
ਨਾ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਮੰਦਾ ਕਹਿੰਦੇ,
ਨਾ ਮੰਦਾ ਅਖਵਾਉਣ ਜੀ।
ਗੁਲਦਸਤੇ ਦੇ ਵਿੱਚ ਜਦੋਂ ਇਹ,
ਰਲ ਮਿਲ ਕੇ ਸਜ ਜਾਣ ਬਈ।
ਫਿਰ ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਦੇ ਮੌਕੇ ਸਾਡੇ,
ਬਣ ਬਹਿੰਦੇ ਮਹਿਮਾਨ ਬਈ।
ਇਹ ਨੇ ਸਾਡੀ ਸ਼ਾਨ ਵਧਾਉਂਦੇ,
ਜਦ ਸਾਡੇ ਘਰ ਆਉਣ ਜੀ।
ਆਓ ਆਪਾਂ ਫੁੱਲਾਂ ਵਾਂਗੂੰ,
ਇੱਕ-ਮੁੱਠ ਹੋ ਕੇ ਰਹੀਏ ਉਏ।
ਦੇਸ਼ ਕੌਮ ਦੀ ਸ਼ਾਨ ਵਧਾਈਏ,
ਗੁਲਦਸਤਾ ਬਣ ਬਹੀਏ ਉਏ।
ਸਾਡੇ ਵਿੱਚੋਂ ਪਿਆਰ ਦੀਆਂ ਫਿਰ,
ਲਪਟਾਂ ਪਈਆਂ ਆਉਣ ਜੀ।
ਫੁੱਲਾਂ ਵਾਂਗੂੰ ਹੱਸਦੇ ਰਹੀਏ,
ਦੂਜਿਆਂ ਤਾਈਂ ਹਸਾਈਏ ਜੀ।
ਨਾ ਹੀ ਮੰਦਾ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਕਹੀਏ,
ਨਾ ਮੰਦਾ ਅਖਵਾਈਏ ਜੀ।
ਮਿੱਠੇ ਤੇ ਮਹਿਕੀਲੇ ਬੰਦੇ-
ਜੱਗ ਵਿੱਚ ਸ਼ੋਭਾ ਪਾਉਣ ਜੀ।
