ਰਹੁ ਵੇ ਅੜਿਆ ਤੂੰ ਰਹੁ ਵੇ ਅੜਿਆ,
ਬੋਲਨਿ ਦੀ ਜਾਇ ਨਹੀਂ ਵੇ ਅੜਿਆ,
ਜੋ ਬੋਲੇ ਸੋ ਮਾਰੀਏ ਮਨਸੂਰ ਜਿਵੇਂ
ਕੋਈ ਬੁਝਦਾ ਨਾਹੀਂ ਵੇ ਅੜਿਆ ।੧।ਰਹਾਉ।
ਜੈ ਤੈ ਹਕ ਦਾ ਰਾਹ ਪਛਾਤਾ,
ਦਮ ਨਾ ਮਾਰ ਵੇ ਤੂੰ ਰਹੀਂ ਚੁਪਾਤਾ,
ਜੋ ਦੇਵੀ ਸੋ ਸਹੁ ਵੇ ਅੜਿਆ ।੧।
ਕਦਮ ਨਾ ਪਾਛੇ ਦੇਈ ਹਾਲੋਂ,
ਤੋੜੇ ਸਿਰ ਵਖਿ ਕੀਚੈ ਧੜਿ ਨਾਲੋਂ,
ਤਾਂ ਭੀ ਹਾਲ ਨਾ ਕਹੀਂ ਵੇ ਅੜਿਆ ।੨।
ਗੋਰਿ ਨਿਮਾਣੀ ਵਿਚਿ ਪਉਦੀਆਂ ਕਹੀਆਂ,
ਹੂਹੁ ਹਵਾਈ ਤੇਰੀ ਇੱਥੇ ਨਾ ਰਹੀਆਂ,
ਜਾਂਝੀ ਮਾਂਝੀ ਮੁੜਿ ਘਰਿ ਆਏ,
ਮਹਲੀਂ ਵੜਿਆ ਸਹੁ ਵੇ ਅੜਿਆ ।੩।
ਸ਼ੇਖ਼ ਸ਼ਰਫ਼ ਇਹ ਬਾਤ ਬਤਾਈ,
ਕਰਮੁ ਲਿਆ ਲਿਖਿਆ ਭਾਈ,
ਕਰ ਸ਼ੁਕਰਾਨਾ ਬਹੁ ਵੇ ਅੜਿਆ ।੪।
(ਰਾਗ ਆਸਾਵਰੀ)
