ਸਾਰੀਆਂ ਹੀ ਗੱਲਾਂ ਲੋਕਾਂ ਕੰਨਾਂ ਤੋਂ ਲੰਘਾਤੀਆਂ,
ਜਿੰਨੀਆਂ ਮੈਂ ਲਿਖੀਆਂ ਸਭ ਖੂਹ ਖਾਤੇ ਪਾਤੀਆਂ।
ਮੰਨਦਾ ਮੈਂ ਤੁਹਾਡੇ ਵਿੱਚ ਹੋਣਾ ਕੋਈ ਸੁਧਾਰ ਨੀ,
ਰੁੱਖ ਸਦਾ ਦਿੰਦੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਮੰਗਦੇ ਉਧਾਰ ਨੀ ।
ਰੁੱਖ ਪਾਉਦੇਂ ਸਾਝਾਂ ਪਿਆਰ ਪਾਉਣ ਨੂੰ ਤਿਆਰ ਨੇ,
ਸਾਰੇ ਗੱਲ ਪੱਲੇ ਬੰਨੋਂ ਰੁੱਖ ਸੱਚੇ ਸਾਡੇ ਯਾਰ ਨੇ।
ਆਰੀ ਚੁੱਕ ਵੱਢੋ ਤੁਸੀਂ ਲਾਵੋ ਕੋਈ ਦੇਰ ਨਾ,
ਇੱਕ ਵਾਰੀ ਲੰਘੇ ਵੇਲਾ ਆਵੇ ਹੱਥ ਫੇਰ ਨਾ।
ਸੇਵਾ ਕੀਹਨੂੰ ਕਹਿੰਦੇ ਤੂੰ ਵੀ ਰੁੱਖ ਕੋਲੋ ਸਿੱਖ ਲਾ,
ਵੱਢ-ਵੱਢ ਸੁੱਟੇ ਕਾਹਨੂੰ ਇਹਨਾਂ ਨੂੰ ਤੂੰ ਹਿੱਕ ਲਾ।
ਕੁਦਰਤ ਨਾਲ ਖੇਡੇ ਆਖੇ ਮੈਂ ਵਿਦਵਾਨ ਹਾਂ,
ਏਹੀ ਤੇਹੀ ਚਾੜ੍ਹ ਛੱਡੀ ਬਣੇ ਵੱਡਾ ਪਰਧਾਨ ਹਾਂ।
ਲੰਘੇ ਜਦ ਵੇਲਾ ਐਵੇਂ ਲਕੀਰ ਤੁਸੀ ਪੁੱਟੋਗੇ,
ਪੜ੍ਹ ਗੱਲਾਂ ਮੇਰੀਆਂ ਬਸ ਹੰਝੂ ਫੇਰ ਸੁੱਟੋਗੇ।
ਚੀਕ-ਚੀਕ ਥੱਕਾ ਮੈਂ ਤਾਂ ਗੱਲ ਤੁਸੀ ਸੁਣੋ ਨਾ,
ਬਸ ਲੋਕੋ ਰੁੱਖ ਲਾਓ ਗੱਲ ਮੇਰੀ ਪੁਣੋ ਨਾ।
ਸਾਰੀਆਂ ਹੀ ਗੱਲਾਂ ਲੋਕਾਂ ਕੰਨਾਂ ਤੋਂ ਲੰਘਾਤੀਆਂ,
ਜੋ ਵੀ 'ਸੁੱਖੇ' ਲਿਖੀਆਂ ਸਭ ਖੂਹ ਖਾਤੇ ਪਾਤੀਆਂ।
