ਮੁੜ-ਮੁੜ ਠੰਡੇ ਆ ਜਾਨੀ ਏਂ।
ਕੱਪੜੇ ਗਰਮ ਕਢਾਅ ਜਾਨੀ ਏਂ।
ਠਾਰੀ ਜਾਵੇਂ ਰੂਹਾਂ ਤੀਕਰ,
ਤਨ-ਮਨ ਤਾਈਂ ਡਰਾ ਜਾਨੀ ਏਂ।
ਪੋਹ-ਮਾਘ ਵਿੱਚ ਕਿੱਥੇ ਸੀ ਤੂੰ ?
ਫੱਗਣ-ਚੇਤ ਠਰਾਅ ਜਾਨੀ ਏਂ।
ਮੀਹਾਂ-ਝੱਖੜਾਂ ਨੂੰ ਸੰਗ ਲੈ ਕੇ,
ਹਨੇਰੀ ਰੂਪ ਵਟਾ ਜਾਨੀ ਏਂ।
ਘੁੰਮੇਂ ਵਾ-ਵਰੋਲੇ ਬਣਕੇ,
ਛੱਤਾਂ ਤੀਕਰ ਢਾਹ ਜਾਨੀ ਏਂ।
ਰੁੱਖਾਂ-ਫਸਲਾਂ ਤਾਈਂ ਲਿਤਾੜੇਂ,
ਪੀੜਾਂ ਪੱਲੇ ਪਾ ਜਾਨੀ ਏਂ।
ਖਾਂਸੀ ਅਤੇ ਜ਼ੁਕਾਮ ਲਿਆਵੇਂ,
ਭੈੜਾ ਰੂਪ ਵਟਾ ਜਾਨੀ ਏਂ।
ਸ਼ਾਂ-ਸ਼ਾਂ ਕਰਕੇ ਕੂੜ ਦਾ ਨਗ਼ਮਾਂ,
ਕਿਹੜੀ ਰੁੱਤੇ ਗਾ ਜਾਨੀ ਏਂ।
ਚੋਰਾਂ ਵਾਂਗੂੰ ਆਉਨੀ ਏਂ ਤੂੰ,
ਝੱਖੜ ਰੂਪ ਵਟਾ ਜਾਨੀ ਏਂ।
ਮੌਸਮ ਵਧੀਆ ਆਇਆ ਸੀ,
ਰੰਗ 'ਚ ਭੰਗ ਤੂੰ ਪਾ ਜਾਨੀ ਏਂ।
ਲੱਤਾਂ-ਗੋਡੇ ਦੁਖਣ ਲਗਾ'ਤੇ,
ਉਂਗਲਾਂ ਤਾਈਂ ਅਕੜਾ ਜਾਨੀ ਏਂ।
ਦੋ-ਪਹੀਏ ਜਦ ਵਾਹਨ ਚਲਾਈਏ,
ਕੰਨ ਤੂੰ ਬਰਫ 'ਚ ਲਾ ਜਾਨੀ ਏਂ।
ਵਾਲਾਂ ਦੀ ਤੂੰ ਦਿੱਖ ਵਿਗਾੜੇਂ,
ਟੋਪੇ ਜਿਹੇ ਪਵਾ ਜਾਨੀ ਏਂ।
ਬੱਚੇ-ਬੁੱਢੇ ਡਾਕਟਰਾਂ ਕੋਲੇ,
ਮੁੜ-ਘਿੜ ਫੇਰ ਪਹੁਚਾ ਜਾਨੀ ਏਂ।
ਹਾਏ ਨੀ ਠੰਡੇ!ਹਾਏ ਨੀ ਠੰਡੇ!!
ਕਾਹਤੋਂ ਤੂੰ ਖਪਾ ਜਾਨੀ ਏਂ।
