ਵੇਖ ਵੇ ਢੋਲਾ, ਸਾਡੇ ਵਿਹੜੇ
ਰੁਤ ਪ੍ਰਾਹੁਣੀ ਆਈ ਆ ।
ਖੋਲ੍ਹ ਕਿਸੇ ਸੁਗੰਧ ਪੋਟਲੀ
ਪੌਣਾਂ ਵਿਚ ਖਿੰਡਾਈ ਆ ।
ਰੰਗਾਂ ਦੀ ਗੰਢ ਸਿਰ ਤੇ ਚੁੱਕੀ
ਪੁਜੀ ਆਥਣ ਬੂਹੇ ਉਤੇ,
ਪੱਛਮ ਹੱਥ ਵਧਾ ਕੇ ਦੋਵੇਂ
ਸਿਰ ਤੋਂ ਗੰਢ ਲੁਹਾਈ ਆ ।
ਉਤਰ ਆਈ ਰਾਤ ਧਰਤ ਤੇ
ਵੇਖ ਕੇ ਢੋਲਾ, ਵਰ੍ਹਿਆ ਜਾਦੂ
ਦੂਰ ਕਿਸੇ ਨੇ ਬਾਂਸ ਦੀ ਪੋਰੀ
ਬੁਲ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਛੁਹਾਈ ਆ ।
ਯਾਦ ਤੇਰੀ ਦੀ ਗੁੱਟੀ ਲੈ ਕੇ,
ਦਿਲ ਦੀ ਕੋਰੀ ਚਾਦਰ ਉਤੇ
ਕੋਮਲ ਹੱਥਾਂ ਨਾਲ ਵੇ ਮਾਹੀਆ
ਵੇਲ ਸੰਧੂਰੀ ਪਾਈ ਆ ।
ਖੁਲ੍ਹ ਗਈ ਪੂਰਬ ਦੀ ਤਾਕੀ,
ਲਿਸ਼ਕ ਪਿਆ ਵੀਰਾਨ ਬਰੇਤਾ,
ਵੇਖ ਵੇ ਧੂੜਾਂ-ਕੱਜੇ ਰਾਹੀਂ
ਚਾਂਦੀ, ਚੰਦ ਵਿਛਾਈ ਆ ।
ਖੇਤਾਂ ਦੇ ਵਿਚ ਰਾਤ ਟਹਿਲਦੀ,
ਜੀਕਣ ਜਿੰਦ ਰੂਪ-ਨਸ਼ਿਆਈ,
ਕਿਸ ਨੇ ਆ ਕੇ ਰਾਤ ਪਰੀ ਨੂੰ
ਕਸਤੂਰੀ ਸੁੰਘਾਈ ਆ ।
ਵੇਖ ਕੇ ਢੋਲਾ ਅੰਬਰ ਟਿੱਬੇ
ਹੱਸਣ ਕਿੰਜ ਕਪਾਹ ਦੇ ਟੀਂਡੇ
ਸੁਣ ਕੇ ਢੋਲਾ ਹੇਕ ਸੁਰੀਲੀ
ਜਿਸ ਨੇ ਜੂਹ ਨਸ਼ਿਆਈ ਆ ।
