ਵਿਚ ਸਵਰਗ ਦੇ ਮੌਜਾਂ ਮਾਨੇ
ਜੇੜਾ ਜਨਮ ਸਵਾਰ ਗਿਆ ।
ਪਰ ਸੇਤ ਘਰ ਗਿਆ ਖਸਮ ਦੇ
ਨਾਲੇ ਸੰਗੀ ਤਾਰ ਗਿਆ ।
ਤਮ੍ਹੇ ਝੂਠ ਦੇ ਸਿਰ ਪੈ ਜਾਨੋਂ
ਡਾਰ ਭਾਠ ਕੀ ਛਾਰ ਗਿਆ ।
ਹੋ ਨਿਰਮਾਨ ਗਿਆ ਜਗ ਉੱਤੇ
ਸੁਟ ਖੁਦੀ ਦਾ ਭਾਰ ਗਿਆ ।
ਜਿੰਦਾ ਮਰਕੇ ਫੰਦੋਂ ਛੁਟਾ
ਮਨ ਪਾਪੀ ਨੂੰ ਮਾਰ ਗਿਆ ।
ਬੀਜ ਬੀਜ ਕੇ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਮਿਠਾ
ਦੁਖ ਤਸੀਹੇ ਟਾਰ ਗਿਆ ।
ਪੀ ਕੇ ਜਾਮ ਹਯਾਤੀ ਜੁਗ ਜੁਗ
ਸਚੇ ਸਿਉਂ ਕਰ ਪਿਆਰ ਗਿਆ ।
ਹੋ ਨਿਰਲੇਪ ਕਮਲ ਫੁਲ ਵਾਂਗੂੰ
ਸਭ ਕੁਝ ਗੁਰ ਤੋਂ ਵਾਰ ਗਿਆ ।
ਦਿਲ ਅਪਨੇ ਵਿਚ ਅਕਸ ਜਮਾ ਕਰ
ਨਕਸ਼ਾ ਖਿਚ ਮੁਰਾਰ ਗਿਆ ।
ਧਿਆਨ ਸਿੰਘਾ ਕਢ ਸੰਸਾ ਵਿੱਚੋਂ
ਹਰ ਹਰ ਨਾਮ ਚਿਤਾਰ ਗਿਆ ।
