ਉੱਚੇ ਟਿੱਬੇ ਮੈਂ ਭਾਂਡੇ ਮਾਂਜਦੀ,
ਉੱਤੋਂ ਰੁੜ੍ਹ ਗਿਆ ਗਲਾਸ,
ਹੁਣ ਕਿਉਂ ਰੋਂਦੀ ਆਂ,
ਜੀਜਾ ਲੈ ਗਿਆ ਸਾਕ।
ਹੁਣ ਕਿਉਂ …
ਪੰਜ ਫੁੱਲਾਂ ਦਾ ਕੱਢਿਆ ਸਰ੍ਹਾਣਾ,
ਛੇਵੀਂ ਦਰੀ ਵਿਛਾਈ,
ਹੀਰੇ ਲਾਡਲੀਏ,
ਮਸਾਂ ਬੁੱਕਲ ਵਿੱਚ ਆਈ।
ਸੱਪ ਤਾਂ ਮੇਰੇ ਕਾਹਤੋਂ ਲੜਜੇ,
ਮੈਂ ਮਾਪਿਆਂ ਨੂੰ ਪਿਆਰੀ।
ਮਾਂ ਤਾਂ ਮੇਰੀ ਦਾਜ ਜੋੜਦੀ,
ਸਣੇ ਬਾਗ਼ ਫੁਲਕਾਰੀ।
ਹਟ ਕੇ ਬਹਿ ਮਿੱਤਰਾ,
ਸਭ ਨੂੰ ਜਵਾਨੀ ਪਿਆਰੀ।
ਝੂਟਾ-ਝੂਟਾ-ਝੂਟਾ !
ਜਿੱਥੇ ਦਿਉਰ ਪੱਬ ਧਰਦਾ,
ਉੱਥੇ ਉੱਗਦਾ ਸਰੂ ਦਾ ਬੂਟਾ।
ਬੂਟਾ ਲਾ ਨੀ ਲਿਆ,
ਫੁੱਲ ਖਿੜ ਨੀ ਗਿਆ।
ਸੋਹਣੀ ਭਾਬੋ ਮਿਲ ਗਈ,
ਦਿਉਰ ਤਿੜ ਨੀ ਗਿਆ।
ਨਿੰਦੋ-ਜਿੰਦੋ ਸਕੀਆਂ ਭੈਣਾਂ,
ਦਿਓਰ-ਜੇਠ ਨੂੰ ਵਿਆਹੀਆਂ।
ਦਿਓਰ ਤਾਂ ਕਹਿੰਦਾ ਮੇਰੀ ਸੋਹਣੀ,
ਬੱਲੇ…
ਦਿਓਰ ਤਾਂ ਕਹਿੰਦਾ ਮੇਰੀ ਸੋਹਣੀ,
ਜੇਠ ਕਰੇ ਚਤੁਰਾਈਆਂ,
ਸੋਹਣੀ ਦੇ ਵੰਗਾਂ ਮੇਚ ਨਾ ਆਈਆਂ।
ਸੋਹਣੀ ਦੇ ਵੰਗਾਂ...
ਖਾਣ ਨਾ ਜਾਣਦੀ ਪੀਣ ਨਾ ਜਾਣਦੀ,
ਖਾਣ ਜਾਣਦੀ ਮੇਵੇ,
ਬਈ ਜੱਟੀ ਫੁੱਟਬਾਲ ਵਰਗੀ,
ਸੁੱਤੀ ਪਈ ਵੀ ਟਿਕਣ ਨਾ ਦੇਵੇ।
ਅੱਧੀ ਰਾਤ ਉੱਠਿਆ ਵਰੋਲਾ,
ਘਰ ਤੇਰੇ ਨੂੰ ਆਇਆ,
ਮੱਚਦੇ ਦੀਵੇ ਗੁੱਲ ਹੋ ਜਾਂਦੇ,
ਹੱਥ ਡੌਲ਼ੇ ਨੂੰ ਪਾਇਆ,
ਸੁੱਤੀ ਜਾਗ ਪਈ,
ਜਾਨ ਕੀਲ ਕੇ ਆਇਆ।
ਸੁਣ ਵੇ ਸੁਨਿਆਰਿਆ ਗੱਲ ਸੁਣਾਵਾਂ,
ਐਥੇ ਲਾ ਫੁਹਾਰਾ।
ਪਹਿਲਾਂ ਤਾਂ ਮੇਰਾ ਲੌਂਗ ਤੂੰ ਘੜ੍ਹ ਦੇ,
ਲੌਂਗ ਬੁਰਜੀਆਂ ਵਾਲਾ।
ਫੇਰ ਮੇਰੀ ਘੜ੍ਹ ਦੇ ਤੀਲੀ,
ਨਾਭਾ ਤੇ ਪਟਿਆਲਾ।
ਏਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਮੇਰੀ ਘੜ੍ਹ ਦੇ ਮਛਲੀ,
ਕੱਲਰ ਪਵੇ ਚਮਕਾਰਾ।
ਚੰਦ ਵਾਂਗੂੰ ਛਿਪ ਜੇਂਗਾ,
ਦਾਤਣ ਵਰਗਿਆ ਯਾਰਾ।
ਦਰਾਣੀ ਦੁੱਧ ਰਿੜਕੇ ਜਠਾਣੀ ਦੁੱਧ ਰਿੜਕੇ,
ਦਰਾਣੀ ਦੁੱਧ ਰਿੜਕੇ ਜਠਾਣੀ ਦੁੱਧ ਰਿੜਕੇ,
ਮੈਂ ਲੈਨੀ ਆਂ ਵਿੜਕਾਂ ਵੇ,
ਸਿੰਘਾ ਲਿਆ ਬੱਕਰੀ ਦੁੱਧ ਰਿੜਕਾਂ ਵੇ...
ਸਿੰਘਾ ਲਿਆ ਬੱਕਰੀ ਦੁੱਧ ਰਿੜਕਾਂ ਵੇ...
ਸਾਰੇ ਤਾਂ ਗਹਿਣੇ ਮੇਰੇ ਮਾਪਿਆਂ ਨੇ ਪਾਏ,
ਇੱਕੋ ਤਬੀਤ ਇਹਦੇ ਘਰ ਦਾ ਨੀ,
ਜਦੋ ਪਾਵਾਂ ਤਾਂ ਲਾਹਦੇ ਲਾਹਦੇ ਕਰਦਾ ਨੀ।
ਜਦੋ ਪਾਵਾਂ...
ਨੱਚਦਾ ਪਟੋਲਾ ਮੈਨੂੰ ਬੜਾ ਸੋਹਣਾ ਲੱਗਦਾ,
ਭੋਰਾ ਨਾ ਲਾਉਂਦਾ ਫੁਰਤੀ।
ਨੀ ਇਸ ਪਟੋਲੇ ਨੂੰ ਸਾਫ਼ੇ ਨਾਲ ਦੀ ਕੁੜ੍ਹਤੀ,
ਨੀ ਇਸ ਪਟੋਲੇ ਨੂੰ...
ਆਪ ਤਾਂ ਮੁੰਡੇ ਨੇ ਕੈਂਠਾ ਘੜਾ ਲਿਆ,
ਸਾਨੂੰ ਵੀ ਘੜਾ ਦੇ ਛੱਲਾ ਮੁੰਡਿਆ,
ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਰੋਵੇਂਗਾ ਸਿਆਲ ਵਿੱਚ ਕੱਲਾ ਮੁੰਡਿਆ।