ਪੰਜਾਬੀ ਬੋਲੀਆਂ

ਪੰਜਾਬੀ ਬੋਲੀਆਂ ਰਵਾਇਤੀ ਲੋਕ ਦੋਹੇ ਹਨ ਜੋ ਅਕਸਰ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਵਿਆਹਾਂ, ਤਿਉਹਾਰਾਂ, ਜਾਂ ਸੱਭਿਆਚਾਰਕ ਇਕੱਠਾਂ ਵਰਗੇ ਜਸ਼ਨਾਂ ਦੌਰਾਨ ਗਾਏ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਬੋਲੀਆਂ ਰਾਹੀਂ ਗੱਭਰੂਆਂ ਅਤੇ ਮੁਟਿਆਰਾਂ ਵੱਲੋਂ ਆਪਣੇ ਸਕੇ-ਸਬੰਧੀਆਂ ਨਾਲ ਹਾਸਾ-ਮਜ਼ਾਕ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਅਕਸਰ ਜਦੋਂ ਕਿਸੇ ਵੱਲੋਂ ਬੋਲੀ ਪਾਈ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਬਾਕੀ ਸਾਰੇ ਬੋਲੀ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਤਾੜੀ ਵਜਾਉਂਦੇ ਹਨ। ਇਸ ਭਾਗ ਵਿੱਚ ਪਾਠਕਾਂ ਲਈ ਪੰਜਾਬੀ ਬੋਲੀਆਂ ਦਾ ਸੰਗ੍ਰਹਿ ਪੇਸ਼ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ।

ਖਾਣ ਨਾ ਜਾਣਦੀ ਪੀਣ ਨਾ ਜਾਣਦੀ,
ਖਾਣ ਜਾਣਦੀ ਮੇਵੇ।
ਬਈ ਜੱਟੀ ਫੁੱਟਬਾਲ ਵਰਗੀ,
ਸੁੱਤੀ ਪਈ ਵੀ ਟਿਕਣ ਨਾ ਦੇਵੇ।

ਹੋਰ ਪੜ੍ਹੋ

ਜੇ ਜੱਟੀਏ ਜੱਟ ਕੁੱਟਣਾ ਹੋਵੇ,
ਕੁੱਟੀਏ ਸੰਦੂਕਾਂ ਉਹਲੇ।
ਨੀ ਪਹਿਲਾਂ ਜੱਟ ਤੋਂ ਮੱਕੀ ਪਿਹਾਈਏ,
ਫੇਰ ਪਿਹਾਈਏ ਛੋਲੇ।
ਨੀ ਜੱਟੀਏ ਦੇ ਦਬਕਾ,
ਜੱਟ ਫੇਰ ਨਾ ਬਰਾਬਰ ਬੋਲੇ।

ਹੋਰ ਪੜ੍ਹੋ

ਦਿਓਰ ਮੇਰੇ ਨੇ ਇੱਕ ਦਿਨ ਲੜਕੇ,
ਖੂਹ ਤੇ ਪਾ ਲਿਆ ਚੁਬਾਰਾ।
ਤਿੰਨ ਭਾਂਤ ਦੀ ਇੱਟ ਲਵਾਈ,
ਚਾਰ ਭਾਂਤ ਦਾ ਗਾਰਾ।
ਆਕੜ ਕਾਹਦੀ ਵੇ,
ਜੱਗ ਤੇ ਫਿਰੇਂ ਕੁਆਰਾ।
ਆਕੜ ਕਾਹਦੀ ਵੇ...

ਹੋਰ ਪੜ੍ਹੋ

ਛੜਾ ਛੜੇ ਨੂੰ ਦੇਵੇ ਦਿਲਾਸਾ,
ਮੌਜ ਭਰਾਵੋ ਰਹਿੰਦੀ।
ਦੋ ਡੱਕਿਆਂ ਨਾਲ ਅੱਗ ਬਲ ਪੈਂਦੀ,
ਰੋਟੀ ਸੇਕ ਨਾਲ ਲਹਿੰਦੀ।
ਇੱਕ ਦੁੱਖ ਲੈ ਬੈਠਦਾ,
ਝਾਕ ਰੰਨਾਂ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦੀ।
ਇੱਕ ਦੁੱਖ ਲੈ ਬੈਠਦਾ…

ਹੋਰ ਪੜ੍ਹੋ

ਗਿੱਧਾ ਪਾਇਆ ਮੇਲ ਨਚਾਇਆ,
ਹੋਗੀ ਜਾਣ ਦੀ ਤਿਆਰੀ।
ਹਾਕਾਂ ਘਰ ਵੱਜੀਆਂ,
ਛੱਡ ਮਿੱਤਰਾ ਫੁਲਕਾਰੀ।
ਹਾਕਾਂ ਘਰ …….

ਹੋਰ ਪੜ੍ਹੋ

ਜੰਞੀਆਂ ਦੀ ਜੰਨ ਢੁੱਕੀ ਰਕਾਨੇ,
ਢੁੱਕੀ ਲੜ ਵਣਜਾਰੇ।
ਲੜ ਵਣਜਾਰੇ ਪਾਉਣ ਬੋਲੀਆਂ,
ਗੱਭਰੂ ਹੋ ਗਏ ਸਾਰੇ।
ਘੁੰਡ ਵਾਲੀ ਦੇ ਨੇਤਰ ਸੋਹਣੇ,
ਜਿਉਂ ਬੱਦਲਾਂ ਵਿੱਚ ਤਾਰੇ।
ਹੇਠਲੀ ਬਰੇਤੀ ਦਾ,
ਮੁੱਲ ਦੱਸ ਦੇ ਮੁਟਿਆਰੇ।

ਹੋਰ ਪੜ੍ਹੋ

ਉੱਚੇ ਟਿੱਬੇ ਮੇਰਾ ਮੂੰਗੀ ਦਾ ਬੂਟਾ, 
ਉਹਨੂੰ ਚਰ ਗਈ ਗਾਂ।
ਵੇ ਰੋਂਦਾ ਮੂੰਗੀ ਨੂੰ, 
ਘਰ ਮਰਗੀ ਤੇਰੀ ਮਾਂ।
ਵੇ ਰੋਂਦਾ ਮੂੰਗੀ ਨੂੰ …

ਹੋਰ ਪੜ੍ਹੋ

ਊਠਾਂ ਵਾਲਿਓ ਵੇ,
ਊਠ ਲੱਦੇ ਨੇ ਲਾਹੌਰ ਨੂੰ।
ਕੱਲੀ ਕੱਤਾਂ ਵੇ,
ਘਰ ਘੱਲਿਓ ਮੇਰੇ ਭੌਰ ਨੂੰ।

ਹੋਰ ਪੜ੍ਹੋ

ਆਈਂ ਨੀ ਮੇਲਣੇ, 
ਜਾਈਂ ਨੀ ਮੇਲਣੇ।
ਗਿੱਧੇ ਵਿੱਚ ਬਣ ਕੇ ਪਰਾਹੁਣੀ,
ਛਾਈਂ ਨੀ ਮੇਲਣੇ।
ਗਿੱਧੇ ਵਿੱਚ ਬਣ ਕੇ ...

ਹੋਰ ਪੜ੍ਹੋ

ਗਿੱਧੇ ਵਿੱਚ ਤੂੰ ਨੱਚਦੀ,
ਮਾਰ-ਮਾਰ ਕੇ ਅੱਡੀ।
ਮੁੰਡੇ ਵੀ ਬੈਠੇ ਨੇ,
ਬੈਠੇ ਨੇ ਮੂੰਹ ਟੱਡੀ। 

ਹੋਰ ਪੜ੍ਹੋ

ਆਵਾਂ ਆਵਾਂ ਆਵਾਂ, 
ਨੀ ਮੈਂ ਨੱਚਦੀ ਝੂੰਮਦੀ ਆਵਾਂ। 
ਗਿੱਧਾ ਪਾਉ ਕੁੜੀਉ ਨੀ, 
ਮੈਂ ਨੱਚ ਕੇ ਦਿਖਾਵਾਂ। 
ਗਿੱਧਾ ਪਾਉ ਕੁੜੀਉ ਨੀ...

ਹੋਰ ਪੜ੍ਹੋ

ਨੱਚ ਨੱਚ ਨੱਚ,
ਨੀ ਤੂੰ ਹੌਲੀ-ਹੌਲੀ ਨੱਚ।
ਡਿੱਗ ਪਵੇ ਨਾ ਗੁਆਂਢੀਆਂ ਦੀ ਕੰਧ ਬੱਲੀਏ,
ਨੀ ਤੇਰਾ ਗਿੱਧਾ ਸਾਰੇ ਪਿੰਡ ਨੂੰ ਪਸੰਦ ਬੱਲੀਏ।
ਨੀ ਤੇਰਾ ਗਿੱਧਾ ....

ਹੋਰ ਪੜ੍ਹੋ