ਹਾਲੀ ਤੀਕ ਨਈਂ ਭੁੱਲੀਆਂ ਅੱਖਾਂ,
ਲੰਮੀ ਚੁੱਪ ਤੇ, ਖੁੱਲੀਆਂ ਅੱਖਾਂ।
ਤੌਬਾ, ਤੌਬਾ, ਤੌਬਾ, ਤੌਬਾ,
ਜੋਬਨ, ਜ਼ੁਲਫਾਂ, ਬੁੱਲੀਆਂ, ਅੱਖਾਂ।
ਅੰਬਰ ਧਰਤੀ ਵੱਟੇ ਪਾਏ,
ਪਰ ਨਾ ਮੈਥੋਂ ਤੁੱਲੀਆਂ ਅੱਖਾਂ।
ਮੈਂ ਦੁੱਖਾਂ ਦੇ ਸਾਗਰ ਪੀਤੇ,
ਹੁਣ ਜੇ ਮੇਰੀਆਂ ਡੁੱਲੀਆਂ ਅੱਖਾਂ।
ਜੱਗ ਤੇ 'ਸਾਬਿਰ' ਬਣ ਕੇ ਰਹੀਏ,
ਰੱਖੀਏ ਖੁੱਲੀਆਂ-ਡੁੱਲੀਆਂ ਅੱਖਾਂ।
