ਪਿਤਾ ਜੀ ਸਕੂਲ ਮੈਨੂੰ ਛੱਡ ਰੋਜ਼ ਆਉਂਦੇ ਸੀ
ਪਿਤਾ ਜੀ ਸਕੂਲ ਮੈਨੂੰ ਛੱਡ ਰੋਜ਼ ਆਉਂਦੇ ਸੀ।
ਚੂਰੀ ਵਾਲਾ ਟਿਫ਼ਨ ਵੀ ਹੱਥ 'ਚ ਫੜਾਉਂਦੇ ਸੀ।
ਨਿੱਕਾ ਹੁੰਦਾ ਬੜੀਆਂ ਸ਼ਰਾਰਤਾਂ ਸੀ ਕਰਦਾ ।
ਛੱਡ ਕੇ ਸਕੂਲ ਮੁੜ ਘਿੜ ਘਰੇ ਵੜਦਾ।
ਉਦੋਂ ਫਿਰ ਡਾਂਟ ਕੇ ਚਪੇੜ ਇੱਕ ਲਾਉਂਦੇ ਸੀ,
ਪਿਤਾ ਜੀ ਸਕੂਲ ਮੈਨੂੰ ਛੱਡ ਰੋਜ਼ ਆਉਂਦੇ ਸੀ।
ਚੂਰੀ ਵਾਲਾ ਟਿਫ਼ਨ ਵੀ ਹੱਥ 'ਚ ਫੜਾਉਂਦੇ ਸੀ।
ਛੱਪੜਾਂ ਦੇ ਕੰਢੇ ਬੈਠ ਫੱਟੀਆਂ ਸੀ ਪੋਚਦੇ।
ਸੁੰਦਰ ਲਿਖਾਈ ਫਿਰ ਲਿਖਣ ਲਈ ਸੋਚਦੇ।
ਫੱਟੀਆਂ 'ਤੇ ਲਿਖ ਕੇ ਪਹਾੜੇ ਅਸੀਂ ਗਾਉਂਦੇ ਸੀ,
ਪਿਤਾ ਜੀ ਸਕੂਲ ਮੈਨੂੰ ਛੱਡ ਰੋਜ਼ ਆਉਂਦੇ ਸੀ।
ਚੂਰੀ ਵਾਲਾ ਟਿਫ਼ਨ ਵੀ ਹੱਥ 'ਚ ਫੜਾਉਂਦੇ ਸੀ।
ਪੱਥਰ ਦੀ ਕਿਸੇ ਕੋਲ ਲੋਹੇ ਦੀ ਸਲੇਟ ਸੀ।
ਤੱਪੜਾਂ ਦੀ ਥਾਂ ਹੁੰਦੀ ਬੋਰੀ ਸਾਡੇ ਹੇਠ ਸੀ।
ਬੋਰੀਆਂ ਵੀ ਚੁੱਕ ਅਸੀਂ ਘਰਾਂ ਤੋਂ ਲਿਆਉਂਦੇ ਸੀ,
ਪਿਤਾ ਜੀ ਸਕੂਲ ਮੈਨੂੰ ਛੱਡ ਰੋਜ਼ ਆਉਂਦੇ ਸੀ।
ਚੂਰੀ ਵਾਲਾ ਟਿਫ਼ਨ ਵੀ ਹੱਥ 'ਚ ਫੜਾਉਂਦੇ ਸੀ।
ਕੱਛਿਆਂ-ਪਜਾਮਿਆਂ 'ਚ ਪਹੁੰਚਦੇ ਸਕੂਲ ਸੀ।
ਲੱਤਾਂ ਉੱਤੇ ਜੰਮੀ ਰਹਿੰਦੀ ਸਾਡੇ ਮਿੱਟੀ ਧੂਲ ਸੀ।
ਐਤਵਾਰ ਵਾਲੇ ਦਿਨ ਮਲ-ਮਲ ਨਹਾਉਂਦੇ ਸੀ,
ਪਿਤਾ ਜੀ ਸਕੂਲ ਮੈਨੂੰ ਛੱਡ ਰੋਜ਼ ਆਉਂਦੇ ਸੀ।
ਚੂਰੀ ਵਾਲਾ ਟਿਫ਼ਨ ਵੀ ਹੱਥ 'ਚ ਫੜਾਉਂਦੇ ਸੀ।
ਬੋਹੜ ਦੀਆਂ ਦਾੜ੍ਹੀਆਂ ਨੂੰ ਫੜ੍ਹ ਉੱਤੇ ਚੜ੍ਹਦੇ।
ਅੱਧੀ ਛੁੱਟੀ ਵੇਲੇ ਅਸੀਂ ਮਨ ਆਈਆਂ ਕਰਦੇ।
ਫੜ੍ਹੇ ਜਾਂਦੇ ਮਾਸਟਰ ਜੀ ਮੁਰਗਾ ਬਣਾਉਂਦੇ ਸੀ,
ਪਿਤਾ ਜੀ ਸਕੂਲ ਮੈਨੂੰ ਛੱਡ ਰੋਜ਼ ਆਉਂਦੇ ਸੀ।
ਚੂਰੀ ਵਾਲਾ ਟਿਫ਼ਨ ਵੀ ਹੱਥ 'ਚ ਫੜਾਉਂਦੇ ਸੀ।
ਲੜਦੇ ਸਲੇਟਾਂ ਅਤੇ ਫੱਟੀਆਂ ਦੇ ਨਾਲ ਸੀ।
ਉੱਚੀ-ਉੱਚੀ ਬੋਲ ਅਸੀਂ ਕੱਢ ਦਿੰਦੇ ਗਾਲ੍ਹ ਸੀ।
ਨੱਕ ਅਤੇ ਮੂੰਹ ਅਸੀਂ ਭੰਨਦੇ-ਭਨਾਉਂਦੇ ਸੀ,
ਪਿਤਾ ਜੀ ਸਕੂਲ ਮੈਨੂੰ ਛੱਡ ਰੋਜ਼ ਆਉਂਦੇ ਸੀ।
ਚੂਰੀ ਵਾਲਾ ਟਿਫ਼ਨ ਵੀ ਹੱਥ 'ਚ ਫੜਾਉਂਦੇ ਸੀ।
