ਉੱਠ ਪੰਜਾਬੀ ਸ਼ੇਰਾ ਉੱਠ।
ਕਰਕੇ ਥੋੜ੍ਹਾ ਜੇਰਾ ਉੱਠ।
ਨਸ਼ਿਆਂ ਵਿੱਚ ਗਲਤਾਨ ਨਾ ਹੋ।
ਚਿੱਤੋਂ ਬੇਈਮਾਨ ਨਾ ਹੋ।
ਬਣ ਕੇ ਰਹਿ ਪੰਜਾਬੀ ਸ਼ੇਰ।
ਕੱਢਕੇ ਦਿਲ ਦੇ ਵਿੱਚੋਂ ਮੇਰ।
ਸਭ ਦਾ ਬਣ ਕੇ ਰਹਿ ਭਰਾ।
ਸਭ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਨਾਲ ਰਲਾ।
ਮਿਹਨਤ ਦਾ ਤੂੰ ਪੱਲਾ ਫੜ੍ਹ।
ਜਾਤਾਂ-ਪਾਤਾਂ ਲਈ ਨਾ ਲੜ।
ਨੌਕਰੀਆਂ 'ਤੇ ਆਸ ਨਾ ਰੱਖ।
ਹੱਥਾਂ ਵਿੱਚ ਪੰਜਾਲੀ ਚੱਕ।
ਖੋਦ ਧਰਤ ਦਾ ਕੋਨਾ-ਕੋਨਾ।
ਪੈਦਾ ਕਰ ਲੈ ਇੱਥੋਂ ਹੀ ਸੋਨਾ।
ਦੁਨੀਆਂ ਵਿੱਚ ਬਦਨਾਮ ਨਾ ਹੋ।
ਨਸ਼ਿਆਂ ਦੀ ਨਾ ਚੱਕੀ ਝੋ।
ਖੁਦਕਸ਼ੀਆਂ ਦਾ ਰਾਹ ਨਾ ਫੜ੍ਹ।
ਹਿੰਮਤ ਦੀ ਤੂੰ ਸੀੜ੍ਹੀ ਚੜ੍ਹ।
ਬੜੇ ਸਿਆਸਤਦਾਨ ਕਮੀਨ।
ਤੈਥੋਂ ਲੁੱਟੀ ਜਾਣ ਜ਼ਮੀਨ।
ਤੇਰੀ ਉੱਖਲੀ ਤੇਰਾ ਸਿਰ।
ਨਸ਼ਿਆਂ ਵਿੱਚ ਨਾ ਫਸਿਆ ਫਿਰ।
ਭੁੱਕੀ-ਡੋਡੇ ਮਾਰ ਵਗਾਹ।
ਫੜ੍ਹ ਲੈ ਹੁਣ ਤੂੰ ਸੱਚਾ ਰਾਹ।
ਤੇਰੀ ਮਿਹਨਤ ਲੁੱਟੀ ਜਾਂਦੇ।
ਫਿਰ ਵੀ ਤੈਨੂੰ ਕੁੱਟੀ ਜਾਂਦੇ।
ਚਿੱਟੇ ਬਾਣੇ ਅੰਦਰ ਗੂੰਹ।
ਬੋਟਾਂ ਲੈ ਕੇ ਫੇਰਨ ਮੂੰਹ।
ਇੱਥੇ ਚੱਲਣ ਰਾਜਨੀਤੀਆਂ।
ਤੂੰ ਰੱਖਦੈਂ ਸਮੈਕ ਪੀਤੀਆਂ।
ਨਾੜਾਂ ਦੇ ਵਿੱਚ ਸੜ'ਜੂ ਖ਼ੂਨ।
ਫੜ੍ਹ ਕੇ ਅੰਦਰ ਕਰੂ ਕਨੂੰਨ।
ਉਲਟੇ ਨਹੀਂ, ਚੱਲ ਸਿੱਧੇ ਰਾਹ।
ਦੁੱਧ ਪੀਆ ਕਰ ਨਾ ਪੀ ਚਾਹ।
ਦਾਰੂ ਦੀਆਂ ਦੁਕਾਨਾਂ ਤੋੜ।
ਇਹੇ ਅੱਜ ਸਮੇਂ ਦੀ ਲੋੜ।
ਹਿੰਮਤ ਅਤੇ ਦਲੇਰੀ ਕਰ।
ਹੁਣ ਨਾ ਗੱਲ ਲਮੇਰੀ ਕਰ।
ਮੌਕਾ ਹੱਥ ਨਹੀਂ ਆਉਣਾ ਫੇਰ।
ਤੋੜ ਵਕਤ ਦੀਆਂ ਕਮਰਾਂ ਤੋੜ।
ਤੂੰ ਦਰਿਆਵਾਂ ਦਾ ਰੁਖ ਮੋੜ।
ਪੜ੍ਹਿਆ ਕਰ ਇਤਿਹਾਸ ਦੇ ਪੰਨੇ।
ਕਿੰਨਿਆਂ ਦੇ ਮੂੰਹ ਸ਼ੇਰਾਂ ਭੰਨੇ।
ਭਗਤ ਸਿੰਘ, ਕਰਤਾਰ ਸਰਾਭਾ।
ਕਿੰਨਾ ਸੀ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਦਾਬਾ।
ਊਧਮ ਸਿੰਘ ਨੇ ਦਿੱਤੇ ਠੋਕ।
ਲੰਡਨ ਨੇ ਸੀ ਮਾਰੀ ਮੋਕ।
ਭੱਜ ਗਿਆ ਸੀ ਦੁੰਮ ਦਬਾ ਕੇ।
ਗੋਰਾ ਖੜ੍ਹਿਆ ਲੰਡਨ ਜਾ ਕੇ।
ਜੋ ਖੁੱਸਿਆ ਹੁਣ ਖੋ ਲੈ ਤੂੰ।
ਲਾਹਣਤ ਸਾਰੀ ਧੋ ਲੈ ਤੂੰ।
ਛੱਡ ਬਦੇਸ਼ਾਂ ਦਾ ਖਹਿੜਾ।
ਸੱਦਦਾ ਪਿਆ ਪੰਜਾਬੀ ਵਿਹੜਾ।
ਇੱਥੇ ਆ ਕੇ ਰੌਣਕ ਲਾ ਦੇ।
ਇਸ ਨੂੰ ਹੋਰ ਖੁਸ਼ਹਾਲ ਬਣਾ ਦੇ।
ਵੱਧ ਬਿਦੇਸ਼ੋਂ ਸੁਹਣਾ ਕਰ ਦੇ।
ਸੁਹਣਾ ਰੰਗ ਪੰਜਾਬੀ ਭਰ ਦੇ।
ਜੋ ਅੰਗਰੇਜਾਂ ਵਰਗੇ ਬੰਦੇ।
ਉਨ੍ਹਾਂ ਲਈ ਬਣਾ ਲਈਂ ਫੰਧੇ।
ਤੂੰ ਕਿਉਂ ਯਾਰਾ ਫੰਧੇ ਪਾਉਨੈ!
ਕੌਡੀਆਂ ਦੇ ਮੁੱਲ ਜਾਨ ਗਵਾਉਨੈ।
ਤੇਰਾ ਮੁੱਲ ਨਾ ਲੱਖ-ਹਜ਼ਾਰੀਂ।
ਚੁਣ-ਚੁਣ ਜ਼ਾਲਮ ਗੱਡੀ ਚਾੜ੍ਹੀਂ।
ਤੈਨੂੰ ਦੇਵਾਂ ਯਾਰ ਹਲੂਣਾ।
ਤੂੰ ਨਹੀਂ ਰੱਤੀ ਭਰ ਵੀ ਊਣਾ।
ਭਾਰਤ ਦਾ ਤੂੰ ਸ਼ੇਰ ਏਂ ਸ਼ੇਰ!
ਲਾ ਨਾ ਵੀਰਾ ਰੱਤੀ ਦੇਰ।
ਸੰਭਲ ਤੂੰ ਏਂ ਬਹੁਤ ਦਲੇਰ!
ਮਾਪਿਆਂ ਦਾ ਤੂੰ ਬੱਬਰ ਸ਼ੇਰ!!
ਉੱਠ ਪੰਜਾਬੀ ਸ਼ੇਰਾ-ਉੱਠ!!!
ਕਰ ਕੇ ਵੱਡਾ ਜੇਰਾ ਉੱਠ!!!
