ਰੋਂਦਾ ਮੂਲ ਨ ਸੌਂਦਾ ਹੀ ।
ਜਿਸ ਤਨ ਦਰਦਾਂ ਦੀ ਆਹ,
ਸੋਈ ਤਨ ਰੋਂਦਾ ਹੀ ।
ਕਨਿਆਰੀ ਦੀ ਸੇਜੈ ਉੱਪਰ,
ਸੁਖੀਆ ਕੋਈ ਨ ਸੌਂਦਾ ਹੀ ।
ਚਾਰੇ ਪੱਲੇ ਮੇਰੇ ਚਿੱਕੜ ਬੁਡੇ,
ਕੇਹੜਾ ਮਲ ਮਲ ਧੋਂਦਾ ਹੀ ।
ਦਰਦਾਂ ਦਾ ਦਾਰੂ ਤੇਰੇ ਅੰਦਰ ਵਸਦਾ,
ਕੋਈ ਸੰਤ ਤਬੀਬ ਮਿਲੌਂਦਾ ਹੀ ।
ਕਹੈ ਹੁਸੈਨ ਫ਼ਕੀਰ ਰਬਾਣਾ,
ਜੋ ਲਿਖਿਆ ਸੋਈ ਹੋਂਦਾ ਹੀ ।
