ਸ੍ਰੀ ਲਾਲ ਬਹਾਦਰ ਸ਼ਾਸਤਰੀ ਕੱਲਰ ਦੇ ਕੰਵਲ ਸਨ, ਉਹ ਗ਼ਰੀਬ ਘਰ ਵਿੱਚ ਪੈਦਾ ਹੋਏ, ਪਰ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਬਣ ਗਏ ।
ਸ਼ੇਅਰ ਕਰੋ
ਕਿਸੇ 'ਤੇ ਬਿਨਾਂ ਸਬੂਤ ਉਂਗਲ ਧਰਨਾ ਸਹੀ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ।
ਹੁਣ ਮੇਰਾ ਮਨ ਪੜ੍ਹਾਈ ਤੋਂ ਉੱਖੜ ਗਿਆ ਹੈ।
ਮੋਹਨ ਇੰਨਾ ਜ਼ਿਆਦਾ ਖ਼ਰਚ ਦੇ ਬੋਝ ’ਚ ਦੱਬਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ ਕਿ ਉਸਦੀ ਥੋੜ੍ਹੀ ਬਹੁਤੀ ਸਹਾਇਤਾ ਕਰਨੀ ਊਠ ਤੋਂ ਛਾਨਣੀ ਲਾਹੁਣ ਦੇ ਬਰਾਬਰ ਹੈ।
ਜੋਗਿੰਦਰ ਆਪਣੇ ਅਧਿਆਪਨ ਵਿੱਚ ਓਤ ਪੋਤ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ ਅਤੇ ਸਿੱਖਿਆ ਦੇਣ ਲਈ ਹਰ ਸਮੇਂ ਨਵੀਆਂ ਤਕਨੀਕਾਂ ਨੂੰ ਸਿੱਖਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ।
ਜਿਹੜੇ ਇਨਸਾਨ ਓਪਰੇ ਪੈਰੀਂ ਖਲੋਂਦੇ ਹਨ, ਉਹ ਜਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਕਦੇ ਵੀ ਸਫ਼ਲ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ।
ਸਾਡੇ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਹਰ ਚੀਜ਼ ਦੀ ਓੜਾ ਨਾ ਰਹਿਣੀ ਹੈ, ਕਿਉਂਕਿ ਇਥੇ ਹਰ ਚੀਜ ਮਿਲ ਜਾਂਦੀ ਹੈ।
ਮਾਸਟਰ ਨੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਕਿ ਤੁਹਾਡੀਆਂ ਕਾਪੀਆਂ ਉੱਕਾ-ਪੁੱਕਾ ਪੂਰੀਆਂ ਹੋਣੀਆਂ ਚਾਹੀਦੀਆਂ ਹਨ।
ਦੀਪੂ ਬੜਾ ਸ਼ਰਾਰਤੀ ਹੈ, ਜਿਉਂ ਹੀ ਉਹ ਸਕੂਲੋਂ ਘਰ ਆਉਂਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਘਰ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਨਾਲ ਛੇੜਖਾਨੀ ਕਰਕੇ ਉੱਧੜ-ਧੁੰਮੀ ਮਚਾ ਦਿੰਦਾ ਹੈ ।
ਮਹਿੰਦਰ ਨੇ ਕਹਾਣੀ ਤਾਂ ਸੁਣਾਈ, ਪਰ ਸਾਰੀ ਊਲ-ਜਲੂਲ ਸੀ।
ਭੋਲੂ ਕਾਕੇ ਦਾ ਦੋ ਰੋਟੀਆਂ ਨਾਲ ਕੀ ਬਣਦਾ ਹੈ, ਉਹ ਬੈਠਾ-ਬੈਠਾ ਦਸ (10) ਰੋਟੀਆਂ ਨਾਲ ਦੋ ਕਿਲੋ ਦੁੱਧ ਵੀ ਪੀ ਲੈਂਦਾ ਹੈ । ਬਸ, ਤੁਸੀਂ ਵੀ ਊਠ ਦੇ ਮੂੰਹ ਜ਼ੀਰਾ ਦੇਣ ਵਾਲੀ ਗੱਲ ਕੀਤੀ ।
ਅਮਨ ਦਾ ਕੋਈ ਖਾਸ ਟਿਕਾਣਾ ਨਹੀਂ, ਉਹ ਤਾਂ ਉਚਾਵਾਂ ਚੁਲ੍ਹਾ ਹੈ, ਅੱਜ ਏਥੇ, ਭਲਕੇ ਔਥੇ, ਤੇ ਪਰਸੋਂ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਕਿਥੇ ।
ਇੱਕ ਮਹੀਨਾਂ ਹੋ ਗਿਆ, ਗੁਰਦਿੱਤ ਸਿੰਘ ਘਰੋਂ ਆਪਣੇ ਦਫਤਰ ਗਿਆ ਪਰ ਅਜੇ ਤੱਕ ਵਾਪਸ ਨਹੀਂ ਆਇਆ, ਅਜੇ ਤੱਕ ਉਸਦੀ ਕੋਈ ਉੱਘ-ਸੁੱਘ ਨਹੀਂ ਮਿਲੀ ।