ਭਲਾ ਸੀ ਮੇਰੇ ਤੇ ਨਾ ਆਉਂਦੀ ਜਵਾਨੀ,
ਮੇਰੀ ਬਾਤ ਬਣਦੀ ਨਾ ਦੁੱਖ ਦੀ ਕਹਾਣੀ।
ਉਗਲਨੇ ਨੇ ਪੈਂਦੇ ਗ਼ਮਾਂ ਦੇ ਅੰਗਾਰੇ,
ਜਦੋਂ ਕਹਿਣਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ ਆਪਣੀ ਜ਼ਬਾਨੀ।
ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਨਾਲ ਗ਼ਮ ਹਰ ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਤੋਂ ਵਟਾਏ,
ਜ਼ਮਾਨਾ ਕਹੇ ਇਹ ਤੂੰ ਕੀਤੀ ਨਦਾਨੀ।
ਰਹੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੀ ਇਹੋ ਰਾਸ ਪੱਲੇ,
ਇਹ ਹਉਂਕੇ ਇਹ ਹੰਝੂ ਨੇ ਉਸਦੀ ਨਿਸ਼ਾਨੀ।
ਕਮਾਇਆ ਕਿਸੇ ਨਾ ਮੁਹੱਬਤ ਚੋਂ ਕਹਿੰਦੇ,
ਅਮਰ ਪਦਵੀ ਪਾਈ ਮੈਂ ਦੇ ਜਾਨ ਫਾਨੀ।
