ਇੰਜਣ ਨੂੰ ਫਿਊਲ ਸਪਲਾਈ ਬੰਦ ਹੋਣ ਕਾਰਨ ਅਹਿਮਦਾਬਾਦ ਵਿੱਚ ਏਅਰ ਇੰਡੀਆ ਦਾ ਜਹਾਜ ਹੋਇਆ ਕਰੈਸ਼

ਲੰਡਨ ਜਾਣ ਵਾਲਾ ਜਹਾਜ਼ ਅਹਿਮਦਾਬਾਦ ਹਵਾਈ ਅੱਡੇ 'ਤੇ ਰਨਵੇਅ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਹੀ ਵਾਪਸ ਧਰਤੀ 'ਤੇ ਡਿੱਗ ਪਿਆ। ਇਸ ਹਾਦਸੇ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਯਾਤਰੀ ਨੂੰ ਛੱਡ ਕੇ, ਜਹਾਜ਼ ਵਿੱਚ ਸਵਾਰ ਸਾਰੇ ਲੋਕ ਮਾਰੇ ਗਏ।

ਸੀਐਨਐਨ ਨੂੰ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੋਈ, ਭਾਰਤ ਦੇ ਏਅਰਕ੍ਰਾਫਟ ਐਕਸੀਡੈਂਟ ਇਨਵੈਸਟੀਗੇਸ਼ਨ ਬਿਊਰੋ ਦੀ ਰਿਪੋਰਟ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ ਬੋਇੰਗ 787 ਡ੍ਰੀਮਲਾਈਨਰ ਦੇ ਕਾਕਪਿਟ ਵਿੱਚ ਫਿਊਲ ਕੰਟਰੋਲ ਸਵਿੱਚ ਪਲਟ ਗਏ ਸਨ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਇੰਜਣਾਂ ਵਿੱਚ ਫਿਊਲ ਦੀ ਘਾਟ ਹੋ ਗਈ ਸੀ।

ਜਾਂਚਕਰਤਾ ਜਹਾਜ਼ ਦੇ "ਬਲੈਕ ਬਾਕਸ" ਰਿਕਾਰਡਰਾਂ ਤੋਂ ਡੇਟਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਦੇ ਯੋਗ ਸਨ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ 49 ਘੰਟਿਆਂ ਦਾ ਫਲਾਈਟ ਡੇਟਾ ਅਤੇ ਦੋ ਘੰਟੇ ਦਾ ਕਾਕਪਿਟ ਆਡੀਓ ਸ਼ਾਮਲ ਸੀ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਹਾਦਸੇ ਦਾ ਸਮਾਂ ਵੀ ਸ਼ਾਮਲ ਸੀ। ਰਿਪੋਰਟ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ, ਜਹਾਜ਼ 180 ਨੌਟਸ ਦੀ ਏਅਰਸਪੀਡ 'ਤੇ ਪਹੁੰਚ ਗਿਆ ਸੀ ਜਦੋਂ ਦੋਵਾਂ ਇੰਜਣਾਂ ਦੇ ਫਿਊਲ ਕੱਟਆਫ ਸਵਿੱਚਾਂ ਨੂੰ "01 ਸਕਿੰਟ ਦੇ ਸਮੇਂ ਦੇ ਅੰਤਰ ਨਾਲ ਇੱਕ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਇੱਕ ਰਨ ਤੋਂ ਕਟਆਫ ਸਥਿਤੀ ਵਿੱਚ ਤਬਦੀਲ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।"

"ਕਾਕਪਿਟ ਵੌਇਸ ਰਿਕਾਰਡਿੰਗ ਵਿੱਚ, ਇੱਕ ਪਾਇਲਟ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਪੁੱਛਦਾ ਸੁਣਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਸਨੇ ਕੱਟ ਆਫ ਕਿਉਂ ਕੀਤਾ। ਦੂਜੇ ਪਾਇਲਟ ਨੇ ਜਵਾਬ ਦਿੱਤਾ ਕਿ ਉਸਨੇ ਅਜਿਹਾ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ", ਰਿਪੋਰਟ ਵਿੱਚ ਲਿਖਿਆ ਹੈ।

ਥੋੜ੍ਹੀ ਦੇਰ ਬਾਅਦ, ਸਵਿੱਚਾਂ ਨੂੰ ਵਾਪਸ ਪਹਿਲਾਂ ਵਾਂਗ ਸੈੱਟ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਜਿੱਥੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਸੀ, ਅਤੇ ਜਦੋਂ ਹਾਦਸਾ ਹੋਇਆ ਤਾਂ ਇੰਜਣ ਵਾਪਸ ਪਾਵਰ ਚਾਲੂ ਕਰਨ ਦੀ ਪ੍ਰਕਿਰਿਆ ਵਿੱਚ ਸਨ।

ਫਲਾਈਟ 787 'ਤੇ, ਫਿਊਲ ਕੱਟ ਆਫ ਸਵਿੱਚ ਦੋਵਾਂ ਪਾਇਲਟਾਂ ਦੀਆਂ ਸੀਟਾਂ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਹਨ, ਜਹਾਜ਼ ਦੇ ਥ੍ਰੋਟਲ ਲੀਵਰਾਂ ਦੇ ਪਿੱਛੇ। ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਇੱਕ ਧਾਤ ਦੀ ਪੱਟੀ ਦੁਆਰਾ ਪਾਸਿਆਂ ਤੋਂ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਇਸਦੇ ਕੱਟ ਆਫ ਨੂੰ ਰੋਕਣ ਲਈ ਇੱਕ ਲਾਕਿੰਗ ਵਿਧੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ।

ਰਿਪੋਰਟ ਵਿੱਚ ਕਿਹਾ ਗਿਆ ਹੈ ਕਿ ਹਵਾਈ ਅੱਡੇ ਦੀ ਫੁਟੇਜ ਵਿੱਚ ਦਿਖਦਾ ਹੈ ਟੇਕਆਫ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਜਹਾਜ਼ ਨੇ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਚੜ੍ਹਾਈ ਦੌਰਾਨ ਹਵਾਈ ਅੱਡੇ ਦੇ ਘੇਰੇ ਦੀ ਕੰਧ ਨੂੰ ਪਾਰ ਕਰਨ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਆਪਣੀ ਉਚਾਈ ਘਟਾਉਣੀ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤੀ। ਇੰਜਣਾਂ ਦੇ ਦੁਬਾਰਾ ਚਾਲੂ ਹੋਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਨ ਤੋਂ ਕੁਝ ਸਕਿੰਟਾਂ ਬਾਅਦ, ਇੱਕ ਪਾਇਲਟ ਨੇ ਆਵਾਜ਼ ਮਾਰੀ, "ਮੇਅ ਡੇ ਮੇਅ ਡੇ ਮੇਅ ਡੇ।" ਕੰਟਰੋਲਰ ਨੇ ਜਹਾਜ਼ ਦੇ ਕਾਲਸਾਈਨ ਲਈ ਆਵਾਜ਼ ਮਾਰੀ, ਪਰ ਕੋਈ ਜਵਾਬ ਨਹੀਂ ਮਿਲਿਆ ਅਤੇ ਦੂਰੀ 'ਤੇ ਜਹਾਜ਼ ਦੇ ਹਾਦਸੇ ਨੂੰ ਦੇਖਿਆ।

ਸੀਐਨਐਨ ਸੁਰੱਖਿਆ ਵਿਸ਼ਲੇਸ਼ਕ, ਡੇਵਿਡ ਸੂਸੀ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ ਫਿਊਲ ਸਵਿੱਚਾਂ ਨੂੰ "ਜਾਣਬੁੱਝ ਕੇ ਹਿਲਾਉਣ ਲਈ ਤਿਆਰ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ," ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਸਾਰੇ ਫਿਊਲ ਸਵਿੱਚਾਂ ਨੂੰ ਗਲਤੀ ਨਾਲ ਬੰਦ ਕਰਨ ਦੇ ਮਾਮਲੇ "ਬਹੁਤ ਘੱਟ" ਹਨ।

"ਸਾਲਾਂ ਦੌਰਾਨ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਸਵਿੱਚਾਂ ਨੂੰ ਇਹ ਯਕੀਨੀ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਸੁਧਾਰਿਆ ਗਿਆ ਹੈ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਗਲਤੀ ਨਾਲ ਹਿਲਾਇਆ ਨਾ ਜਾ ਸਕੇ ਅਤੇ ਉਹ ਆਟੋਮੈਟਿਕ ਨਾ ਹੋਣ। ਉਹ ਕਿਸੇ ਵੀ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨਹੀਂ ਹਿਲਦੇ," ਸੂਸੀ ਨੇ ਸ਼ੁੱਕਰਵਾਰ ਨੂੰ ਕਿਹਾ।

ਫਲਾਈਟ ਦਾ ਕਪਤਾਨ ਇੱਕ 56 ਸਾਲਾ ਵਿਅਕਤੀ ਸੀ ਜਿਸਨੇ ਆਪਣੇ ਕਰੀਅਰ ਵਿੱਚ 15,000 ਘੰਟਿਆਂ ਤੋਂ ਵੱਧ ਉਡਾਣ ਭਰੀ ਸੀ। ਪਹਿਲਾ ਅਧਿਕਾਰੀ ਇੱਕ 32 ਸਾਲਾ ਆਦਮੀ ਸੀ ਜਿਸਨੇ 3,400 ਘੰਟਿਆਂ ਤੋਂ ਵੱਧ ਉਡਾਣ ਭਰੀ ਸੀ।

ਜਾਂਚਕਰਤਾਵਾਂ ਨੇ ਇਹ ਵੀ ਨੋਟ ਕੀਤਾ ਕਿ ਮਲਬੇ ਵਿੱਚ ਮਿਲੇ ਉਪਕਰਣਾਂ ਦੀਆਂ ਸੈਟਿੰਗਾਂ ਉਡਾਣ ਭਰਨ ਲਈ ਆਮ ਸਨ। ਜਹਾਜ਼ ਦੇ ਬਾਲਣ ਦੀ ਜਾਂਚ ਕੀਤੀ ਗਈ ਅਤੇ ਇਹ ਸੰਤੁਸ਼ਟੀਜਨਕ ਗੁਣਵੱਤਾ ਵਾਲਾ ਪਾਇਆ ਗਿਆ, ਅਤੇ ਰਿਪੋਰਟ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ, ਉਡਾਣ ਮਾਰਗ ਦੇ ਨੇੜੇ-ਤੇੜੇ ਕੋਈ ਹੋਰ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਗਤੀਵਿਧੀ ਨਹੀਂ ਦੇਖੀ ਗਈ। ਜਹਾਜ਼ ਦਾ ਟੇਕਆਫ ਭਾਰ ਮਨਜ਼ੂਰ ਸੀਮਾਵਾਂ ਦੇ ਅੰਦਰ ਪਾਇਆ ਗਿਆ, ਅਤੇ ਜਹਾਜ਼ 'ਤੇ ਕੋਈ "ਖਤਰਨਾਕ ਸਮਾਨ" ਨਹੀਂ ਸੀ। ਜਾਂਚਕਰਤਾਵਾਂ ਨੇ ਪਾਇਆ ਕਿ ਜਹਾਜ਼ ਦੇ ਵਿੰਗਸ 'ਤੇ ਫਲੈਪ 5-ਡਿਗਰੀ ਸਥਿਤੀ ਵਿੱਚ ਸੈੱਟ ਕੀਤੇ ਗਏ ਸਨ, ਜੋ ਕਿ ਟੇਕਆਫ ਲਈ ਸਹੀ ਹੈ, ਅਤੇ ਲੈਂਡਿੰਗ ਗੀਅਰ ਲੀਵਰ ਹੇਠਾਂ ਦੀ ਸਥਿਤੀ ਵਿੱਚ ਸੀ।

ਰਿਪੋਰਟ ਵਿੱਚ ਕਿਹਾ ਗਿਆ ਹੈ ਕਿ ਜਹਾਜ਼ ਵਿੱਚ ਖੱਬਾ ਇੰਜਣ 26 ਮਾਰਚ ਨੂੰ ਲਗਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ ਅਤੇ ਸੱਜਾ 1 ਮਈ ਨੂੰ ਲਗਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ।

ਏਅਰ ਇੰਡੀਆ ਦੀ ਉਡਾਣ 171 ਨੇ ਭਾਰਤ ਦੇ ਪੱਛਮੀ ਰਾਜ ਗੁਜਰਾਤ ਦੇ ਅਹਿਮਦਾਬਾਦ ਦੇ ਸਰਦਾਰ ਵੱਲਭਭਾਈ ਪਟੇਲ ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਹਵਾਈ ਅੱਡੇ ਤੋਂ 12 ਜੂਨ ਨੂੰ ਉਡਾਣ ਭਰੀ ਸੀ। ਬੋਇੰਗ 787-8 ਡ੍ਰੀਮਲਾਈਨਰ ਲੰਡਨ ਗੈਟਵਿਕ ਲਈ ਰਵਾਨਾ ਹੋਇਆ ਸੀ, ਅਤੇ ਸਥਾਨਕ ਸਮੇਂ ਅਨੁਸਾਰ ਸ਼ਾਮ 6:25 ਵਜੇ ਲੈਂਡ ਕਰਨਾ ਸੀ।

ਏਅਰ ਇੰਡੀਆ ਨੇ ਕਿਹਾ ਸੀ ਕਿ 242 ਯਾਤਰੀ ਅਤੇ ਚਾਲਕ ਦਲ ਦੇ ਮੈਂਬਰ ਸਵਾਰ ਸਨ। ਇਸ ਵਿੱਚ 169 ਭਾਰਤੀ ਨਾਗਰਿਕ, 53 ਬ੍ਰਿਟਿਸ਼, ਸੱਤ ਪੁਰਤਗਾਲੀ ਅਤੇ ਇੱਕ ਕੈਨੇਡੀਅਨ ਸ਼ਾਮਲ ਸਨ।

ਜਹਾਜ਼ ਵਿੱਚ ਸਵਾਰ ਲੋਕਾਂ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ, ਜ਼ਮੀਨ 'ਤੇ ਮੌਜੂਦ ਕਈ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਮੌਤ ਹੋ ਗਈ ਜਦੋਂ ਜਹਾਜ਼ ਬੀਜੇ ਮੈਡੀਕਲ ਕਾਲਜ ਅਤੇ ਹਸਪਤਾਲ ਦੇ ਹੋਸਟਲ ਨਾਲ ਟਕਰਾ ਗਿਆ। ਰਿਪੋਰਟ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ, ਇਸ ਹਾਦਸੇ ਵਿੱਚ ਕੁੱਲ 260 ਮੌਤਾਂ ਹੋਈਆਂ। ਜ਼ਮੀਨ 'ਤੇ ਮੌਜੂਦ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਲੋਕ ਜਹਾਜ਼ ਦੇ ਹੋਸਟਲ ਨਾਲ ਟਕਰਾਉਣ ਕਾਰਨ ਮਰ ਗਏ।

ਏਅਰ ਇੰਡੀਆ ਨੇ ਸਵੀਕਾਰ ਕੀਤਾ ਕਿ ਉਸਨੂੰ ਰਿਪੋਰਟ ਮਿਲੀ ਹੈ ਅਤੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਉਹ ਜਾਂਚ ਵਿੱਚ ਅਧਿਕਾਰੀਆਂ ਨਾਲ ਸਹਿਯੋਗ ਜਾਰੀ ਰੱਖੇਗੀ।