ਨਾ ਭਾਈ ਨਾ, ਮੰਗਲਵਾਰ ਨਹੀਂ ਜਾਣਾ ਸ਼ਿਮਲੇ । ਸਿਆਣੇ ਆਖਦੇ ਹਨ- 'ਮੰਗਲ ਬੁੱਧ ਨ ਜਾਈਏ ਪਹਾੜ ਜਿਤੀ ਬਾਜੀ ਆਈਏ ਹਾਰ’ ।
ਯਾਰ, ਕੰਵਾਰੇ ਸਾਂ ਬੜੀਆਂ ਮੌਜਾਂ ਸਨ । ਗ੍ਰਹਿਸਤ ਵਿੱਚ ਅਜੇਹੇ ਫਸੇ ਹਾਂ ਕਿ ਕੁਝ ਨਾ ਪੁੱਛੋ। ਅਖੇ 'ਮੰਗਿਆ ਤਾਂ ਟੰਗਿਆ, ਪਰਨਿਆ ਤਾਂ ਗਲਿਆ, ਟਕੇ ਵੀ ਲਗੇ ਤੇ ਜਵਾਨ ਵੀ ਅੜਿਆ' ਵਾਲਾ ਹਾਲ ਹੀ ਹੈ ।
ਵਿਆਹ ਕੀਤਾ ਸੀ ਬਈ ਘਰ ਵਿੱਚ ਸੁਖ ਹੋਵੇਗਾ, ਉਜਾੜਾ ਘਟੇਗਾ ਪਰ ਉਲਟਾ ਦੂਣਾ ਖਰਚ ਪੈ ਗਿਆ। ਸਾਡਾ ਤਾਂ ਉਹ ਹਾਲ ਹੋਇਆ ਅਖੇ ਮੰਗੀ ਸੀ ਚੜ੍ਹਨ ਨੂੰ ਮਿਲ ਗਈ ਚੁੱਕਣ ਨੂੰ।
ਮੈਨੂੰ ਤਾਂ ਸਮਝ ਹੀ ਨਹੀਂ ਲਗਦੀ ਉਸ ਦੇ ਸੁਭਾਵ ਦੀ । ਮੇਰਾ ਤਾਂ ਖਿਆਲ ਸੀ ਉਹ ਮੇਰੀ ਗਰਜ਼ ਪੂਰੀ ਕਰੇਗਾ ਪਰ ਉਸ ਉਲਟਾ ਮੈਨੂੰ ਵਖ਼ਤ ਵਿੱਚ ਪਾ ਦਿੱਤਾ। 'ਮੰਗੀ ਹਰੜ ਤੇ ਦਏ ਬਹੇੜ' ਵਾਲੀ ਗੱਲ ਹੋਈ ਮੇਰੇ ਨਾਲ।
ਓਏ ਮੁੰਡਿਆਂ ਤੂੰ ਚਲਿਆ ਤਾਂ ਹੈ ਪਸ਼ੂ ਖਰੀਦਣ । ਪਰ ਖਿਆਲ ਰੱਖੀਂ 'ਮੰਝ ਪਾਂਜੇ ਘਰ ਆਂਜੇ, ਗਾਂ ਤੀਜੇ ਤਾਂ ਡੂਮਾਂ ਦੀ ਜੈ' ਸੂਏ ਦੀ ਪੁੱਛ ਪੜਤਾਲ ਕਰਕੇ ਲਈਂ।
ਘੋੜੇ ਘੋੜੀਆਂ ਜਣਾ ਖਣਾ ਨਹੀਂ ਪਾਲ ਸਕਦਾ, ਇਹ ਰਾਠਾਂ ਅਮੀਰਾਂ ਦਾ ਕੰਮ ਹੈ। 'ਮੰਝੀ ਘਰ ਵਰਿਆਮਾ, ਘੋੜੇ ਘਰ ਸੁਲਤਾਨਾ' ਸਿਆਣਿਆਂ ਸੱਚ ਆਖਿਆ ਹੈ।
ਵਿਸਾਖੀ ਦਾ ਦਿਨ ਕਠਿਨ ਹੈ, ਜੇ ਸੰਗ ਮੀਤ ਨ ਹੋ । ਮੈਂ ਕਿਸ ਦੇ ਅਗੇ ਜਾ ਕਿਹਾ, ਇਕ ਮੰਡੀ, ਭਾ ਦੋ ।
ਚੂਹਾ ਖੁੱਡ ਨ ਮਾਵਈ ਲਕ ਛੱਜ ਵਲਾਵੈ। ਮੰਤ੍ਰ ਨ ਹੋਇ ਅਠੂਹਿਆਂ ਹਥ ਸੱਪੀਂ ਪਾਵੈ।
ਲਾਲ ਚੰਦ- ਹੁਣੇ ਏਥੇ ਹੀ ਪੁੱਛ ਲੈਨੇ ਆਂ। ਦੱਸ ਜਸੋ ਤੇਰੇ ਪਿਉ ਦਾ ਕੀ ਹਾਲ ਏ ? ਜਸੋ- ਮੰਦਾ ਹਾਲ ਤੇ ਬਾਂਕੇ ਦਿਹਾੜੇ । ਖਬਰੇ ਮੇਰੇ ਚਲੇ ਆਉਣ ਤੇ ਪਿੱਛੋਂ ਕੀ ਵਰਤੀ ਏ ਉਹਦੇ ਨਾਲ।
ਮੰਦਾ ਕੁੱਤਾ ਖਸਮੇ ਗਾਲ। ਲੋਕੀਂ ਤੁਹਾਡੀ ਹੀ ਨਹੀਂ ਤੁਹਾਡੇ ਸਾਰੇ ਖਾਨਦਾਨ ਦੀ ਨਿੰਦਿਆ ਕਰਨਗੇ । ਯਾਦ ਰੱਖਣਾ।
ਕਿਸੇ ਕਿਸੇ ਸ਼ਹਿਰ ਨਲਕਿਆਂ ਦਾ ਸਾਫ ਪਾਣੀ ਹੈ। ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਖੂਹਾਂ ਦਾ ਪਾਣੀ ਭੀ ਸ਼ਹਿਰਾਂ ਦਾ ਸਾਫ ਨਹੀਂ । ਬਸ ਫੇਰ 'ਮੰਦਾ ਢੱਗਾ ਸਭੇ ਰੋਗ' ਅੰਦਰੋਂ ਤਾਕਤ ਘਟ ਗਈ ਤੇ ਬਾਹਰੋਂ ਬੀਮਾਰੀਆਂ ਹੌਲੇ ਕੀਤੇ।
ਇਹ ਸੱਚ ਹੈ ਆਪਣੇ ਸਿਦਕ ਤੇ ਭਰੋਸੇ ਦਾ ਹੀ ਮਨ ਉੱਪਰ ਅਸਰ ਪੈਂਦਾ ਹੈ 'ਅਖੇ ਮੰਨਿਆ ਤਾਂ ਦੇਵ, ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਪੱਥਰ।' ਸਭ ਗੱਲ ਆਪਣੇ ਹੀ ਸਮਝਣ ਤੇ ਮੰਨਣ ਦੀ ਹੈ।