ਉਹ ਸੀ ਤੇ ਬੜਾ ਹੁਸ਼ਿਆਰ ਪਰ ਦਾਅ ਖਾ ਹੀ ਗਿਆ। ਕੋਈ ਗੰਢ-ਕੱਪ ਐਸਾ ਟੱਕਰਿਆ ਕਿ ਜੇਬ ਕੱਟ ਕੇ ਜਾਂਦਾ ਰਿਹਾ।
ਉਸ ਦਾ ਇੱਕ ਥੱਪੜ ਲੱਗਣ ਨਾਲ ਹੀ ਉਹ ਦੜ ਕਰਕੇ ਜਾ ਪਿਆ ਤੇ ਦੋ ਘੰਟੇ ਹੋਸ਼ ਨਾ ਆਈ।
ਮਧੂਬਾਲਾ ਦੇ ਅਣਖੀ ਪਿਉ ਨੇ ਵੀ ਕਹਿ ਦਿੱਤਾ-'ਜਾਓ, ਮੇਰੇ ਭਾਣੇ ਧੀ ਵੀ ਮਰ ਗਈ, ਜੁਆਈ ਵੀ । ਅੱਜ ਮੈਂ ਤੁਸਾਂ ਦੁਹਾਂ ਦਾ ਸਰਾਧ ਕੀਤਾ ।" ਤੇ ਉਸ ਦਿਨ ਤੋਂ ਬਾਦ ਵਿਚਾਰੀ ਮਧੂਬਾਲਾ ਨੂੰ ਪੇਕੇ ਦੀਆਂ ਦਲੀਜਾਂ ਤੇ ਪੈਰ ਰੱਖਣਾ ਨਸੀਬ ਨਾ ਹੋਇਆ।
ਕਦੀ ਸਮਾਂ ਸੀ ਕਿ ਜਿਸ ਘਰ ਧੀ ਹੁੰਦੀ ਸੀ ; ਲੋਕੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਦਲੀਜਾਂ ਉਚੇੜ ਮਾਰਦੇ ਸਨ। ਹੁਣ ਧੀ ਵਾਲੇ ਵਿਚਾਰੇ ਤਰਲੇ ਕੱਢਦੇ ਹਨ।
ਕੁੜੀ ਦੀ ਮਾਂ ਵਿਚਾਰੀ ਜਦ ਇਸ ਰੱਬ ਦੇ ਜੀ ਨੂੰ ਭੁੱਖ ਦੇ ਪੰਜੇ ਤੋਂ ਨਾ ਬਚਾ ਸਕੀ ਤਾਂ ਉਸ ਨੇ ਇੱਕ ਦਿਨ ਪੱਥਰ ਦਾ ਜੇਰਾ ਕੀਤਾ, ਉਹ ਕੁੜੀ ਨੂੰ ਇਸ ਸਾਰਥੀ ਦੁਨੀਆਂ ਦੇ ਹਵਾਲੇ ਕਰਕੇ ਆਪ ਦਰਿਆ ਦੀਆਂ ਲਹਿਰਾਂ ਵਿੱਚ ਜਾ ਲੁਕੀ ਸੀ।
ਰੱਜੀ ਨੇ ਘੁੰਘਰੂਆਂ ਵਾਲਾ ਇੱਕ ਅਤਿ ਸੁੰਦਰ ਪੰਘੂੜਾ ਬਣਵਾਇਆ ਤੇ ਉਸ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਪਲੰਘ ਕੋਲ ਵਿਛਾਇਆ। ਇਧਰ ਉਧਰ ਲੰਘਦੀ ਨਵਾਬ ਦੇ ਕੰਮ ਕਰਦੀ ਉਂਜ ਹੀ ਖਾਲੀ ਪੰਘੂੜੇ ਨੂੰ ਹਿਲਾ ਜਾਂਦੀ। ਪੰਘੂੜੇ ਦੇ ਘੁੰਘਰੂਆਂ ਦੀ ਛਣਕਾਰ ਕਿਸੇ ਥੁੜ ਤੋਂ ਉਹਨੂੰ ਜਾਣੂ ਕਰਾਉਂਦੀ ਇਕ ਮਿਨ੍ਹਾਂ ਜਿਹਾ ਦਰਦ ਇਹਦੇ ਅੰਦਰ ਛੇੜ ਦਿੰਦੀ।
ਕੁਝ ਚਿਰ ਪਹਿਲਾਂ ਜਿਸ ਸ਼ੁਕਲਾ ਜੀ ਨੂੰ ਅਖ਼ਬਾਰ ਛਪਵਾਉਣ ਲਈ ਦਰ ਦਰ ਦੀ ਖ਼ਾਕ ਛਾਨਣੀ ਪੈਂਦੀ ਸੀ, ਅੱਜ ਈਸ਼ਵਰ ਦੀ ਕ੍ਰਿਪਾ ਨਾਲ ਪੰਜਾਹ ਸੱਠ ਹਜ਼ਾਰ ਦੀ ਮਲਕੀਅਤ ਦਾ ਇੱਕ ਮੁਕੰਮਲ ਪ੍ਰੈਸ ਆਪ ਦੀ ਮਾਲੀਅਤ ਹੈ।
ਥੋੜ੍ਹਾ ਜ਼ੋਰ ਹੋਰ ਲਾਣ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ। ਤੇਰਾ ਵਿਰੋਧੀ ਦਮੋਂ ਨਿਕਲ ਗਿਆ ਹੈ। ਜਿੱਤ ਤੇਰੀ ਹੀ ਹੋਣੀ ਹੈ।
ਬੱਸ ਜੀ, ਮੇਰਾ ਹੋਰ ਪਰਦਾ ਰਹਿਣ ਦਿਉ: ਬਿਲਕੁਲ ਮੈਨੂੰ ਦਮੋਂ ਕੱਢਣ ਦੀ ਨਾ ਕਰੋ। ਤੁਸੀਂ ਤੇ ਸਭ ਕੁਛ ਜਾਣਦੇ ਹੀ ਹੋ। ਮੇਰਾ ਗੁਜ਼ਾਰਾ ਬਣਿਆ ਰਹਿਣ ਦਿਉ।
ਜਿਹੜਾ ਕਿਸੇ ਕੰਮ ਦੀ ਪੂਰਤੀ ਲਈ ਦਮਾਂ ਦੀ ਬਾਜ਼ੀ ਲਾਉਣੋਂ ਡਰਦਾ ਨਹੀਂ, ਉਸ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਕੋਈ ਔਕੜ ਦਮ ਨਹੀਂ ਮਾਰ ਸਕਦੀ।
ਤੇਲ ਉਮਰ ਦੇ ਦੀਵਿਓਂ ਮੁੱਕ ਚੁਕਾ, ਚਰਬੀ ਢਾਲ ਕੇ ਜੋਤ ਟਿਮਕਾਈ ਦੀ ਏ, ਤਾਰ ਦਮਾਂ ਦੀ ਪਤਲੀਓਂ ਹੋਈ ਪਤਲੀ, ਰੋਜ ਬਾਰਿਓਂ ਕੱਢ ਕੱਢ ਵਧਾਈ ਦੀ ਏ।
ਕਈ ਭੋਲੀਆਂ ਭਾਲੀਆਂ ਇਸਤ੍ਰੀਆਂ ਇਸ ਜੋਗੀ ਦੇ ਦਮ ਵਿੱਚ ਆ ਗਈਆਂ ਤੇ ਆਪਣਾ ਰੁਪਿਆ ਗਹਿਣਾ ਲੁਟਾ ਬੈਠੀਆਂ।