ਚੁਕੋ ਬੇ ਓਲਾਦ ਸੀ ਤੇ ਟੂਣੇ ਕਰਦੀ ਹੁੰਦੀ ਸੀ। ਤੇ ਇਕ ਦਿਨ ਉਸ ਤਲਾਬ ਵਿੱਚ, ਜਿੱਥੇ ਸਭ ਨ੍ਹਾਉਣ ਜਾਂਦੇ ਸਨ, ਇਕ ਵੜੀ ਪੇਠਾ ਤਰ ਰਿਹਾ ਸੀ । ਪੇਠੇ ਦੇ ਇਸ ਟੁਕੜੇ ਵਿੱਚ ਕੁਝ ਅਨਾਜ ਵੀ ਪਏ ਸਨ । 'ਚੁਕੋ ਰੰਡੀ ਦੀ ਹੀ ਕਰਤੂਤ ਹੈ' ਸਾਰੀਆਂ ਜਨਾਨੀਆਂ ਕਹਿਣ । ਆਪਸ ਵਿੱਚ ਜਨਾਨੀਆਂ ਖੂਬ ਦੰਦਾਂ ਦੀ ਮੈਲ ਲਾਹੁੰਦੀਆਂ, ਪਰ ਚੁਕੋ ਨਲ ਮੂੰਹ ਲਾਣ ਨੂੰ ਕਿਸੇ ਦਾ ਹੌਸਲਾ ਨਾ ਪੈਂਦਾ।