ਇਹ ਹਟਵਾਣੀਆ ਤੱਕੜੀ ਨੂੰ ਐਸਾ ਠੂੰਗਾ ਮਾਰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਪਤਾ ਹੀ ਨਹੀਂ ਲੱਗਦਾ । ਪਰ ਜਿੰਨੀ ਵਾਰੀ ਵੀ ਅਸਾਂ ਘਰ ਆ ਕੇ ਇਸਦੀ ਚੀਜ਼ ਤੋਲੀ ਹੈ ! ਘੱਟ ਨਿਕਲੀ ਹੈ।
ਨਵਾਬ ਦੀ ਮੜ੍ਹਾਈ ਚੰਗੀ ਭਲੀ ਰਾਤ ਨੂੰ ਸੁੱਤੀ ਸੀ । ਸੁੱਤਿਆਂ ਸੁੱਤਿਆਂ ਬਸ ਚੀਖਣ ਲੱਗ ਪਈ ਤੇ ਛਾਤੀ ਨੂੰ ਫੜ ਫੜ ਕੇ ਤੜਫਦੀ ਤੇ ਇਸ ਤੋਂ ਪਹਿਲੇ ਕਿ ਕੋਈ ਬਾਹਰੋਂ ਬਹੁੜ ਸਕਦਾ ਵਿਚਾਰੀ ਠੰਢੀ ਠਾਰ ਹੋ ਗਈ। ਨਵਾਬ ਇਹ ਸੁਣ ਕੇ ਹੱਕਾ ਬੱਕਾ ਰਹਿ ਗਿਆ।
ਜੇ ਮੈਂ ਹੋਇਆ ਠੰਢਾ-ਕੋਸਾ, ਤੂੰ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਉੱਕਾ ਰੋਸਾ, ਮੰਨਿਆ ਮੈਨੂੰ ਸਗੋਂ ਬੇਦੋਸ਼ਾ, ਕਿੱਦਾਂ ਭੁੱਲਣ ਪਿਆਰੀ, ਛੋਟਾਂ ਤੇਰੀਆਂ।
ਪ੍ਰੇਮ ਦਾ ਮਹਿਕਦਾ ਬਾਗ਼ ਇਕ ਲਾਇ ਦੇ, ਪਿਆਰ ਪਸਰਾਇ ਦੇ, ਠੰਢ ਵਰਤਾਇ ਦੇ।
ਤਖਤ ਗਿਆ ਜਦ ਮੌਲਿਆ, ਲਿਆ ਸਮੇਟ ਪਖੰਡ, ਸ਼ਹਿਰ ਯਾਰ ਨੂੰ ਮਾਰ ਕੇ ਪਈ ਭਰਾ ਨੂੰ ਠੰਢ।
ਤੁਸੀਂ ਐਡੀ ਛੇਤੀ ਕ੍ਰੋਧ ਵਿਚ ਆ ਗਏ ਓ, ਜ਼ਰਾ ਠੰਢੇ ਹੋਵੋ ਤੇ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਗੱਲ ਕਰੋ।
ਤੁਸੀਂ ਹਾਲੀ ਰੋਟੀ ਹੀ ਪਏ ਖਾਂਦੇ ਹੋ। ਮੈਂ ਤੇ ਇਕ ਚੰਗਾ ਠੌਂਕਾ ਵੀ ਲਾ ਚੁੱਕਾ ਹਾਂ। ਮੇਰੀ ਆਦਤ ਹੈ ਰੋਟੀ ਖਾਂਦਿਆਂ ਹੀ ਸੌਂ ਜਾਣਾ।
ਕਈ ਬੀ. ਏ., ਐਮ, ਏ, ਦੀਆਂ ਡਿਗਰੀਆਂ ਵਾਲੇ ਦੇਖੇ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਦੁਆਲੇ ਖਹੁਰੇਪਨ ਅਪਰੀਤੀ ਦੁਰਵਾਕਾਂ ਦੀ ਕੰਡਿਆਲੀ ਵਾੜ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ! ਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਮਿਲ ਕੇ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ । ਉਹ ਦੁਨੀਆਂ ਦੀ ਆਮ ਜਾਚ ਤੇ ਵਾਕਫੀ ਨ ਹੋਣ ਕਰ ਕੇ ਹਰ ਥਾਂ ਠੇਡੇ ਖਾਂਦੇ ਹਨ ਤੇ ਨਾਲ ਦਿਆਂ ਨਾਲ ਖਹਿੰਦੇ ਹਨ।
ਮੰਨਿਆ, ਅੱਜ ਸਚਾਈ ਦੇ, ਮੂੰਹ ਉੱਤੇ ਪਰਦਾ ਪਿਆ ਹੋਇਐ, ਪਰ ! ਸਾਰੇ ਪੜਦੇ ਚੱਕਣ ਦਾ, ਕੋਈ ਤੂੰ ਹੀ ਠੇਕਾ ਲਿਆ ਹੋਇਆ।
ਬੀਬੀ ਭੈਣ ! ਮੈਨੂੰ ਇਸ ਪੁਸਤਕ ਦਾ ਉਤਾਰਾ ਕਰ ਦੇਹ ਜੋ ਮੈਂ ਕਦੇ ਠੇਸ ਖਾਣ ਲੱਗਾਂ ਤਾਂ ਇਸ ਨੂੰ ਪੜ੍ਹ ਕੇ ਗੁਰਬਾਣੀ ਤੇ ਨਾਮ ਪਰ ਟਿਕ ਜਾਇਆ ਕਰਾਂ।
ਮੈਨੂੰ ਮਾਮੀ ਦੇ ਰੰਡੇਪੇ ਤੋਂ ਪਤਾ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਤੁਹਾਡੇ ਬਿਨਾਂ ਮੈਨੂੰ ਕਿਸੇ ਰੋਟੀ ਨਹੀਂ ਦੇਣੀ। ਮੇਰੇ ਠੂਠੇ ਖੈਰ ਨਹੀਂ ਪਾਉਣਾ।
ਜਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਮੁੱਢਲੇ ਪੱਕੇ ਯਾਰਾਂ ਨਾਲ ਗੱਲਾਂ ਕਰੀਦੀਆਂ ਹਨ ਓਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸਰਦਾਰ ਨਾਨਕ ਸਿੰਘ ਹੋਰੀਂ ਵੀ "ਲੋਕ ਸਾਹਿਤ" ਦੇ ਪਾਠਕਾਂ ਨਾਲ ਵੀ ਠੁਲ੍ਹੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਕਰਨ ਲੱਗ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।