ਜੀ, ਲਾਹੌਰ ਵਿੱਚ ਕੀ ਰੱਖਿਆ ਹੈ। ਮਿੱਟੀ ਹੀ ਉੱਡਦੀ ਹੈ। ਸੁਣਿਆ ਨਹੀਂ ਤੁਸਾਂ 'ਲਾਹੌਰ ਦਾ ਗਰਦਾ, ਪਿਸ਼ੌਰ ਦਾ ਸਰਦਾ।'
ਨਿਰਾ ਦਿਖਲਾਵਾ ਹੈ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਇਹ ਸਭ ਕੁਝ, ਅਸਲੀਅਤ ਤੁਹਾਨੂੰ ਭੀ ਪਤਾ ਹੈ ਤੇ ਸਾਥੋਂ ਭੀ ਗੁੱਝੀ ਨਹੀਂ। 'ਲਾਹੌਰ ਦੇ ਸ਼ੁਕੀਨ ਤੇ ਬੋਝੇ ਵਿੱਚ ਗਾਜਰਾਂ' ਵਾਲੀ ਗੱਲ ਹੈ ਸਾਰੀ।
ਲਾਖ ਕਰੋਰੀ ਬੰਧੁ ਨ ਪਰੈ। ਹਰਿ ਕਾ ਨਾਮ ਜਪਤ ਨਿਸਤਰੈ ।
ਤੁਸਾਂ ਤਾਂ ਪੈਸੇ ਖਰਚ ਕਰ ਲਏ, ਪਰ ਮੇਰੇ ਬੂਟ ਤਾਂ ਚਾਰ ਦਿਨ ਨਹੀਂ ਹੰਢੇ। 'ਲਾਗੀਆਂ ਲਾਗ ਲੈ ਲੈਣਾ ਏ, ਪਰਾਈ ਧੀ ਭਾਵੇਂ ਘਰ ਜਾਂਦਿਆਂ ਈ ਰੰਡੀ ਬਹਿ ਜਾਏ'। ਇਹ ਕਿਹਾ ਵਪਾਰ ਏ ?
ਲਾਗੀ ਹੋਇ ਸੁ ਜਾਨੈ ਪੀਰ । ਰਾਮ ਭਗਤਿ ਅਨੀਆਲੇ ਤੀਰ।
ਬੋਲ-ਬਾਣੀ ਨਾ ਸਹੀ, ਪਰ ਅਕਸਰ ਨੂੰ ਤਾਂ ਭਰਾ ਭਰਾ ਹੀ ਹਨ। ਲਾਠੀ ਮਾਰਿਆਂ ਪਾਣੀ ਦੋ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੇ।
ਭੈਣ ਤੈਨੂੰ ਸਮਝਾ ਰਹੀ ਸਾਂ, ਕਿ ਪੁੱਤ ਨਾਲ ਬਾਹਲਾ ਲਾਡ ਨਾ ਕੀਤਾ ਕਰ ਵਿਗੜ ਜਾਵੇਗਾ । ਪਰ ਤੂੰ ਇਕ ਨਾ ਸੁਣੀ। ਸਿਆਣਿਆਂ ਨੇ ਐਵੇਂ ਤਾਂ ਨਹੀਂ ਆਖਿਆ 'ਲਾਡ ਲਡਾਵੇ, ਪੁਤ ਵੰਜਾਵੇ ।'
ਲਾਲ ਗੋਦੜੀ ਵਿਚ ਲੁਕਾਇਆਂ ਥੋੜਾ ਲੁਕਣਾ ਸੀ, ਅਖੀਰ ਇਕ ਦਿਨ ਉਸ ਦੀ ਸ਼ੁਹਰਤ ਲਾਗੇ ਸਾਰਿਆਂ ਨੂੰ ਪਤਾ ਲੱਗ ਗਈ। ਤੇ ਲੋਕੀਂ ਉਸ ਨੂੰ ਅੱਖਾਂ ਤੇ ਚੁੱਕੀ ਫਿਰਨ।
ਅੱਧੀ ਰਾਤੀਂ ਚੜ੍ਹੀਆਂ ਖਿਤੀਆਂ, ਸਜਣ ਵਲ ਮੈਂ ਲਿਖਾਂ ਚਿਠੀਆਂ । ਲਿਖਾਂ ਸਿੱਧੀਆਂ, ਹੋਵਣ ਪੁੱਠੀਆਂ, ਖੁਦਾ ਜਾਣੇ ਕੇ ਮਰ ਮੁਕੀਆਂ।
ਯੂਸਫ ਜਿਹਾਂ ਨੂੰ ਪੈਣ ਕਜ਼ੀਏ, ਹੈਂ ਤੂੰ ਕੌਣ ਵਿਚਾਰੇ । ਲਿਖੀ ਕਲਮ ਕਦੀ ਨਾ ਮਿਟਈ, ਰੱਬ ਰੱਖੇ ਰੱਬ ਮਾਰੇ।
'ਲਿਖੇ ਮੂਸਾ ਤੇ ਪੜ੍ਹੇ ਖੁਦਾ' ਵਾਲੀ ਗੱਲ ਹੈ। ਮੈਥੋਂ ਤਾਂ ਪੜ੍ਹਿਆ ਨਹੀਂ ਜਾਂਦਾ।
ਪੁੱਤਰਾ ਹੋਸ਼ ਕਰ, 'ਲੀਹੇ ਲੀਹੇ ਗਾਡੀ ਚਲੇ, ਕੁਲੀਹੀਂ ਚਲੇ ਕਪੂਤ' ਵੱਡਿਆਂ ਦਾ ਰਾਹ ਨਾ ਛੱਡ, ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਦੁੱਖ ਪਾਏਂਗਾ।