ਹੋਇਆ ਕੀ ਹੈ ! ਜੋ ਐਡੀ ਐਡੀ ਅੱਖ ਰੋਣ ਲੱਗ ਪਿਆ ਹੈਂ। ਇਸ ਸਾਲ ਨਹੀਂ ਤੇ ਅਗਲੇ ਸਾਲ ਪਾਸ ਹੋ ਜਾਏਂਗਾ।
ਮਾਸੀ ! ਮੇਰੀ ਭੈਣ ਫੂਲਾਂ ਰਾਣੀ ਏ। ਜਿੱਡੀ ਦੁਖੀ ਉਹ ਰਹੀ ਏ, ਕੋਈ ਹੋਰ ਐਸੀ ਵੈਸੀ ਹੁੰਦੀ ਤਾਂ ਕਦੇ ਦੀ ਉਠ ਜਾਂਦੀ ਤੇ ਮਾਪਿਆਂ, ਸਹੁਰਿਆਂ, ਸਾਰਿਆਂ ਦੇ ਸਿਰ ਸਵਾਹ ਪਾ ਜਾਂਦੀ।
ਐਤਕੀ ਵੀ ਬਹੁਤਾ ਨਹੀਂ, ਪਰ ਡੇਢ ਕੁ ਸੌ ਦਾ ਆੜਾ ਬਾੜਾ ਹੋ ਹੀ ਗਿਆ। ਏਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹੋਰ ਇੱਕ ਦੋ ਜੋਸ਼ੀਲੇ ਹੌਲੇ ਹੋਏ ਤੇ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਸਿੱਟਾ ਇਹ ਹੋਇਆ ਕਿ ਉਗਰਾਹੀ ਦੀ ਰਕਮ ਪੰਜ ਸੌ ਤੋਂ ਟੱਪ ਗਈ ।
"ਸ਼ੁਕਰ ਕਰ, ਪੁੱਤਰ ਤੇ ਕੰਮ ਦਾ ਨਿਕਲਿਆ ਈ। ਜੇ ਏਹ ਵੀ ਚਾਰ ਪੈਸੇ ਲਿਆ ਕੇ ਅੱਗੇ ਨਾ ਧਰਦਾ ਤਾਂ ਤੈਨੂੰ ਆਲੂ ਸ਼ੋਰੇ ਦਾ ਭਾਅ ਚੇਤੇ ਆ ਜਾਣਾ ਸੀ।
ਪਰ ਤੂੰ ਦੱਸਦੀ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਦਿਲ ਦੀ ਗੱਲ ? ਜਿੰਨੀ ਵਾਰੀ ਮੈਂ ਤੇਰੇ ਅੱਗੇ ਇਹ ਗੱਲ ਛੇੜੀ, ਤੂੰ ਆਲਿਆਂ ਟੋਲਿਆਂ ਵਿੱਚ ਈ ਰੱਖਦੀ ਰਹੀ ਏਂ। ਅੱਜ ਮੈਂ ਤੈਥੋਂ ਪੁੱਛ ਕੇ ਹੀ ਛੱਡਾਂਗੀ।
ਗਾਂਧੀ, ਬੋਸ, ਟੈਗੋਰ ਦੇ ਬੈਠਿਆਂ ਵੀ ਤੇਰੇ ਬਾਗ ਵਿੱਚ ਬਹਾਰ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ? ਤੇਰੇ ਆਲ੍ਹਣੇ ਨੂੰ ਵੇਖ ਅੱਗ ਲੱਗੀ, ਪਾਣੀ ਡੋਲ੍ਹਦਾ ਕੋਈ ਗ਼ਮਖ਼ਾਰ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ?
ਜੋ ਮੰਦਾ ਉਸ ਨੇ ਸਾਡੇ ਨਾਲ ਕੀਤਾ ਹੈ, ਉਹ ਹੀ ਹੁਣ ਉਸ ਦੀ ਆਲ ਉਲਾਦ ਅੱਗੇ ਆ ਰਿਹਾ ਹੈ।
ਸੱਚੀਂ ਡਾਕਟਰ ਜੀ, ਮਨਸੂਰ ਉੱਤੇ ਤਰਸ ਤਾਂ ਮੈਨੂੰ ਅੱਗੇ ਹੀ ਘੱਟ ਨਹੀਂ ਸੀ ਆ ਰਿਹਾ, ਪਰ ਇਕਦਮ ਹਫਤੇ ਭਰ ਤੋਂ ਭੁੱਖਾ ਉਹ ਦਿਨ ਰਾਤ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਅੰਦਰ ਪਿਆ ਪਿਆ ਆਪਣਾ ਲਹੂ ਸੁਕਾ ਰਿਹਾ ਹੈ; ਇਹ ਦੇਖ ਕੇ ਤਾਂ ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਵਿੱਚ ਜਿਵੇਂ ਆਰੀ ਫਿਰ ਗਈ।
ਪਿਤਾ ਜੀ, ਤੁਸੀਂ ਤਸੱਲੀ ਰੱਖੋ, ਤੁਹਾਡੀ ਆਬਰੂ ਉੱਤੇ ਜ਼ਰਾ ਵੀ ਦਾਗ ਨਹੀਂ ਆਵੇਗਾ- ਇਹਦਾ ਪ੍ਰਬੰਧ ਮੈਂ ਕਰਾਂਗੀ।"
ਗੱਲਬਾਤ ਦੌਰਾਨ ਉਹ ਆਫਰ ਕੇ ਚਲਾ ਗਿਆ।
ਮੈਂ ਕੋਈ ਲੜਨ ਦੀ ਨੀਤ ਨਾਲ ਤੇ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਸੀ ਆਖੀ। ਸਗੋਂ ਮੇਰਾ ਮਤਲਬ ਤੇ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਤੁਹਾਡਾ ਕੰਮ ਹੋ ਜਾਏ ਤੇ ਸਾਡੇ ਦਿਲਾਂ ਦੇ ਫੱਟ ਨਿਕਲ ਕੇ ਆਪੋ ਵਿੱਚ ਸਫ਼ਾਈ ਹੋ ਜਾਏ।
ਜਦੋਂ ਕਿਸ਼ਨ ਨੇ ਸੁਧੀ ਪਾਸੋਂ ਪੁੱਛਿਆ ਕਿ ਉਸ ਨਾਲ ਕੇਵਲ ਦਾ ਰਿਸ਼ਤਾ ਕਰਨ ਬਾਰੇ ਘਰ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਸਲਾਹ ਹੋਈ ਹੈ ਤਾਂ ਉਸ ਨੇ ਜਵਾਬ ਦਿੱਤਾ ਕਿ ਸਲਾਹ ਦੀ ਕੁਝ ਨਾ ਪੁੱਛੋ, ਜੋ ਗੱਲ 'ਸਾਹਬ' ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ ਉਹਨੂੰ ਬੁੱਢੜੀ ਤੇ ਰਾਏ ਸਾਹਿਬ ਨਹੀਂ ਮੰਨਦੇ। ਜੋ ਗਲ ਬੁੱਢੜੀ ਕਹਿੰਦੀ ਹੈ ਉਹਨੂੰ ਉਹ ਦੋਵੇਂ ਨਹੀਂ ਮੰਨਦੇ। ਸਾਰੇ ਆਪੋ ਆਪਣੀ ਚਲਾਉਂਦੇ ਨੇ।