ਬਾਹਰਾ ਸਿੰਘ ਨੇ ਦੋ ਚੌਕੜੀਆਂ ਭਰੀਆਂ ਤੇ ਨਜ਼ਰਾਂ ਤੋਂ ਲੋਪ ਹੋ ਗਿਆ।
ਇੰਨੀ ਚੌਕੜੀ ਕੋਈ ਉੱਠ ਕੇ ਦੱਸੇ ਤੇ ਪਤਾ ਲੱਗੇ ; ਇਹ ਤੇ ਵੀਹ ਫੁੱਟ ਤੋਂ ਵੀ ਵੱਧ ਹੋਣੀ ਹੈ।
ਮੈਂ ਹਾਂ ਜ਼ਹੀਫ, ਕਬਰ ਕਿਨਾਰੇ, ਇਸ ਨੂੰ (ਧੀਦੋ) ਬਹੁਤ ਬਲਾਈ, ਘਰ ਵਿਚ ਵੈਰ ਚਿਣਗ ਹੋ ਚੋਲੇ, ਏ ਢਿੱਲ ਬਣਦੀ ਨਾਹੀ।
ਪਰ ਜਿਉਂ ਹੀ ਰਾਤੀਂ ਸਿਨਮਿਉਂ ਆਉਣ ਤੇ ਉਰਵਸ਼ੀ ਦੇ ਬੂਹੇ ਅੱਗੇ ਉਸ ਨਾਲ ਉਰਵਸ਼ੀ ਦੇ ਵਰਤਾਉ ਨੂੰ ਤੱਕਿਆ, ਉਸੇ ਘੜੀ ਤੋਂ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ ਦੇ ਦਿਲ ਵਿੱਚ ਚੋਰ ਵੜ ਗਿਆ।
ਕੌੜੀ—(ਮੈਂ ਇਹਨੂੰ ਬਿਲਕੁਲ ਨਹੀਂ ਮਾਰਿਆ) ਏਹ ਝੂਠ ਮਾਰਦੀ ਏ ; ਉਹਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਸੱਚੀਆਂ ਹੋ ਗਈਆਂ, ਤੇ ਮੇਰੀਆਂ ਝੂਠੀਆਂ ! ਮੈਂ ਕਿੱਥੇ ਜਾਵਾਂ । ਕਿਹੜੇ ਖੂਹ ਡੁੱਬਾਂ ! ਮੁਕੰਦਾ-ਬੱਸ ! ਨਾਲੇ ਚੋਰ ਨਾਲੇ ਚਤਰ ; ਨਾਲੇ ਮਾਰਿਆ ਈ; ਤੇ ਨਾਲੇ ਸੱਚੀ ਪਈ ਬਣਨੀ ਏਂ; ਪੈਰਾਂ ਤੇ ਪਾਣੀ ਨਹੀਂ ਪੈਣ ਦਿੰਦੀ ।
ਦੋਸ਼ ਇੰਨਾ ਹੀ ਹੈ, ਇਹ ਏਸੇ ਹੀ ਗੱਲ ਦੇ ਚੋਰ ਹਨ।
ਚਲੇ ਜਾਣ ਦਾ ਹੁਕਮ ਹੋਣ ਤੇ ਵੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਕਿਸੇ ਦੇ ਕਦਮ ਨਾ ਉੱਠ ਸਕੇ । ਮੈਨੇਜਰ ਵੀ ਲਿਖਦਾ ਲਿਖਦਾ ਚੋਰ ਅੱਖਾਂ ਨਾਲ ਤੱਕ ਲੈਂਦਾ ਸੀ ਕਿ ਬਲਾ ਟਲੀ ਹੈ ਕਿ ਨਹੀਂ। ਪਰ ਉਹ ਜਿਉਂ ਦੇ ਤਿਉਂ ਖੜੋਤੇ ਰਹੇ।
ਗੱਲਾਂ ਗੱਲਾਂ ਨਾਲ ਉਹ ਤੇ ਚੋਭਾਂ ਮਾਰਦੀ ਹੈ। ਇੱਕ ਗੱਲ ਕਰੀਏ ਤੇ ਵੀਹ ਪਿਛਲੇ ਫੋਲਣੇ ਫੋਲਦੀ ਹੈ ਤੇ ਹਮੇਸ਼ਾ ਗੱਲ ਉਹ ਕਰੇਗੀ ਜਿਸ ਨਾਲ ਅਗਲਾ ਸੜਦਾ ਭੁੱਜਦਾ ਉੱਠ ਜਾਏ।
ਐਹੋ ਜੇਹੀਆਂ ਫੁਲਾਹੁਣੀਆਂ ਦੇ ਦੇ ਕੇ ਸ਼ਾਹ ਹੋਰਾਂ ਜੱਟ ਦੀ ਚੋਟੀ ਆਕਾਸ਼ ਨਾਲ ਲਾ ਦਿੱਤੀ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਸਮਝਿਆ ਜੇ ਅੱਜ ਜ਼ਮੀਨ ਦੇ ਤਖਤ ਉੱਤੇ ਕੋਈ ਹਾਠ ਹੈ, ਤਾਂ ਉਹ ਮੈਂ ਹੀ ਹਾਂ।
ਤੀਵੀਂ ਅਤਿ ਦੀ ਸੁੰਦਰ ਸੀ । ਸੌਂ ਕੇ ਉੱਠਣ ਕਰ ਕੇ ਵਾਲ ਕਾਫੀ ਖਿੱਲਰੇ ਸਨ ਫਿਰ ਵੀ ਉਸ ਦਾ ਹੁਸਨ ਚੋਂ ਚੋ ਪੈ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੇ ਜਵਾਨੀ ਫੁੱਟ ਫੁੱਟ ਨਿਕਲ ਰਹੀ ਸੀ।
ਮੈਨੂੰ ਪਤਾ ਹੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕਿ ਗੁਰਬਤ ਕੀਹ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਤੇ ਮੁਸੀਬਤ ਕਿਸ ਨੂੰ ਆਖਦੇ ਹਨ। ਮੇਰੇ ਭਾਣੇ ਸਾਰੀ ਦੁਨੀਆਂ ਮੇਰੇ ਵਾਂਗ ਹੀ ਚੈਨ ਦੀ ਬੰਸਰੀ ਵਜਾਉਂਦੀ ਹੋਵੇਗੀ, ਪਰ ਇਸ ਹਾਦਸੇ ਨੇ ਮੇਰੀ ਮੁੱਦਤਾਂ ਦੀ ਨੀਂਦਰ ਖੋਲ੍ਹ ਦਿੱਤੀ।
ਜਦੋਂ ਪੈਸਾ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਉਸ ਦਾ ਮਨ ਦੁਖੀ ਸੀ, ਪਰ ਅੱਜ ਉਸ ਦੀ ਆਤਮਾ ਪੀੜਤ ਹੈ। ਜਿਸ ਦਿਨ ਦਾ ਉਹ ਮਹਾਤਮਾ ਉਸ ਦੇ ਅੰਦਰ ਇੱਕ ਨਵੀਂ ਚੇਟਕ ਲਾ ਗਿਆ ਹੈ, ਉਸ ਦੀ ਨੀਂਦਰ ਤੇ ਭੁੱਖ ਹਰਾਮ ਹੋ ਰਹੀ ਹੈ।