ਭਾਗਭਰੀ ਦੇ ਪਤੀ ਨੂੰ ਜ਼ਿਮੀਂਦਾਰ ਨੇ ਮਰਵਾ ਦਿੱਤਾ। ਹੁਣ ਤਿੰਨ ਦਿਨਾਂ ਤੋਂ ਉਸ ਦਾ ਪੁੱਤ ਨਹੀਂ ਸੀ ਮਿਲਦਾ। ਉਹ ਉਸ ਨੂੰ ਲੱਭਣ ਲਈ ਜ਼ਿਮੀਂਦਾਰ ਦੇ ਘਰ ਗਈ ਤੇ ਜਾ ਕੇ ਚੀਕਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ । ‘ਕੁਪੇ ਵੇ ਮੈਂਢਾ ਪੁੱਤਰ ਉਸ ਕੀ ਕੁਝ ਆਖਿਆ ਮੈਂ ਉਸਦੇ ਸੀਰਮੇ ਛਿੱਕੀ ਲੈਸਾਂ, ਉਸ ਨਾ ਜਣ ਬੱਚਾ ਘਾਣੀ ਹੋਈ ਕੇ ਰਹਿਸੀ ।" ਅੱਗੇ ਮੇਰੇ ਝਾਟੇ ਵਿੱਚ ਥੋਹੜੀ ਸੁਆਹ ਪਈ ਆ"।
ਜ਼ਰਾ ਦਿਮਾਗ਼ ਲੜਾ ਕੇ ਸੋਚ, ਇਹ ਜਿਹੜੇ ਤੈਨੂੰ ਮੁਤਬੰਨਾ ਬਨਾਣ ਦੇ ਝਾਂਸੇ ਦਿੱਤੇ ਜਾ ਰਹੇ ਨੇ, ਇਹ ਤਦ ਤੱਕ ਹੀ ਨੇ ਜਦ ਤਕ ਪੈਸੇ ਤੇ ਮਕਾਨ ਦਾ ਨਵਾਲਾ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹਜ਼ਮ ਨਹੀਂ ਹੋ ਜਾਂਦਾ।
ਘਰ ਜਾ ਕੇ ਜਦ ਕਾਂਤਾ ਨੇ ਬੁੱਢੀ ਮਾਈ ਨੂੰ ਮੱਥਾ ਟੇਕਿਆ, ਤਾਂ ਉਸ ਨੇ ਅਸੀਸਾਂ ਦੀ ਝੜੀ ਹੀ ਲਾ ਦਿੱਤੀ।
ਹੁਣ ਰਾਣੀ ਜਦੋਂ ਤਿੰਨ ਚਾਰ ਸਾਲ ਦੀ ਸੀ, ਜਿਸ ਕੋਲ ਉਹ ਬਹਿੰਦੀ, ਗੱਲਾਂ ਕਰ ਕਰ ਉਸ ਨੂੰ ਝੱਲਿਆਂ ਕਰ ਛੱਡਦੀ। ਨਿੱਕੀਆਂ ਨਿੱਕੀਆਂ, ਤੋਤਲੀਆਂ, ਮਾਸੂਮ ਗੱਲਾਂ: ਇਹ ਲੈਂਪ ਕਿਉਂ ਬਲਦੈ ? ਪਰ ਇਹ ਰੋਸ਼ਨੀ ਕਿੱਥੋਂ ਆਈ ਆਦਿ ?
ਭਾਵੇਂ ਕਈ ਮਤ ਇਸ ਦੇ (ਸ਼ਰਾਬ ਦੇ) ਵਿਰੋਧੀ ਹਨ, ਪਰ ਇਸ ਦਾ ਤੇਜ ਤੇ ਲਾਲੀ ਉਹ ਮਨਮੋਹਨੀ ਝਲਕ ਦਿਖਾਉਂਦੇ ਹਨ ਕਿ ਨਿਜ ਮਤਾਂ ਤੋਂ ਬੇ-ਪਰਵਾਹ ਹੋ ਕੇ ਇਸ ਦੀ ਈਨ ਵਿੱਚ ਆਉਂਦੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ।
ਤੈਨੂੰ ਬੱਦਲਾਂ ਕੀ ਝੱਲ ਵਗਾ ਦਿੱਤਾ ਏ ਜੋ ਮੁੜ ਮੁੜ ਕਹੀ ਜਾਂਨੀ ਏ' 'ਆਓ ਜ਼ਰਾ ਬੱਦਲਾਂ ਨੂੰ ਵੇਖੀਏ, ਆਓ ਬੱਦਲਾਂ ਨੂੰ ਵੇਖੀਏ।
ਥੱਲੇ ਆਉਂਦੇ ਤੇ ਕੁਝ ਝੱਲ ਖਲਾਰ ਕੇ ਅੱਗੇ ਚਲੇ ਜਾਂਦੇ, ਕਈ ਏਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਕਾਰਖ਼ਾਨੇ ਵਿੱਚ ਨੌਕਰੀ ਤੇ ਲੱਗ ਜਾਂਦੇ।
ਤੇਰੇ ਉੱਤੇ ਉਸਨੇ ਕੀ ਝਰਲੂ ਫੇਰਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ ਕਿ ਤੂੰ ਘਰ ਟਿਕ ਕੇ ਬੈਠਦਾ ਹੀ ਨਹੀਂ ਅਤੇ ਉਸ ਦੇ ਮਗਰ ਹੀ ਲੱਗਾ ਫਿਰਦਾ ਹੈਂ।
ਸਿੱਖ ਬਾਬੇ ਨੇ ਕਾਜ਼ੀ ਸੈਫ਼ ਦੀਨ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਦੇਖ ਸੱਜਣਾ ! ਰੱਬ ਇੱਕੋ ਹੈ ਤੇ ਸਭ ਦਾ ਸਾਂਝਾ ਹੈ ਤੇ ਸਾਰਿਆਂ ਉਸ ਦੀ ਬੰਦਗੀ ਕਰਨੀ ਹੈ, ਜਿਕੂੰ ਜਿਸ ਨੂੰ ਭਾਵੇ। ਫਿਰ ਅਸਾਂ ਆਪੋ ਵਿਚ ਰਲ ਕੇ ਵੱਸਣਾ ਹੈ। ਜੇ ਇਕ ਦੂਜੇ ਨਾਲ ਵੰਡ ਨ ਖਾਵਾਂਗੇ, ਦੁੱਖ-ਸੁੱਖ ਸਾਂਝੇ ਨਾ ਕਰਾਂਗੇ, ਝੱਟ ਕਿਵੇਂ ਟੱਪੇਗਾ ?
ਨੀਵੀਂ ਨਜ਼ਰ ਤੇ ਭੂਕ ਦੇ ਵਾਂਗ ਮੁਖੜਾ, 'ਡੱਲਾ' ਮੁੜ ਆਇਆ ਲਜਿਆਵਾਨ ਹੋ ਕੇ। ਵਾਂਗ ਝੱਗ ਦੇ ਬਹਿ ਗਿਆ ਜੋਸ਼ ਸਾਰਾ, ਖਲਾ ਬੁੱਤ ਵਾਂਗਨ ਬੇ-ਜ਼ਬਾਨ ਹੋ ਕੇ।
ਉਸ ਦਾ ਸੁਭਾ ਐਸਾ ਹੈ ਕਿ ਜ਼ਰਾ ਵੀ ਉਸ ਦਾ ਵਿਰੋਧ ਕੀਤਾ ਜਾਏ ਤਾਂ ਉਹ ਝੱਗ ਛੱਡਣ ਲੱਗ ਪੈਂਦਾ ਹੈ ਤੇ ਉਸ ਨੂੰ ਮਾੜਾ ਚੰਗਾ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਸੁਝਦਾ।
ਮੈਂ ਇਸਨੂੰ ਬਿਲਕੁਲ ਨਹੀਂ ਮਾਰਿਆ ; ਇਹ ਝੂਠੀ ਏ, ਝੱਖ ਮਾਰਦੀ ਏ ; ਮੈਨੂੰ ਬਦਨਾਮ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਏ । ਹਾਇ ਵੇ ਮੇਰੀ ਗੱਲ ਦਾ ਯਕੀਨ ਈ ਨਹੀਂ ; ਹੁਣ ਏਹ ਸ਼ੁਹਦੀ ਵੱਡੀ ਬਣ ਬੈਠੀ, ਏਹਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਸੱਚੀਆਂ ਹੋ ਗਈਆਂ ਤੇ ਮੇਰੀਆਂ ਝੂਠੀਆਂ।