ਪੰਜਾਬੀ ਮੁਹਾਵਰੇ

ਵਿਚਾਰੇ ਮੁੰਡੇ ਨੇ ਦਿਨ ਰਾਤ ਮਿਹਨਤ ਕੀਤੀ ਹੈ। ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਨੇ ਉਸ ਦੀ ਘਾਲ ਥਾਂਇ ਪਾਈ ਹੈ।

ਬੇਸ਼ਕ ਤੂੰ ਮੇਰੀ ਆਪੇ ਦੀ ਥਾਂ ਲੈ ਲਈ, ਤੂੰ ਮੈਨੂੰ ਉਸ ਨਾਲੋਂ ਘੱਟ ਪਿਆਰ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤਾ -ਤੂੰ ਹੀ ਮੈਨੂੰ ਅੱਜ ਤੱਕ ਜ਼ਿੰਦਾ ਰੱਖ ਸਕੀ ਹੈਂ ਪਰ-ਮੇਰੀ ਮੌਤ ਦਾ ਸਬੱਬ ਵੀ ਤੂੰ ਹੀ ਹੋਵੇਂਗੀ !

ਜੇ ਤੂੰ ਜ਼ਰਾ ਵੀ ਉੱਚੀ ਨੀਵੀਂ ਕੀਤੀ ਤਾਂ ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ਥਾਂ ਮਾਰ ਦੇਵਾਂਗਾ । ਚੁਪ ਕਰ ਕੇ ਜੋ ਕੁਝ ਤੇਰੇ ਪਾਸ ਹੈ, ਮੇਰੇ ਹਵਾਲੇ ਕਰ ਦੇ।

ਮੈਂ ਤੀਜੇ ਦਿਨ ਘਰ ਨੂੰ ਮੁੜਿਆ, ਮੇਰੇ ਤੁਰਨ ਵੇਲੇ ਉਹ ਫਿਰ ਆ ਹਾਜ਼ਰ ਹੋਈ । ਸੋਹਣੇ ਕੱਪੜੇ ਪਾਏ ਹੋਏ ਸਨ, ਤੇ ਚਿਹਰਾ ਹਸੂੰ ਹਸੂੰ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ । ਤੁਰਨ ਲੱਗਿਆਂ ਮੈਂ ਦੋਵੇਂ ਹੱਥ ਜੋੜ ਕੇ ਕਿਹਾ 'ਸਤਿ ਸ੍ਰੀ ਅਕਾਲ ।' ਉਸ ਦੇ ਭੀ ਦੋਵੇਂ ਹੱਥ ਬਦੋ-ਬਦੀ ਜੁੜ ਗਏ, ਤੇ ਆਵਾਜ਼ ਦੀ ਥਾਂ ਅੱਖਾਂ ਭਰ ਆਈਆਂ। ਹਸੂੰ ਹਸੂੰ ਕਰਦਾ ਚਿਹਰਾ ਇੱਕ ਦਮ ਥੱਲੇ ਲਹਿ ਗਿਆ।

ਮੈਂ ਦਾਲ ਪਤਲੀ ਰੱਖਣੀ ਚਾਹੁੰਦੀ ਸਾਂ ਪਰ ਸੇਕ ਵੱਧ ਲੱਗ ਜਾਣ ਨਾਲ ਇਸ ਦਾ ਥਰ ਹੀ ਬੱਝ ਗਿਆ ਹੈ।

ਸੁਪਨੇ ਵਿਚ ਇਕ ਡਰਾਉਣੀ ਸੂਰਤ ਵਿਧਵਾ ਨੂੰ ਲਲਕਾਰ ਰਹੀ ਹੈ, ਠਹਿਰ ਜਾ ! ਬਚ ਕੇ ਨਾ ਜਾਵੀਂ ! ਹੁਣੇ ਮੇਰੀਆਂ ਖੂਨੀ ਦਾੜ੍ਹਾਂ ਤੇਰੀ ਹੱਡੀ ਪਸਲੀ ਚਬਾ ਜਾਣਗੀਆਂ । ਭੈ ਭੀਤ ਹੋਈ ਤ੍ਰੀਮਤ ਤਬ੍ਰਕ ਕੇ ਜਾਗ ਪਈ ਅਤੇ ਥਰ ਬਰ ਕੰਬਣ ਲੱਗ ਪਈ।

ਉਹ ਜੱਟ ਵਿਆਹ ਕਰਾਉਣ ਗਿਆ ਤੇ ਉੱਥੇ ਹੀ ਥੱਪਾ ਮਾਰ ਕੇ ਬਹਿ ਗਿਆ। ਆਵੇ ਭਾਵੇਂ ਨਾ ਆਵੇ, ਚੰਦ ਚੰਦਾਂ ਦੇ ਮਾਮਲੇ, ਚੜ੍ਹਨ ਚੜ੍ਹਨ, ਨਾ ਚੜ੍ਹਨ ਤੇ ਨਾਂ ਈ ਚੜ੍ਹਨ, ਪਤਾ ਕੋਈ ਨਹੀਂ ਉਸਦੇ ਆਉਣ ਦਾ।

ਛੇ ਮਹੀਨੇ ਹੋ ਗਏ ਹਨ, ਉਸ ਨੂੰ ਘਰੋਂ ਗਿਆ, ਤੇ ਅੱਜ ਤਕ ਕੋਈ ਥਹੁ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਲੱਗਿਆ।

ਬਥੇਰਾ ਸੋਚਣ ਤੇ ਵੀ ਮੈਨੂੰ ਕੋਈ ਥਹੁ ਨਾਂ ਆਇਆ ਕਿ ਉਹ ਕੌਣ ਸੀ।

ਉਹ ਸਾਰਾ ਦਿਨ ਇਧਰ ਉਧਰ ਥਈਆ ਥਈਆ ਕਰਦਾ ਫਿਰਦਾ ਹੈ। ਪੁਸਤਕ ਲੈ ਕੇ ਪੜ੍ਹਨਾ ਉਸ ਨੂੰ ਹਰਾਮ ਹੈ। ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਉਹ ਕਿਵੇਂ ਪਾਸ ਹੋਵੇਗਾ।

ਆਪਣੀ ਜਾਨ ਦੀ ਬਾਜ਼ੀ ਲਾ ਕੇ ਬੱਚੀ ਦੀ ਜਾਨ ਬਚਾਉਣ 'ਤੇ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਪਵਨ ਨੂੰ ਖ਼ੂਬ ਥਾਪੀ ਦਿੱਤੀ।