ਮਧੂਬਾਲਾ ਦੇ ਮਾਪਿਆਂ ਨੂੰ ਛੇਤੀ ਹੀ ਆਪਣੇ ਜੁਆਈ ਦੀ ਕੀਤੀ ਹੋਈ ਚਾਰ ਸੌ ਵੀਹ ਦਾ ਪਤਾ ਲੱਗ ਗਿਆ, ਜਿਸ ਕਰ ਕੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਦਿਲ ਨੂੰ ਕਾਫ਼ੀ ਸਦਮਾ ਪਹੁੰਚਿਆ, ਪਰ ਕੀ ਹੋ ਸਕਦਾ ਸੀ ? ਵਿਚਾਰੇ ਜ਼ਹਿਰ ਦੇ ਘੁੱਟ ਵਾਂਗ ਇਸ ਦੁੱਖ ਨੂੰ ਪੀ ਗਏ ।
ਉਸ ਦਾ ਪਿਤਾ ਤੇ ਉਸ ਦੇ ਜਨਮ ਤੋਂ ਥੋੜੇ ਮਹੀਨਿਆਂ ਮਗਰੋਂ ਹੀ ਮਰ ਗਿਆ ਸੀ। ਉਸ ਦੀ ਵਿਧਵਾ ਮਾਂ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਪਾਲਣ ਲਈ ਬਹੁਤ ਦੁੱਖ ਤੇ ਕਸ਼ਟ ਜਾਲਿਆ।
ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਵਿਧਵਾ ਭੈਣ ਦਾ ਦੁੱਖ ਕੱਟ ਛੱਡਿਆ ਏ। ਉਹਦਾ ਮੁੜ ਵਿਆਹ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਏ। ਪਰਮਾਤਮਾ ਨੂੰ ਭਾਇਆ ਤੇ ਹੁਣ ਸੁਖ ਵਿੱਚ ਵਸੇਗੀ।
ਭੈਣ, ਸੁਖ ਤਾਂ ਹੈ ? ਤੇਰੇ ਮੂੰਹ ਤੇ ਤਾਂ ਹਵਾਈਆਂ ਉਸਦੀਆਂ ਨੇ। ਦੱਸ, ਦੁਖ ਹੁੰਦੇ ਈ ਆਏ ਨੇ, ਪਰ ਵੰਡਿਆਂ ਹੀ ਹੌਲੇ ਹੁੰਦੇ ਨੇ।
ਜੇ ਸਲੀਮਾਂ ਆਈ ਹੈ ਤਾਂ ਸੱਜਣਾ ਕੋਲ ਬਹੇ, ਦੁਖ ਸੁਖ ਫੋਲੇ, ਦਿਲਾਂ ਦੀਆਂ ਲਏ ਤੇ ਦੇਵੇ । ਇਹ ਆਵਣਾ ਕੀ ਹੋਇਆ ਜੋ ਰਾਤੀ ਆਇਆ ਤੇ ਸਵੇਰੇ ਥੋਪੜਾ ਮਾਰ ਕੇ ਉੱਠ ਦੌੜਿਆ ?
ਪਤੀ ਪਤਨੀ ਦੋਵੇਂ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਦੇ ਦੁੱਖ ਸੁੱਖ ਦੇ ਸਾਂਝੀਵਾਲ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਸਾਥ ਸਾਰਾ ਜੀਵਨ ਨਿਭਾਣਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ।
ਔਖੇ ਵੇਲੇ ਉਸ ਬਹੁਤੇਰੀਆਂ ਦੁਹਾਈਆਂ ਦਿੱਤੀਆਂ ਪਰ ਮੌਕੇ ਸਿਰ ਕੋਈ ਨਾ ਬਹੁੜਿਆ।
ਤੂੰ, ਲਾਲ ਚੰਦਾ; ਜਦੋਂ ਜਸੋ (ਸ਼ਾਮੂ ਦੀ ਧੀ) ਨੂੰ ਕੱਢ ਕੇ ਨੱਸਿਆ ਹੋਣਾ ਏ ਤਾਂ ਉਹਨੇ ਦੁਹਾਈ ਪਾਹਰਿਆ ਤੇ ਬਥੇਰੀ ਕੀਤੀ ਹੋਣੀ ਏਂ !
ਅੱਜ ਮੇਰੇ ਕੁਝ ਦੁਸ਼ਮਨ ਬੀਮਾਰ ਹਨ ਇਸ ਲਈ ਦੁਕਾਨ ਤੇ ਨਹੀਂ ਜਾ ਸਕਾਂਗਾ।
ਤੁਹਾਡਾ ਖਹਿੜਾ ਤੇ ਛੁੱਟ ਗਿਆ ਪਰ ਤੁਹਾਨੂੰ ਛੱਡ ਉਹ ਮੇਰੇ ਦੁਆਲੇ ਆਣ ਹੋਇਆ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਕਚਹਿਰੀ ਚੱਲੋ ਤੇ ਗਵਾਹੀ ਦਿਉ। ਲਾਚਾਰ ਮੈਨੂੰ ਜਾਣਾ ਪਿਆ।
ਅਨੰਤ ਰਾਮ ਦੇ ਤੇ ਭਾਂਡੇ ਟੀਂਡੇ ਤੀਕਰ ਕੁਰਕ ਹੋ ਗਏ ਨੇ, ਪਰਾਏ ਪੁੱਤਾਂ ਰਿਣੀ ਚੁਣੀ ਸਭ ਸਾਂਭ ਲਈ ਏ। ਉਹਦੇ ਤੇ ਕਈ ਦਿਨਾਂ ਤੋਂ ਦੀਵੇ ਵਿੱਚ ਵੱਟੀ ਨਹੀਂ ਪਈ ਤੇ ਚੁੱਲ੍ਹੇ ਅੱਗ ਨਹੀਂ ਬਲੀ, ਬੁਰਾ ਹਾਲ ਏ।
ਤੁਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਦੁਕਾਨ ਲੱਭਦੇ ਫਿਰਦੇ ਹੋ ਪਰ ਉਸ ਦਾ ਦੀਵਾ ਗੁਲ ਹੋਇਆਂ ਤੇ ਅੱਜ ਸਾਲ ਤੋਂ ਵੱਧ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ।