ਪੰਜਾਬੀ ਮੁਹਾਵਰੇ

ਹੋਇਆ ਕੀ ਹੈ ! ਜੋ ਐਡੀ ਐਡੀ ਅੱਖ ਰੋਣ ਲੱਗ ਪਿਆ ਹੈਂ। ਇਸ ਸਾਲ ਨਹੀਂ ਤੇ ਅਗਲੇ ਸਾਲ ਪਾਸ ਹੋ ਜਾਏਂਗਾ।

ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਨੇ ਪਰੀਖਿਆ ਪਾਸ ਕਰਨ ਲਈ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਔਖੀਆਂ ਘਾਟੀਆਂ ਚੀਰੀਆਂ।

ਸੋਹਣ ਨੇ ਪ੍ਰੀਖਿਆ ਲਈ ਬਹੁਤ ਹੀ ਔਣੇ ਪੌਣੇ ਕੰਮ ਕੀਤਾ।

ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਇਸ ਕੁੜੀ ਦੀ ਮਤ ਨੂੰ ਕੀ ਹੋਇਆ ਏ। ਜਿਸ ਧੀ ਪੁੱਤ ਨੂੰ ਔਲੇ ਕੌਲੇ ਮੂੰਹ ਮਾਰਨ ਦੀ ਆਦਤ ਪੈ ਜਾਵੇ, ਉਹ ਇੱਕ ਥਾਂ ਤੇ ਨਹੀਂ ਟਿਕਦਾ।

ਇਸ ਵਾਰੀ ਐਸੀ ਔੜ ਲੱਗੀ ਹੈ ਕਿ ਸਾਰੀ ਫ਼ਸਲ ਹੀ ਸੜ ਗਈ ਹੈ।

ਹਾਰ ਦੇ ਦੁੱਖ ਵਿੱਚ ਟੀਮ ਦੇ ਖਿਡਾਰੀ ਔਂਸੀਆਂ ਪਾਉਂਦੇ ਰਹੇ।

ਇਹੋ ਜਿਹੇ ਲਾਈ ਲੱਗ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਕੀ ਹੈ, ਉਹ ਸਦਾ ਦੂਜਿਆਂ ਦੇ ਇਸ਼ਾਰੇ ਤੇ ਹੀ ਨੱਚਦੇ ਹਨ।

ਮਾਪੇ ਸਾਰੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਇੱਕ ਅੱਖ ਨਾਲ ਵੇਖਦੇ ਹਨ।

ਉੱਨੀ ਹੀ ਮੰਗ ਮੰਗਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ ਜਿੰਨੀ ਅਗਲਾ ਪੂਰੀ ਕਰ ਸਕੇ, ਇਕਸੇ ਡਗੇ ਪਿੰਡ ਨਹੀਂ ਮੰਗ ਲੈਣਾ ਚਾਹੀਦਾ।

ਮੈਨੂੰ ਕੁਝ ਕਹਿਣਾ ਹੁੰਦਾ ਤਾਂ ਪਹਿਲਾਂ ਕਈ ਵਾਰ ਸੋਚਕੇ ਚਪੜਾਸੀ ਨੂੰ ਘੱਲ ਕੇ ਮੈਨੂੰ ਦਫ਼ਤਰ ਵਿੱਚ ਸੱਦ ਲੈਂਦਾ। ਪਰ ਬਾਕੀ ਮਾਸਟਰਾਂ ਨੂੰ ਤਾਂ ਜਮਾਤ ਵਿੱਚ ਹੀ ਝਾੜ ਦੇਂਦਾ ਸੀ। "ਕੱਲ੍ਹ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਆਏ ? ਘਰੋਂ ਹੀ ਅਰਜ਼ੀ ਕਿਉਂ ਭੇਜ ਦਿੱਤੀ ? ਆਪ ਆ ਕੇ ਕਿਉਂ ਮਨਜ਼ੂਰ ਨਹੀਂ ਕਰਵਾ ਗਏ ?" ਇਹੋ ਜਿਹੀਆਂ ਛੋਟੀਆਂ ਛੋਟੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਤੇ ਭੀ ਉਹ ਘੰਟਿਆਂ-ਬੱਧੀ ਚਿੜਚਿੜਾਂਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ। ਉਹ ਏਨਾ ਬੋਲਦਾ ਸੀ ਕਿ ਮੂੰਹ ਤੋਂ ਝੱਗ ਨਿਕਲਣ ਲੱਗ ਪੈਂਦੀ ਸੀ। ਮਾਸਟਰ ਵੀ ਇੱਕ ਕੰਨ ਸੁਣਦੇ ਤੇ ਦੂਜੇ ਕੰਨ ਕੱਢ ਦੇਂਦੇ ਸਨ।

ਸਾਰੇ ਭਾਰਤ ਵਾਸੀਆਂ ਨੂੰ ਇੱਕ ਜਾਨ ਹੋ ਕੇ ਰਹਿਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ।

ਕਿਸਾਨ ਨੂੰ ਖੇਤ ਵਿੱਚ ਫਿਰਦੇ ਨੂੰ ਇਕਦਮ ਹੀ ਦੌਰਾ ਪੈ ਗਿਆ।