ਮੈਂ ਕੋਈ ਲੜਨ ਦੀ ਨੀਤ ਨਾਲ ਤੇ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਸੀ ਆਖੀ। ਸਗੋਂ ਮੇਰਾ ਮਤਲਬ ਤੇ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਤੁਹਾਡਾ ਕੰਮ ਹੋ ਜਾਏ ਤੇ ਸਾਡੇ ਦਿਲਾਂ ਦੇ ਫੱਟ ਨਿਕਲ ਕੇ ਆਪੋ ਵਿੱਚ ਸਫ਼ਾਈ ਹੋ ਜਾਏ।
ਗੱਲਬਾਤ ਦੌਰਾਨ ਉਹ ਆਫਰ ਕੇ ਚਲਾ ਗਿਆ।
ਬਸੰਤ ਸਿੰਘ ਅਨੰਤ ਰਾਮ ਦੀ ਚਿੱਠੀ ਪੜ੍ਹ ਕੇ ਸਾਥੀਆਂ ਨੂੰ ਦੱਸਦਾ ਏ ਕਿ ਵੈਰੀ ਦਾ ਦਾਅ ਲੱਗ ਗਿਆ ਏ ਤੇ ਅਨੰਤ ਰਾਮ ਉੱਤੇ ਆ ਬਣੀ ਏ।
ਪਿਤਾ ਜੀ, ਤੁਸੀਂ ਤਸੱਲੀ ਰੱਖੋ, ਤੁਹਾਡੀ ਆਬਰੂ ਉੱਤੇ ਜ਼ਰਾ ਵੀ ਦਾਗ ਨਹੀਂ ਆਵੇਗਾ- ਇਹਦਾ ਪ੍ਰਬੰਧ ਮੈਂ ਕਰਾਂਗੀ।"
ਸੱਚੀਂ ਡਾਕਟਰ ਜੀ, ਮਨਸੂਰ ਉੱਤੇ ਤਰਸ ਤਾਂ ਮੈਨੂੰ ਅੱਗੇ ਹੀ ਘੱਟ ਨਹੀਂ ਸੀ ਆ ਰਿਹਾ, ਪਰ ਇਕਦਮ ਹਫਤੇ ਭਰ ਤੋਂ ਭੁੱਖਾ ਉਹ ਦਿਨ ਰਾਤ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਅੰਦਰ ਪਿਆ ਪਿਆ ਆਪਣਾ ਲਹੂ ਸੁਕਾ ਰਿਹਾ ਹੈ; ਇਹ ਦੇਖ ਕੇ ਤਾਂ ਮੇਰੇ ਦਿਲ ਵਿੱਚ ਜਿਵੇਂ ਆਰੀ ਫਿਰ ਗਈ।
ਜੋ ਮੰਦਾ ਉਸ ਨੇ ਸਾਡੇ ਨਾਲ ਕੀਤਾ ਹੈ, ਉਹ ਹੀ ਹੁਣ ਉਸ ਦੀ ਆਲ ਉਲਾਦ ਅੱਗੇ ਆ ਰਿਹਾ ਹੈ।
ਪਰ ਤੂੰ ਦੱਸਦੀ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਦਿਲ ਦੀ ਗੱਲ ? ਜਿੰਨੀ ਵਾਰੀ ਮੈਂ ਤੇਰੇ ਅੱਗੇ ਇਹ ਗੱਲ ਛੇੜੀ, ਤੂੰ ਆਲਿਆਂ ਟੋਲਿਆਂ ਵਿੱਚ ਈ ਰੱਖਦੀ ਰਹੀ ਏਂ। ਅੱਜ ਮੈਂ ਤੈਥੋਂ ਪੁੱਛ ਕੇ ਹੀ ਛੱਡਾਂਗੀ।
"ਸ਼ੁਕਰ ਕਰ, ਪੁੱਤਰ ਤੇ ਕੰਮ ਦਾ ਨਿਕਲਿਆ ਈ। ਜੇ ਏਹ ਵੀ ਚਾਰ ਪੈਸੇ ਲਿਆ ਕੇ ਅੱਗੇ ਨਾ ਧਰਦਾ ਤਾਂ ਤੈਨੂੰ ਆਲੂ ਸ਼ੋਰੇ ਦਾ ਭਾਅ ਚੇਤੇ ਆ ਜਾਣਾ ਸੀ।
ਬਲਜੀਤ ਮੇਰੇ ਕੋਲੋਂ ਕਿਤਾਬ ਮੰਗ ਕੇ ਲੈ ਗਿਆ ਸੀ, ਪਰ ਉਹ ਵਾਪਸ ਕਰਨ ਦਾ ਨਾਂ ਨਹੀਂ ਲੈਂਦਾ। ਜਦੋਂ ਵੀ ਮੈਂ ਪੁੱਛਦਾ ਹਾਂ, ਤਾਂ ਉਹ ਆਲ਼ੇ ਕੌਡੀ ਛਿੱਕੇ ਕੌਡੀ ਕਰ ਛੱਡਦਾ ਹੈ।
ਗਾਂਧੀ, ਬੋਸ, ਟੈਗੋਰ ਦੇ ਬੈਠਿਆਂ ਵੀ ਤੇਰੇ ਬਾਗ ਵਿੱਚ ਬਹਾਰ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ? ਤੇਰੇ ਆਲ੍ਹਣੇ ਨੂੰ ਵੇਖ ਅੱਗ ਲੱਗੀ, ਪਾਣੀ ਡੋਲ੍ਹਦਾ ਕੋਈ ਗ਼ਮਖ਼ਾਰ ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ?
ਉਸ ਦਾ ਵੱਡਾ ਪੁੱਤਰ ਚੋਰ ਹੈ ਅਤੇ ਛੋਟਾ ਜੂਆ ਖੇਡਦਾ ਹੈ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਤਾਂ ਆਵਾ ਹੀ ਊਤ ਗਿਆ ਹੈ।
ਐਤਕੀ ਵੀ ਬਹੁਤਾ ਨਹੀਂ, ਪਰ ਡੇਢ ਕੁ ਸੌ ਦਾ ਆੜਾ ਬਾੜਾ ਹੋ ਹੀ ਗਿਆ। ਏਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹੋਰ ਇੱਕ ਦੋ ਜੋਸ਼ੀਲੇ ਹੌਲੇ ਹੋਏ ਤੇ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਸਿੱਟਾ ਇਹ ਹੋਇਆ ਕਿ ਉਗਰਾਹੀ ਦੀ ਰਕਮ ਪੰਜ ਸੌ ਤੋਂ ਟੱਪ ਗਈ ।