ਪੰਜਾਬੀ ਮੁਹਾਵਰੇ

ਰਮਨ ਨੇ ਅੱਜ ਇੱਕ ਅਵਾਰਾ ਮੁੰਡੇ ਨੂੰ ਸਬਕ ਸਿਖਾ ਦਿੱਤਾ ਜੋ ਉਸ ਨੂੰ ਰੋਜ਼ ਤੰਗ ਕਰਦਾ ਸੀ।

ਵਿਰੋਧੀ ਟੀਮ ਨੂੰ ਅਸੀਂ ਮੈਚ ਵਿੱਚ ਸਬਕ ਸਿਖਾ ਦਿੱਤਾ।

ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਮਾਲਕ ਦੀਆਂ ਵਧੀਕੀਆਂ ਤੋਂ ਤੰਗ ਆ ਗਿਆ ਹਾਂ । ਹੁਣ ਮੇਰੇ ਸਬਰ ਦਾ ਪਿਆਲਾ ਛਲਕਣ ਲੱਗ ਪਿਆ ਹੈ ।

ਕੌੜੀ- ਸੁਣ ਲੈ ਬੀਬਾ, ਇਹਨਾਂ ਹੱਥਾਂ ਨਾਲ (ਇਹਨੂੰ) ਕਦੀ ਪਟਕੀ ਨਹੀਂ ਮਾਰੀ ।
ਸੁਭ- ਭਰਾ ! ਠੀਕ ਕਹਿੰਦੀ ਏ, ਏਹਨੇ ਹੱਥਾਂ ਨਾਲ ਕਦੀ ਨਹੀਂ ਮਾਰਿਆ। ਜਦੋਂ ਮਾਰਦੀ ਏ ਸੋਟਿਆਂ ਚਿਮਟਿਆਂ ਨਾਲ ਈ।
ਕੌੜੀ- ਹਾਇ ਨੀ ! ਸਬਰ ਪੈ ਜਾਏ ਤੇਰੇ ਤੇ। ਮਕਰਾਂ ਪਿੱਟੀ ! ਪਖੰਡ ! ਮਰਦੀ ਜਾਨੀ ਏਂ ਵੇਖ ਕੇ ਭਰਾ ਨੂੰ।

ਸਿੱਖ ਬਾਬੇ ਨੇ ਸੈਫਦੀਨ (ਕਾਜ਼ੀ) ਨੂੰ, ਜਿਸ ਨੇ ਮੁਸਲਮਾਨਾਂ ਨੂੰ ਹਿੰਦੂ ਸਿੱਖਾਂ ਦੇ ਬਰਖਿਲਾਫ਼ ਭੜਕਾਇਆ ਸੀ, ਕਿਹਾ ਕਿ ਅੱਗੇ ਅਸੀਂ ਸਾਰੇ ਹਿੰਦੂ, ਸਿੱਖ, ਮੁਸਲਮਾਨ ਸਾਰੇ ਸ਼ੀਰ ਸ਼ਕਰ ਰਹੇ ਸਾਂ, ਸਰਕਾਰ ਸਾਡੇ ਤੇ ਖੁਸ਼ ਸੀ ਤੇ ਅਸੀਂ ਖੁਸ਼ ਸਾਂ। ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਸਾਡੀ ਸੱਚੀ ਸਰਕਾਰ ਖੁਸ਼ ਸੀ। ਹੁਣ ਸੱਭੇ ਭੇਡਾਂ ਮੁਕਾਲੀਆਂ, ਜੇਹੇ ਹੋਰ ਪਿੰਡ ਤੇਹੇ ਅਸੀਂ ਹੋ ਜਾਵਾਂਗੇ।

ਸੁਣ ਕੇ ਪੁਸ਼ਪਾ ਦਾ ਦਿਲ, ਜਿਹੜਾ ਸਦਾ ਹੀ ਦੁਖੀਆਂ ਦੀ ਪੀੜ ਨਾਲ ਤੜਫਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ, ਹੋਰ ਤੜਫਨ ਲੱਗਾ। ਉਸ ਦੇ ਚਿਹਰੇ ਵਿੱਚ ਸੇਵਾ ਤੇ ਹਮਦਰਦੀ ਦਾ ਤੂਫਾਨ ਉਮੜਿਆ। ਕਿਸੇ ਵਿਚਾਰੇ ਬੇਦੋਸ਼ੋ ਦੇ ਵਹਿੰਦੇ ਜ਼ਖ਼ਮਾਂ ਉੱਤੇ ਪਿਆਰ ਦੇ ਫਹੇ ਰੱਖਣ ਦਾ ਕੋਈ ਸਮਾਂ ਉਹ ਹੱਥੋਂ ਨਹੀਂ ਸੀ ਛੱਡ ਸਕਦੀ।

ਉਸ ਦਾ ਆਪਣੇ ਕੰਮ ਵਿੱਚ ਜਰਾ ਵੀ ਜੀ ਨਹੀਂ ਲੱਗਦਾ, ਬੱਸ ਸਮਾਂ ਹੀ ਟਪਾਂਦਾ ਹੈ। ਮੇਜ ਤੇ ਬੈਠਾ ਮੱਖੀਆਂ ਮਾਰਦਾ ਹੈ। ਕੱਖ ਭੰਨ ਕੇ ਦੂਹਰਾ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ।

ਨੌਕਰੀ ਲਈ ਉਸ ਨੇ ਸਮਾਂ ਪਾ ਕੇ ਅਰਜ਼ੀ ਦੇ ਦਿੱਤੀ।

ਵਿਆਹ ਲਈ ਸਮਾਂ ਬੰਨ੍ਹਿਆ ਗਿਆ ਤਾਂ ਤਿਆਰੀਆਂ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਈਆਂ।

ਕਿਰਪਾ ਕਰ ਕੇ ਮੇਰੇ ਘਰ ਵੱਲ ਵੀ ਨਜ਼ਰ ਮਾਰਦੇ ਆਣਾ, ਅੱਜ ਘਰ ਕੋਈ ਵੀ ਆਦਮੀ ਨਹੀਂ ਤੇ ਸਮੇਂ ਦਾ ਕੋਈ ਇਤਬਾਰ ਨਹੀਂ। ਚੋਰੀ ਚਕਾਰੀ ਦੀਆਂ ਵਾਰਦਾਤਾਂ ਨਿੱਤ ਵਧ ਰਹੀਆਂ ਹਨ।

ਜਦੋਂ ਸਮੇਂ ਦੀ ਥਪੇੜ ਲੱਗਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਬੜੇ ਬੜੇ ਠੀਕ ਰਾਹ ਤੇ ਆ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਤੂੰ ਤੇ ਕੱਲਾ ਮੈਂ ਹੀ ਨਹੀਂ।

ਜਿਹੜੇ ਲੋਕ ਸਮੇਂ ਦੀ ਨਬਜ਼ ਪਛਾਣ ਕੇ ਚਲਦੇ ਹਨ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਵਿੱਚ ਔਖੇ ਨਹੀਂ ਹੋਣਾ ਪੈਂਦਾ ।