ਪੰਜਾਬੀ ਮੁਹਾਵਰੇ

"ਜਾਹ ਮੈਂ ਇਨਕਾਰ ਕਰਨਾ ਈਂ, ਜਿਹੜਾ ਲੱਗਦਾ ਈ ਜ਼ੋਰ ਲਾ ਲੈ ਜਾ ਕੇ। ਭਲਕੇ ਪਿੰਡ ਦੀ ਪੰਚਾਇਤ ਸੱਦ ਕੇ ਸਾਰਾ ਮਾਮਲਾ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਰੱਖ ਦਿਆਂਗਾ ਤੇ ਵੇਖੀਂ ਫੇਰ ਖੜਕਦੇ ਨੇ ਸੋਲ੍ਹੀਏ ਕਿ ਨਹੀਂ ਤੈਨੂੰ। ਹੱਥ ਵਿੱਚ ਜੰਮ ਕੇ ਤੂੰ ਮੇਰੇ ਉੱਤੇ ਈ ਆਇਆ ਏਂ ਹੁਕਮ ਚਲਾਣ ?

ਵੇਖੋ ! ਜੱਟ ਜਾਤ ਵੀ ਕੋਡੀ ਖਚਰੀ ਹੋ ਗਈ ਏ; ਸੌਖੇ ਨਹੀਂ ਜੇ ਮਰਦੇ। ਇੱਕ ਪੈਸੇ ਹੱਥੋਂ ਦਿਓ, ਪਿਛੋਂ ਮਗਰ ਮਗਰ ਖ਼ਰਾਬ ਹੁੰਦੇ ਫਿਰੋ। ਫੇਰ ਕਹਿੰਦੇ ਨੇ ਵਿਆਜ ਵੀ ਨਾ ਲਿਖੋ; ਕਿੱਡੇ ਅੰਞਾਣੇ ਬਣਦੇ ਨੇ।
 

ਮੈਂ ਤਾਂ ਸੌ ਦੀ ਇੱਕੋ ਮੁਕਾਉਂਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ਜੇਕਰ ਤੂੰ ਜੂਆ ਖੇਡਣਾ ਤੇ ਸ਼ਰਾਬ ਪੀਣੀ ਨਾ ਛੱਡੀ, ਤਾਂ ਤੇਰੇ ਘਰ ਦਾ ਝੁੱਗਾ ਚੌੜ ਹੋ ਜਾਵੇਗਾ ।

ਬਾਬਾ ਜੀ ! ਸੰਗਲਾਂ ਦੇ ਜਿੰਨ ਕਦੇ ਪਿਆਰ ਦੀਆਂ ਜੱਫੀਆਂ ਦੇ ਕਾਬੂ ਆਏ ਹਨ ? ਆਪ ਕਿਉਂ ਮੂਰਖਾਂ ਨੂੰ ਸੋਧਣ ਉੱਠ ਤੁਰਦੇ ਹੋ?

ਮੌਲਵੀ ਹੁਰੀਂ ਸੰਘ ਪਾੜ ਪਾੜ ਕੇ ਕਹਿ ਰਹੇ ਸਨ -ਇਸਲਾਮ ਦੇ ਨਾਂ ਤੇ ਮਰ ਮਿਟਣ ਦਾ ਵੇਲਾ ਆ ਗਿਆ ਹੈ, ਕਾਫਰਾਂ ਨੇ ਅੱਤ ਚੁੱਕ ਲਈ ਹੈ। ਹੁਣ ਹੋਰ ਜਰਨਾ, ਦੀਨ ਇਸਲਾਮ ਦੀ ਸ਼ਾਨ ਨੂੰ ਵੱਟਾ ਲਾਉਣਾ ਹੈ।

ਹਰ ਸ਼ਹਿਰ ਵਿੱਚ ਮਹਿੰਗਾਈ ਤੇ ਰਹਿਣ ਲਈ ਥਾਂ ਦੀ ਤੰਗੀ ਨੇ ਸਾਰੇ ਮੱਧ ਵਰਗੀ ਟੱਬਰਾਂ ਦੀ ਸੰਘੀ ਘੁੱਟੀ ਹੋਈ ਹੈ।

ਮੁਆਫ ਕਰਨਾ, ਅੱਜ ਤੁਹਾਨੂੰ ਗੱਲ ਦੀ ਅਸਲੀਅਤ ਪਤਾ ਲੱਗ ਗਈ, ਤੁਸੀਂ ਕੀ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹੋ, ਪਰ ਜੇ ਤੁਹਾਡੀ ਥਾਂ ਕੋਈ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਸਾਨੀ ਹੁੰਦਾ ਤਾਂ ਉਹ ਸੰਘੀ ਨਹੁੰ ਦੇਣ ਨੂੰ ਤਿਆਰ ਹੋ ਜਾਂਦਾ। ਪੂਰਨ ਚੰਦ ਦੇ ਹੱਥਾਂ ਪੈਰਾਂ ਨੂੰ ਕੁੜੱਲ ਚੜ੍ਹਨੇ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਏ।

ਤ੍ਰਿੰਞਣ ਦੀਆਂ ਕੁੜੀਆਂ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਦੀਆਂ ਸੱਸਾਂ ਨੂੰ ਰੱਜ ਰੱਜ ਗਾਲਾਂ ਕੱਢਦੀਆਂ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਨਿੱਕੀਆਂ ਨਿੱਕੀਆਂ ਕਮਜ਼ੋਰੀਆਂ ਦਾ ਮੌਜੂ ਬਣਾਂਦੀਆਂ। ਕੋਈ ਕਿਸੇ ਦੀ ਸੱਸ ਬਣਦੀ, ਕੋਈ ਕਿਸੇ ਦੀ ਸੱਸ ਬਣਦੀ ਤੇ ਇੰਜ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਨਾਲ ਸਾਰੇ ਦੇ ਸਾਰੇ ਤ੍ਰਿੰਞਣ ਵਿੱਚ ਕੁੜੀਆਂ ਦੇ ਹੱਸ ਹੱਸ ਕੇ ਪੇਟ ਫੁੱਟਣ ਲੱਗਦੇ, ਪਸਲੀਆਂ ਟੁੱਟਣ ਲੱਗਦੀਆਂ।

ਅਧਿਆਪਕ ਨੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਨਾਲ ਹੱਕ ਕੀਤਾ।

ਜਿਹੜਾ ਮੌਲਵੀ ਵਿਧਵਾ (ਫ਼ਾਤਮਾ) ਨੂੰ ਇਸਲਾਮ ਦੀ ਸਿੱਖਿਆ ਦਿੰਦਾ ਸੀ, ਉਸ ਨੇ ਇੱਕ ਦਿਨ ਉਸ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਕਿ ਮੇਰੀ ਪੰਜਾਹ ਰੁਪਏ ਮਹੀਨੇ ਦੀ ਆਮਦਨ ਹੈ, ਥੋੜ੍ਹਾ ਮੰਨਿਆ ਪਰਮੰਨਿਆ ਤੇ ਉੱਚੀ ਜਾਤ ਦਾ ਆਦਮੀ ਹਾਂ। ਫੇਰ ਇਹ ਮੁਹਾਰਨੀ ਛੇੜ ਦਿੱਤੀ ਕਿ ਤੈਨੂੰ ਕਿਸੇ ਦੇ ਹੱਕ ਵਿੱਚ ਬੈਠ ਜਾਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ, ਖੁਦਾ ਤੇ ਖ਼ੁਦਾ ਦੇ ਰਸੂਲ ਦਾ ਇਹੋ ਹੁਕਮ ਹੈ ਕਿ ਬਿਨਾਂ ਖਾਵੰਦ ਦੇ ਔਰਤ ਦਾ ਈਮਾਨ ਠੀਕ ਨਹੀਂ ਰਹਿੰਦਾ। ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਉਹ ਉਸ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਕਰਾਣ ਲਈ ਮਜਬੂਰ ਕਰਨ ਲੱਗਾ। 

ਜੱਜ ਨੇ ਬੜਾ ਸਿਆਣਾ ਫੈਸਲਾ ਕੀਤਾ ਹੈ, ਬਿਲਕੁਲ ਹੱਕੋ ਹੱਕ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ। ਸਹੀ ਕਸੂਰਵਾਰ ਉਹ ਹੀ ਸਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸਜ਼ਾ ਹੋਈ ਹੈ।

ਤੂੰ ਹਰ ਗੱਲ ਤੇ ਐਵੇਂ ਹੱਚ ਹੱਚ ਕਰੀ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਗੱਲ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਦਾ ਨਿਰਾਦਰ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਜ਼ਰਾ ਮੂੰਹ ਪੱਕਾ ਰੱਖਣ ਦੀ ਜਾਚ ਸਿੱਖ।