ਸ਼ਾਹ ਜੀ, ਮੇਰਾ ਪੁੱਤਰ ਤੁਹਾਡੀ ਨੌਕਰੀ ਛੱਡ ਕੇ ਤੁਰ ਗਿਆ ਏ ! ਮੈਨੂੰ ਪਤਾ ਦਿਉ, ਉਹ ਹੈ ਕਿੱਥੇ, ਮੈਂ ਜਾ ਕੇ ਉਹਦੀ ਚਮੜੀ ਉਧੇੜਾਂ ਤੇ ਕੰਨ ਫੜ ਕੇ ਤੁਹਾਡੇ ਕੋਲ ਲਿਆਵਾਂ।
ਮੈਂ ਤੇ ਉਸ ਨੂੰ ਵੀਹ ਵਾਰੀ ਕਿਹਾ ਕਿ ਤੂੰ ਦੁਕਾਨ ਤੇ ਜਾ ਕੇ ਪਿਤਾ ਜੀ ਦੀ ਗੱਲ ਸੁਣ ਆ। ਪਰ ਉਸ ਨੂੰ ਕੰਨੀ ਰੇੜ੍ਹੇ ਮਾਰਨ ਦੀ ਆਦਤ ਹੈ।
ਜਿਹੜੀ ਗੱਲ ਤੂੰ ਪਿਆ ਦੱਸਨਾ ਏਂ, ਮੈਂ ਏਸ ਗੱਲੋਂ ਬੇਖ਼ਬਰ ਨਹੀਂ, ਮੇਰੀ ਕੰਨੀਂ ਵੀ ਭਿਣਕ ਪੈਂਦੀ ਰਹਿੰਦੀ ਏ, ਮੈਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਘੁਸ ਮੁਸੀਆਂ ਦਾ ਪਤਾ ਏ।
ਸਾਨੂੰ ਹਰ ਵੱਡੇ ਵਡੇਰੇ ਦਾ ਦਾਮਨ ਮਾਇਆ ਧਾਰੀ ਪੁਣੇ ਦੇ ਚਿੱਕੜ ਵਿੱਚ ਲਿੱਬੜਿਆ ਦਿਖਾਈ ਦੇਂਦਾ ਹੈ। ਪਰ ਏਸ ਮਾਦੀ ਦੁਨੀਆਂ ਵਿੱਚ ਅੱਜ ਵੀ ਇਕ ਸ਼ਖਸੀਅਤ ਕਿਤੇ ਕਿਤੇ ਦਿਖਾਈ ਦੇ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਜਿਸ ਦੀ ਕੰਨੀ ਜੇ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਕਿਸੇ ਹੱਦ ਤੀਕ ਜ਼ਰੂਰ ਅਜੇ ਤਕ ਬੇਦਾਗ ਹੈ।
ਤਾਹੀਏਂ ਤੇ ਬਿੱਕਰਾ ਤੈਨੂੰ ਵਲ ਵਲ ਕੂਕਦਾ ਸਾਂ ਪਈ ਇਨ੍ਹਾਂ ਤਿਲਾਂ ਵਿੱਚ ਤੇਲ ਹੀ ਨਹੀਓਂ, ਨਾ ਆਪਣੀ ਜਾਨ ਜੋਖੋਂ ਵਿੱਚ ਪਾ, ਪਰ ਤੂੰ ਤੇ ਕੰਨੀ ਬੁੱਜੇ ਦੇ ਛੱਡੇ।
ਇਹ ਮੁੰਡਾ ਨਿਰਾ ਗਊ ਸੀ, ਕਹੀਏ ਪਈ ਮੂੰਹ ਵਿੱਚ ਦੰਦ ਨਹੀਂ, ਕੰਨੀ ਪਾਇਆਂ ਨਹੀਂ ਸੀ ਦੁਖਦਾ। ਜਦੋਂ ਦਾ ਬੱਸ ਲਾਹੌਰ ਗਿਆ ਏ, ਸਾਂਈਂ ਜਾਣੇ ਕੀ ਵਗ ਗਈ ਏ ਮੱਤ ਨੂੰ। ਦਿਨੋਂ ਦਿਨ ਹੱਥਾਂ 'ਚੋਂ ਨਿਕਲਦਾ ਜਾਂਦਾ ਏ।
(ਰੱਬਾ ਦੇ ਰੱਬਾ) ਘੁੱਟੇ ਹੋਏ ਦਿਲ ਦੇ ਅਰਮਾਨਾਂ ਵੱਲ ਤੱਕਦਾ ਨਹੀਂ, ਟੁੱਟੇ ਹੋਏ ਫੁੱਲਾਂ ਨੂੰ ਪਾਣੀ ਨਾ ਪਾਨਾ ਏਂ । ਭਰੀਆਂ ਹੀ ਥਾਵਾਂ ਨੂੰ ਭਰਨਾ ਤੂੰ ਪੜਿਆ ਏਂ ? ਸੱਖਣਿਆਂ ਕੋਲੋਂ ਕਿਉਂ ਕੰਨੀ ਕਤਰਾਨਾ ਏਂ ?
ਸੁਰੇਸ਼ ਜਿਸ ਦਿਨ ਦਾ ਕੇਦਾਰ ਬਾਬੂ ਨਾਲ ਲੜ ਕੇ ਗਿਆ ਸੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਹਰ ਵਕਤ ਚਿੰਤਾ ਰਹਿੰਦੀ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਵਾਪਸ ਆ ਕੇ ਕੀ ਕਰੇਗਾ, ਕੀ ਨਾ ਕਰੇਗਾ ਤੇ ਇਸ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਆਪ ਕੀ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਏ । ਬਥੇਰਾ ਸੋਚਣ ਤੇ ਵੀ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਆਸ ਦੀ ਕੰਨੀ ਹੱਥ ਨਹੀਂ ਸੀ ਲੱਗਦੀ ਪਰ ਉਹ ਸਮਝਦੇ ਸਨ ਕਿ ਚਾਹੇ ਕੁਝ ਵੀ ਕਿਉਂ ਨਾ ਹੋਵੇ ਰੁਪਇਆ ਸੁਰੇਸ਼ ਦਾ ਜ਼ਰੂਰ ਵਾਪਸ ਕਰ ਦੇਣਾ ਹੈ।
ਜਦੋਂ ਇਹ ਗੱਲਾਂ ਹੋ ਰਹੀਆਂ ਸਨ, ਤੁਸੀਂ ਵੀ ਉੱਥੇ ਹੀ ਬੈਠੇ ਸੀ। ਕੰਨਾਂ ਵਿੱਚ ਰੂੰ ਦਿੱਤਾ ਹੋਇਆ ਸੀ ਜੋ ਕਹਿੰਦੇ ਹੋ, ਤੁਹਾਨੂੰ ਖ਼ਬਰ ਹੀ ਨਹੀਂ !
ਮੈਂ ਅੱਗੇ ਤੈਥੋਂ ਪੁੱਛਿਆ ਸੀ, ਤੂੰ ਕਿੱਥੋਂ ਜ਼ਮੀਨ ਲੈਣੀ ਏ ਤੇ ਕੀਹਦੇ ਕੋਲੋਂ ਲੈਣੀ ਏ ? ਪਰ ਤੂੰ ਕੰਨਾਂ ਵਿੱਚ ਮਾਰ ਛੱਡੀ ਸੀ। ਦੱਸਿਆ ਨਹੀਂ।
ਉਹ ਪਹਿਲਾਂ ਤਾ ਰਜ਼ਾਮੰਦ ਸੀ ਇਸ ਗੱਲ ਤੇ, ਪਰ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਉਸ ਦਿਨ ਉਸ ਦੇ ਦੋਸਤ ਨੇ ਉਸ ਦੇ ਕੰਨ ਵਿੱਚ ਕੀ ਫੂਕ ਮਾਰੀ ਕਿ ਹੁਣ ਤਾਂ ਇਕੋ 'ਨਾਂ' ਫੜੀ ਹੋਈ ਹੈ।
ਕਤਲ ਦੀ ਹਨੇਰੀ ਝੁਲਦੀ ਰਹੀ, ਫਿਰਕੂ ਫਸਾਦਾਂ ਦਾ ਦੈਂਤ ਮਨੁੱਖੀ ਹੋਲਾਂ ਭੁੰਨਦਾ ਰਿਹਾ, ਪਰ ਸਾਡੇ ਪੰਜਾਬ ਦੀ ਕਿਸ਼ਤੀ ਦਾ ਆਪੋ ਬਣਿਆ ਮੁਹਾਣਾ ਮਿਸਟਰ 'ਜੈਨਕਿਨ' ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਕੰਨਾਂ ਵਿੱਚ ਤੇਲ ਪਾਈ ਬੈਠਾ ਰਿਹਾ, ਮਾਨੋ ਪੰਜਾਬ ਵਿੱਚ ਕੁਝ ਹੋ ਹੀ ਨਹੀਂ ਸੀ ਰਿਹਾ।