ਚੀਨ ਹਰ ਸਮੇਂ ਭਾਰਤ ਨੂੰ ਅੱਖਾਂ ਦਿਖਾਉਂਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ।
"ਰੂਹ ਨਾ ਛੱਡੀਂ ਬਿੱਕਰਾ, ਅੱਲਾ ਤੇਰੀ ਛੇਤੀ ਬੰਦ ਖਲਾਸ ਕਰੇਗਾ ; ਤੇ ਮਾਲਾ ਦਾ ਫਿਕਰ ਨਾ ਕਰੀਂ ਅਸੀਂ ਇਹਨੂੰ ਅੱਖਾਂ ਦੀਆਂ ਪੁਤਲੀਆਂ ਤੇ ਬਹਾ ਕੇ ਖਿਡਾਵਾਂਗੇ।”
ਤੂੰ ਹੈਂ ਮਾਜੂਦ, ਏਸ ਤੋਂ ਇਨਕਾਰ ਨਹੀਂ, ਹੋਈਆਂ ਪਰ ਅੱਜ ਤਨਕ ਅੱਖਾਂ ਭੀ ਦੋ-ਚਾਰ ਨਹੀਂ, ਸਾਹਮਣੇ ਹੋਏ ਬਿਨਾਂ ਕਰ ਕੇ ਵਿਖਾਂਦੇ ਕਿਸ ਨੂੰ, ਲੱਖਾਂ ਕਲਬੂਤ ਖੜੇ, ਦਿਲ ਦੀ ਸੁਣਾਂਦੇ ਕਿਸ ਨੂੰ।
ਅੱਗ ਸੜ ਜਾਣੀ ਬਲਦੀ ਈ ਨਹੀਂ ; ਮੇਰੇ ਕੋਲੋਂ ਨਹੀਂ ਧੁਖਾਈਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ। ਸੁੱਕੀਆਂ ਲੱਕੜਾਂ ਲਿਆ ਦਿਉ।
ਜਦੋਂ ਉਸ ਦਾ ਕੱਚਾ ਚਿੱਠਾ ਮੈਂ ਉਹਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਪੰਚਾਇਤ ਵਿੱਚ ਸੁਣਾਇਆ ਤਾਂ ਉਸ ਨੇ ਅੱਖਾਂ ਨੀਵੀਆਂ ਪਾ ਲਈਆਂ ਤੇ ਚੁੱਪ ਵੱਟ ਲਈ।
ਧੁਰ ਕੋਠੇ ਤੇ ਖੜੋਤਿਆਂ ਖੜੋਤਿਆਂ ਬਹਾਦਰ ਦੀ ਨਜ਼ਰ ਬਾਹਰ ਵਾਰ ਪੋਠੋਹਾਰ ਦੀ ਧਰਤੀ ਤੇ ਪਈ, ਤੇ ਜਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਉਹਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਨੂੰ ਇਕ ਸਰੂਰ ਜਿਹਾ ਆ ਗਿਆ, ਉਹਦਾ ਸਿਰ ਨਿਵ ਗਿਆ।
ਫੁੱਲਾਂ ਦੀ ਪਿਟਾਰੀ, ਪੀਲੇ ਭੋਛਣੀ ਸ਼ਿੰਗਾਰੀ, ਇਹ ਛਲੇਡੇ ਜਿਹੀ ਨਾਰੀ, ਕਿਹੜੀ ਚੰਦਲ ਕੁਮਾਰੀ ਹੈ ? ਪਾਇਲਾਂ ਕੀ ਪਾਵੇ, ਕਲਾਂ ਸੁੱਤੀਆਂ ਜਗਾਵੇ ਪਈ, ਚਿਤ ਹੋਇਆ ਚਿੱਤ, ਚੜ੍ਹੀ ਅੱਖਾਂ ਨੂੰ ਖੁਮਾਰੀ ਹੈ।
ਇੰਦਰਜੀਤ ਦੇ ਵਿਦੇਸ਼ ਜਾਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਸ ਦੇ ਮਾਤਾ ਜੀ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਪੱਕ ਗਈਆਂ ਪਰ ਉਹ ਨਾ ਮੁੜਿਆ।
ਵਿਛੋੜੇ ਵਿੱਚ ਬੈਠੀ ਮਾਂ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਪਥਰਾ ਗਈਆਂ ਪਰ ਪੁੱਤਰ ਨਹੀਂ ਆਇਆ।
ਜਦੋਂ ਮੇਰੇ ਪਾਸ ਧਨ ਸੀ, ਮੇਰੇ ਆਲੇ ਦੁਆਲੇ ਮਿੱਤਰਾਂ ਦਾ ਜਮਘਟਾ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ: ਜਦੋਂ ਮਾਇਆ ਨੇ ਅੱਖਾਂ ਪਰਤ ਲਈਆਂ ਤਾਂ ਮਿੱਤਰਾਂ ਨੇ ਵੀ ਪਰਤ ਲਈਆਂ। ਹੁਣ ਕੋਈ ਨੇੜੇ ਨਹੀਂ ਢੁੱਕਦਾ।
ਰਾਣੀ ਨੇ ਇਕ ਦਿਨ ਆਪਣੇ ਵੀਰ ਨੂੰ ਕਿਹਾ, “ਸਾਡੇ ਸਕੂਲ ਸਾਹਵੇਂ ਬੈਠਾ ਇੱਕ ਛਾਬੜੀ ਵਾਲਾ ਮੈਨੂੰ ਅੱਖਾਂ ਪਾੜ ਪਾੜ ਤੱਕਦਾ ਹੈ।" ਉਸਨੂੰ ਸਬਕ ਸਿਖਾਉਣਾ ਪਵੇਗਾ।
ਆਪਣੇ ਉੱਪਰ ਚੋਰੀ ਦਾ ਇਲਜਾਮ ਸੁਣਕੇ ਰਮਨ ਦੀਆਂ ਅੱਖੀਆਂ ਫਟਣ ਲੱਗ ਪਈਆਂ।