ਮੁਸੀਬਤ ਵੇਲੇ ਸਾਨੂੰ ਆਪਣੇ ਯਾਰ-ਮਿੱਤਰਾਂ ਦੀ ਬਾਂਹ ਫੜਨੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ।
ਡਾਕਟਰ ਜੀ, ਤੁਸੀਂ ਕੀ ਪਏ ਆਂਹਦੇ ਜੇ, ਸਾਨੂੰ ਤੇ ਇਹ ਕੁੜੀ ਢਿਡੋਂ ਜੰਮੀ ਉਲਾਦ ਨਾਲੋਂ ਅੱਗੇ ਐ। ਹਵੇਲੀ ਵਾਲਿਆਂ ਤੋਂ ਬੇਸ਼ਕ ਪੁੱਛ ਲਉ । ਇਹਦਾ ਪਿਉ ਜਾਂਦਾ ਹੋਇਆ ਮੇਰੇ ਹੱਥ ਏਹਦੀ ਬਾਂਹ ਫੜਾ ਗਿਆ ਏ।
ਤੇ ਬੀਬਾ, ਪੁੱਤਰ ਦੁਨੀਆਂ ਮੰਗਦੀ ਕਾਹਦੇ ਲਈ ਏ। ਇਸੇ ਲਈ ਨਾ ਬਈ ਜੁਆਨ ਹੋ ਕੇ 'ਮਾਪਿਆਂ ਦੀ ਬਾਂਹ ਬਣਨਗੇ। ਦੁਖ ਸੁਖ ਵਿੱਚ ਹੱਥ ਵਟਾਣਗੇ।
ਬੇਸ਼ਕ ਸ਼ਾਮ ਸਿੰਘ ਕਮਾਊ ਨਹੀਂ ਸੀ ਪਰ ਭਰਾਵਾਂ ਦੀ ਬਾਂਹ ਸੀ; ਕੋਈ ਨਜ਼ਰ ਇਨ੍ਹਾਂ ਵੱਲ ਵੇਖ ਨਹੀਂ ਸੀ ਸਕਦਾ; ਇੰਨਾਂ ਤਕੜਾ ਸੀ। ਹੁਣ ਇਹ ਬਾਂਹ ਟੁੱਟ ਗਈ।
ਕਰਮ ਭਰੀ (ਸੱਸ) ਤੇ ਉਸ ਦੀਆਂ ਧੀਆਂ ਨੇ ਜਦ ਖੈਰ ਦੀਨ ਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਸੁਣੀਆਂ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਬਰਕਤ (ਨੂੰਹ) ਨੂੰ ਸਤਾਣ ਵਾਸਤੇ ਬਾਹੀਂ ਕੁੰਜ ਲਈਆਂ। ਬਰਕਤ ਦੀ ਸ਼ਾਮਤ ਆ ਗਈ।
ਬਿਚ ਬਿਚ ਕਰਕੇ ਹੀ ਉਹ ਸਾਰੇ ਕੰਮ ਕਢਾ ਲੈਂਦਾ ਹੈ; ਲਿਆਕਤ ਤੇ ਉਸ ਦੇ ਨੇੜਿਓਂ ਨਹੀਂ ਲੰਘੀ।
ਰੋਗੀ ਵਿੱਚ ਬੋਲਣ ਦੀ ਸਮਰੱਥਾ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਪਰ ਉਹ ਬਿਤਰ ਬਿਤਰ ਪੁਸ਼ਪਾ ਦੇ ਮੂੰਹ ਵੱਲ ਤੱਕ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਮਾਨੋ ਅੱਖਾਂ ਨਾਲ ਹੀ ਅੱਖਾਂ ਪਾਸੋਂ ਪੁੱਛ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਕਿਹੜੇ ਸ੍ਵਰਗ ਦੀ ਦੇਵੀ ਹੈ।
ਜੋ ਜੁਰਮ ਹੋਣਾ ਸੀ, ਉਹ ਤੇ ਹੋ ਗਿਆ। ਹੁਣ ਇਸ ਦੀ ਜਾਨ ਬਚਾਉਣ ਦੀ ਕੋਈ ਬਿਧ ਬਣਾਉ; ਨਹੀਂ ਤੇ ਇਹਦੀ ਸ਼ਾਮਤ ਤਾਂ ਆਈ ਸਮਝੋ।
ਤੁਸੀਂ ਚੰਗੇ ਭਲੇ ਤਿਆਰ ਸੀ ਜਾਣ ਲਈ, ਹੁਣ ਕੀ ਬਿੱਲੀ ਨਿੱਛ ਗਈ ਹੈ, ਜੋ ਇਨਕਾਰ ਕਰ ਰਹੇ ਹੋ।
ਭਾਰਤ-ਪਾਕ ਲੜਾਈ ਲੱਗੀ, ਤਾਂ ਅਮਰੀਕਾ ਲਈ ਆਪਣੇ ਹਥਿਆਰ ਵੇਚਣ ਲਈ ਮੰਡੀ ਖੁੱਲ੍ਹ ਗਈ। ਇਹ ਤਾਂ ਬਿੱਲੀ ਲਈ ਛਿੱਕਾ ਟੁੱਟਣ ਵਾਲੀ ਗੱਲ ਹੋਈ।
ਹੁਣ ਤੀਕ ਉਸ ਨੇ ਮਾਲ ਬਿੱਲੇ ਲਾ ਦਿੱਤਾ ਹੋਣਾ ਹੈ, ਹੁਣ ਤੁਹਾਨੂੰ ਸੇਰ ਭਰ ਚੀਜ਼ ਉਸ ਪਾਸੋਂ ਨਹੀਂ ਮਿਲਣੀ।
ਕਿਸੇ ਗੱਲ ਦਾ ਬੀਜ ਨਾਸ ਨਹੀਂ, ਕਈ ਚੰਗੇ ਆਦਮੀ ਵੀ ਕਮੇਟੀਆਂ ਦੇ ਮੈਂਬਰ ਬਣਦੇ ਹਨ, ਪਰ ਅਕਸਰ ਤਾਂ ਨਿਰੀ ਇੱਜ਼ਤ ਲਈ ਹੀ ਬਣਦੇ ਹਨ।